Ancius Manlius Torquatus Severinus Boëthius (480-526) schreef De vertroosting van de filosofie (De consolatione philosophiae) in de kerkers in Pavia, in afwachting van de uitvoering van het doodvonnis wegens hoogverraad dat over hemwas uitgesproken. In de vijf boeken die het werk telt, behandelt hij belangwekkende filosofische kwesties als de rol van de fortuin, de mogelijkheid van het Godsbewijs en het probleem van de vrije wil.

De invloed van zijn werk was groot, wat blijkt uit het buiten...

'Laten we er nu eens van uitgaan dat het leven de moeite waard is. Hoe moeten we het dan inrichten om er zo veel mogelijk geluk uit te halen?'

Zo formuleerde Schopenhauer in 1850 het thema van zijn boek. Een hoogst actuele vraag, gezien de talloze zelfhulpboeken die over ons worden uitgestort. Maar zelden kan een moderne publicatie tippen aan de diepte van Schopenhauers inzichten en de kwaliteit van zijn proza.

Ons geluk, zegt Schopenhauer is afhankelijk van wie je bent, wat je hebt, wat je v...

Het zijn wel de allergewoonste uitingen van de mens: lachen en wenen. Het kind begint met het laatste en het is een vooruitgang, een eerste teken van contact, wanneer er een lachje verschijnt. Heel het leven door blijven deze twee "spontane reacties" bestaan; zij lijken evenzo bij de mens te behoren als het blaffen bij de hond en het kwetteren bij de mus. Juist dit behoren bij de mens stelt ons bij verder nadenken voor een vraag, zelfs voor een reeks van vragen. De mens beschikt over tal van ...

In de armoede van het histroricisme levert Karl Popper felle kritiek op die denkers, die meenden dat de geschiedenis beheerst wordt door strenge wetten. Hij stelt dat door hen enorm veel ellende is aangericht. Op als belangrijkste argument tegen het in historicisme is, dat de invloed van de kennis - waarvan de ontwikkeling zelf onvoorstelbaar is - op de geschiedenis, deze laatste ook onvoorstelbaar maakt. Niet alleen bepaalde soorten marxisme, maar ook doomsday- profetiieën worden daarmee be...

De vraag naar de verhouding van mens en werkelijkheid vormt een van de centrale problemen van de menselijke bezinning. Het gaat hierbij om een vraag die steeds opnieuw wordt gesteld, en bij herhaling opduikt in de geschiedenis van de wijsbegeerte. Men kan er de uitdrukking in zien van de worsteling om werkelijkheidsgehalte, die niet uit het menselijk leven valt weg te denken. Daarom komt deze vraag niet alleen in de filosofie naar voren, maar ook in de wetenschap, kunst, sociale omgeving, dag...

Alleen, maar niet eenzaamMensen die alleen leven kunnen doorgaans op weinig waardering rekenen. Een solitair bestaan wordt als iets asociaals en sinisters voorgesteld. Waarom is dit eigenlijk zo in een tijd waarin autonomie, persoonlijke vrijheid en individualisme meer dan ooit worden toegejuicht? De Britse schrijfster Sara Maitland plaatst onze houding ten opzichte van eenzaamheid in historisch perspectief. Ze wijst ons op experimenten en strategieën waarmee we onze angst voor eenzaamheid k...

`Lang ben ik voor het woord 'ziel' teruggedeinsd. Zelden heb ik het in filosofische zin in de mond genomen. Eigenlijk begrijp ik niet wat me bezielde toen ik uitgerekend de verhouding tussen tijd en ziel als onderwerp voor dit essay voorstelde. En daar is het woord alweer gevallen. Wat me 'bezielde'. Daar glipt het op de eerste bladzijde van dit dagboek door mijn vingers heen, alsof het eens flink de draak wil steken met mijn schroom.

Tegen het decor van de Franse Bourgogne mijmert Joke J. H...

Het wordt de hoogste tijd om onze diepgewortelde overtuigingen over persoonlijke ontwikkeling, macht, relaties en authenticiteit eens te herzien, aldus Michaell Puett. Hij legt uit wat zes oude Chinese filosofen, waaronder Confucius en Lao Tzi, over deze thema’s te vertellen hebben en biedt een nieuwe kijk op (bijna) alles. Daarbij gebruikt hij voorbeelden van mensen uit de 21e eeuw die worstelen met zichzelf, werk, opvoeding en relaties.

Dit boek wil een schets geven van een structuralistisch model van het subject dat meer recht doet aan de complexiteit die ermee samenhangt waarbij een fysicalistisch reductionisme wordt vermeden. Het leunt sterk op het Franse structuralisme waarin de taal een centrale structurerende functie heeft dat ook het subject raakt. De auteur laat zich hierbij leiden door Foucault, Lacan en Bergson die zich sterk onderscheiden van de Angelsaksische oriëntatie in zowel de filosofie als de psychiatrie w...

In Het absurde universum gaat Patrick Chatelion Counet na hoe de wetenschap, net als de theologie, vastloopt in een poging de ongrijpbare werkelijkheid te doorgronden. De auteur laat zien dat wetenschappelijke theorieën, van oerknal tot zwarte gaten en de verwarrende kwantummechanica, steeds theoretischer worden en absurde trekken krijgen. Counet betoogt dat we de wetenschap, zoals eerder de theologie, kritisch moeten bekijken. Dit boek nodigt ons uit om het mysterie te omarmen en te erkenne...