'The texture of the dark folded around itself and Adelheidstraat number 191 stood to attention in it's avenue under the stars. Emma was alone in the house with all it's familiar sounds but for this one. Cocooned in blankets deliberately not listening to it, she heard the gentle sound of footsteps coming up the stairs, footsteps she recognised.'

Anna wonders why her mother is the way she is, so different from herself and her experience of life. She delves back into her mother's past to unravel...

Mijn naam is Don Koolen en ik ben 56 jaar tijdens het schrijven van deze autobiografie. De eerste 5 jaar van mijn leven liggen me niet meer zo vers in het geheugen, maar de 51 daaropvolgende des te meer. Een leven vol kommer en kwel, afzien, angsten, lichamelijke gebreken doordat ik daarbij ook nog eens hypochonder werd. Kortom 51 jaar leed. Aan de hand van mijn levensgeschiedenis probeer ik op een luchtige manier de lezer kennis te laten maken met mijn problematiek. Misschien heeft zij of hi...

“Wat is toch zijn probleem?” “Waarom kan hij niet gewoon een normaal leven lijden in de moderne maatschappij?”

Als ik deze vragen met dit boek niet beantwoord, zal ik ze nooit kunnen beantwoorden. Dit is mijn verhaal. Drie jaar na mijn pelgrimstocht deed ik mee aan een televisieprogramma genaamd ‘Utopia’ Iedereen dacht dat mijn boek daarover zou gaan, maar Utopia is maar een klein dingetje vergeleken met het leven wat ik achter de rug heb en wat ik nog ste...

Ik ben Jo-Ann, moeder van Max geboren in Kaapstad, Zuid Afrika. Al vijf-en-twintig jaar woon ik in Nederland en ben getrouwd met Ed, de vader van Max. Een proffesionele schrijfster of meester in de Nederlandse taal ben ik niet maar ik heb wel een verhaal te vertellen. Ik wil proberen jullie mee te nemen door het jonge leven van Max. Een verhaal dat bestaat uit veel onmacht, verdriet en onbegrip. Een levensverhaal dat beschrijft hoe onze maatschappij in hokjes denkt. Val je buiten een hokje ...

Ruim 7 jaar was Peter Noordanus burgemeester van Tilburg. Tropenjaren en die tellen dubbel. In “Herinneringen” kijkt Noordanus terug op zijn burgemeesterschap.

Met onthullende verhalen over Tilburg ondergronds en bovengronds. Soms ontroerende gebeurtenissen. Zoals de opvang van ruim duizend vluchtelingen die ruimhartig door de Tilburgers werden verwelkomd en inmiddels hun plek in de stad aan het vinden zijn. Verhalen over hoogte- en dieptepunten. Zoals Koningsdag, een dag die de Tilburger...

Na 1944, het jaar van de inundatie en bevrijding van Walcheren, moet de jeugdige Jaco het hoofd bieden aan een vloed van problemen.

In 24 hoofdstukken wordt, niet zonder humor, beschreven hoe Jaco zich verwondert over de kleine oorlogen die de mensen, nu het vrede is, blijven voeren; hoe zijn verbeelding hem soms, zoals bij het optreden van de onheilspellende Ankerman en bij de valstrik van de Zwarte Kat, een uitweg biedt. Maar vaker brengt die zelfde verbeeldingskracht hem in conflict met ge...

In VOORBIJ wordt uit een palet van Nederlandse, Indische en Italiaanse kleuren een indringend familieportret geschilderd, omlijst met oorlogen.

Kun je ontsnappen aan je genen?

De geleerden zijn het er niet over eens.

Het meest wordt gedacht, dat niemand zich meer dan een bepaalde afstand van zijn

herkomst kan verwijderen. Gaat men daarin te ver, dreigt onthechting en ontworteling.

Inge Verbeek stelt zich de vraag of zij kan ontsnappen aan haar genen als zij ontdekt dat zij,

net als een hoop andere familieleden, lijdt aan een forse psychische stoornis.

Haar leven blijkt een zware opgave en als ze zelf kinderen krijgt, dringt die vraa...

Ik heb dit boek geschreven met liefde. Het is bedoeld als zijnde een stukje verwerking over wat er allemaal is gebeurd. Ook hoop ik hiermee te bereiken dat men eens nadenkt over het feit dat een zwangerschap en/of bevalling helemaal niet altijd vanzelfsprekend vlekkeloos verloopt.

Mijn doel is tevens dat vrouwen en natuurlijk ook andere mensen die hierin interesse hebben of soort gelijks hebben meegemaakt, weten en dus gaan beseffen dat zij hierin niet alleen staan.

Ik hoop dat ik door mijn...

In dit persoonlijke verhaal van de auteur, geeft zij haar visie over de dood. Dat de dood nog steeds iets angstaanjagends is, probeert zij om te buigen naar iets dat daadwerkelijk bij het leven hoort.

Zij verhaalt over de dood van haar vader, moeder, echtgenoot en dierbare hond en de weg er naartoe en trekt de vergelijking over de manier waaróp en wannéér iemand sterft.

Níemand kan zijn dierbaren missen! Nóóit!!

Ondanks dat ze haar dierbaren niet kon missen, ziet ze de dood als een ver...