In de wereld waar perfectie steeds zichtbaarder is, kan het geen kwaad om een stukje puurheid te lezen. Vroeger zeiden ze wel eens, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Tegenwoordig kunnen we niet perfect genoeg zijn, maar wat als je eigenlijk heel gewoon bent. Misschien wel verre van perfect.

Een Tikkie Imperfect geeft een kijkje in het leven van een gebrekkig, onvolmaakt, half Defect, kortom een gewoon mens.

Tikkie imperfect gaat over filter loos leven met ongemakkelijkheid in de bree...

Voor wie in zijn leven evenwicht zoekt tussen autonomie en overgave, zijn de miniaturen in dit boek over Augustinus een bron van inspiratie. Met zijn geniale inzichten drukte filosoof en kerkvader Augustinus eeuwenlang een stempel op de cultuur in Europa.

Als een van de eersten had hij oog voor wat de persoonlijkheid van mensen vormt. In zijn geschriften probeert hij inzicht te geven in onze drijfveren, verlangens en innerlijke conflicten vóórdat we tot 'vrije' keuzes komen. Voor August...

Ik hengel maar wat is de tweede columnbundel van Rob van Spanje.

Evenals Vis op vrijdag, een bonte en gevarieerde verzameling. Ogenschijnlijk speelse, maar vaak toch o zo serieuze overpeinzingen. In alle opzichten ook nu weer: meestal serieus, altijd met een glimlach. De thema's liggen volgens de auteur gewoon op straat. Deels plukt hij ze ook uit zijn eigen leven.

De auteur weet regelmatig zelfs zwaarwegende thema's te relativeren waardoor ze  ineens in een notendop blijken te passen. Maakt...

Mensen zijn er overal. Op straat, thuis, onderweg. Single of samen. Met elkaar in contact, kind, jongere en volwassen. Samen of alleen. Met allemaal verlangens, passie voor het leven en de behoefte om te mogen zijn wie we zijn.Mirjam Veltman (1968), relatietherapeute, presenteert met haar debuut `allemaalbijzondere mensen korte verhalen van mensen die een luisterend oor nodig hadden. De verzameling bijzondere verhalen is opgetekend uit bijna twintig jaar werken met mensen, waarbij de waarheid...

Iedere ouder kent ze wel. Van die clichés, waarmee je wordt doodgegooid wanneer de roze wolk eigenlijk grijs blijkt te zijn. Wanneer je van vermoeidheid niet meer weet of je de vaatwasser nou aan het in- of aan het uitruimen was. Wanneer je van gekkigheid niet meer weet waar je de wandelwagen, de buggy, de Maxi-Cosi, de box, de kinderstoel én de wipstoel moet parkeren in het huis dat ooit leefbaar was. Wanneer je net te laat de deur uit rent en tijdens een vergadering ontdekt dat er een klo...

Voor alles is een eerste keer. Eerste keren zijn er volop. Soms zijn eerste keren leuk, een enkele keer niet. Bovenal zijn eerste keren spannend. Af en toe denk je na het eerste keren, dat het beter is, om te keren. De keren dat dit voorkomt zijn doorgaans op één hand te tellen, en anders keer je naar je naaste en leen je ook zijn of haar hand.

Dit is de eerste maal dat ik mijn belevenissen toevertrouw aan papier en kaft. Het uitgeven van een boekje is zo n eerste keer. Een klein jaar bele...

Momentopnames van groeien,

omdat het groei-geheugen een zeef is.

25 columns over Job tussen zijn achtste en achttiende jaar.

Een nieuwe bundel ‘Verhalen uit Marokko’. Na ‘Openstaander’ (2015) nu ‘Vertrouwde beelden’ (2016), een bundel waarin nog beter de eigenzinnige en gedetailleerde kijk van Thijs Kolster op het alledaagse leven in Marokko tot uitdrukking komt. De bundel is een drieluik van verhalen. De eerste twaalf verhalen zijn geschreven rond plaatsen of historische gebeurtenissen in Marokko. Dan volgt ‘Onze snelweg’, een langer verhaal waarin Thijs aan de hand van de renovatie van de snelweg ...

Opgroeien in een veilig, warm liberaal-gereformeerd gezin en dan de wijde wereld in. Dat valt niet mee, het gaat met heel wat ellende gepaard, soms is er vreugde, een enkele keer geluk. De afstand tot kerk en geloof groeit, wordt zelfs onoverbrugbaar. Toch is een gelukkige jeugd de basis waarop de schrijver(1945) terug kan vallen.

Hij probeert de wereld kritisch te beschouwen en als het hem niet bevalt, spreekt hij God aan om verhaal te halen. Niet dat hij daarin gelooft, maar tegen wie ande...

Het leven is een potpourri van gebeurtenissen. Zeker voor homo sapiens, oftewel wij. Bert Overbeek spreekt niet meer van mensen, hij spreekt van sapiens. Een soort die tot van alles in staat is, is zijn optiek. Zowel tot koesteren en liefhebben, als tot onderdrukken en kwellen of zelfs moorden. In dit boek zien we een reeks korte, vaak hilarisch beschreven waarnemingen die de schrijver over zijn soortgenoten deed. Geniet ervan!