Het heelal dijt uit. Niet alleen in de eigenlijke, fysische zin van het woord, maar ook als de kennis- en leefwereld van de mens: onze spiegel- en radiotelescopen ontsluiten steeds weer nieuwe regionen, we sturen ruimtevaartuigen naar de maan, Mars en Venus en binnenkort hoopt de mens zelf voet op de maan te zetten.

De huidige snelle en interessante ontwikkeling in de sterrenkunde en de ruimtevaart en de uitgebreide berichtgeving hierover in kranten en begrijpelijk boek bij de hand te hebben ...

Robert Payne heeft aan de bestaande beschrijvingen van Schweitzers leven niet een willekeurige nieuwe toegevoegd. Bij hem valt de nadruk niet op het heroïsche, al spreekt hij ook daarvoor duidelijk zijn bewondering uit. In zijn opofferend leven wordt Schweitzer zeker door menige onbekende geëvenaard. De auteur van dit boek wil vooral de achtergrond laten uitkomen van hetgeen in de figuur van Schweitzer zo uitzonderlijk geniaal is verenigd: de kunstenaar, de denker en de man van de daad. Daa...

Professor William Barrett, een der eersten die het existentialisme in Amerika introduceerde, behandelt dit onderwerp als reactie op de naoorlogse situatie. Hij laat zien op welke elementen de Westerse traditie teruggaat en bespreekt de voornaamste vertegenwoordigers van het existentiële denken: Kierkegaard, Nietzsche, Heidegger en Sartre. In zijn slotbeschouwing stelt hij de integrale mens tegenover de eenzijdig rationele.

De Lof der zotheid (Moriae encomium, sive Stultitiae laus) is het bekendste werk van de Nederlandse humanist Desiderius Erasmus. Het is een satire die in 1511 werd gepubliceerd. De titel bevat een dubbelzinnigheid. Enerzijds kan men het interpreteren als Loflied op de Zotheid, waarbij Zotheid dus, passief, datgene is dat geprezen wordt; anderzijds als de Lof van de Zotheid waarbij de Zotheid, actief, op ironische wijze prijst wat in de maatschappij der mensen zot is.

Erasmus schreef het werk i...

Na een uitvoerig werk over het menselijk gelaat, dat in de Engels sprekende wereld veel succes had, voelde de schrijver zich nog niet bevredigd. Hij vervolgde zijn studie en werkte zijn geschrift in verschillende opzichten om tot een nog meer uitgebalanceerde beschouwing over datgenen wat aan het uiterlijk van de mens het meest opvallende en typerende is. Hij verdiept zich in de structuur en de symboliek van het gelaat, in de kenmerkende trekken van vrouwelijke en mannelijke gezichten. Hij st...