Centraal in het Aziatisch Paviljoen van het Rijksmuseum staat een bronzen godenbeeld van Nataraja, de dansende Shiva. Al de eerste keer dat Alexander Reeuwijk het middeleeuwse beeld uit Zuid-India zag staan, raakte hij erdoor gefascineerd. Zodanig dat hij besloot op onderzoek uit te gaan. Hij bezocht bibliotheken en archieven, musea en tempels, en consulteerde experts in binnen- en buitenland om het beeld letterlijk en figuurlijk zo dicht mogelijk op de huid te zitten.

Parallel aan deze zoekt...

We zijn allemaal patiënten neemt de lezer mee in de wereld van de psycholoog aan de hand van het behandeltraject. Van de verwijsbrief en de intake tot de afbouw van de behandeling. Raz van Houts geeft antwoord op alle vragen die je als lezer nooit hebt durven stellen aan een psycholoog. Analyseer je als psycholoog ook je eigen vrienden? Neem je je werk niet mee naar huis? Vinden mensen je niet te jong om ze te behandelen? Heb je toevallig nog een plek waar ik op korte termijn terechtkan?In d...

Anders dan de anderen laat zien hoe er in West-Europa vanaf de negentiende eeuw een beeld ontstond van homoseksualiteit als een bijzondere identiteit. Homoseksuele mannen en vrouwen waren ‘anders’ dan ‘gewone’ heteroseksuelen. Met dit beeld van homoseksualiteit waren allerlei geijkte vooronderstellingen gemoeid. Veel daarvan gelden nog steeds. Want waarom komt een balletdanser makkelijker uit de kast dan een voetballer? In het denken over homoseksualiteit was (en is) een essentiële r...

‘Juweeltjes’ stond erop. Map 695 van de 765 mappen waarin de nalatenschap van Hugo Brandt Corstius terecht was gekomen, bleek een echte verrassing: hij had bijna honderd teksten uit eigen werk gekozen. Uit een halve eeuw volop rebelleren en dwarsdenken.

Hugo Brandt Corstius bekeek alles vanuit een andere hoek dan normaal. Speels en scherp noteerde hij wat hij zag, en was daarbij geregeld zijn tijd vooruit. Een wittefietsenplan of de 3D-printer, zijn geniale gekte verzon het al. En die lev...

Aanvankelijk was China het middelpunt van de coronacrisis. Daar begon het, daar deed zich de eerste ontwrichting voor. Niet voor lang. Het land was al snel coronavrij, groeit inmiddels economisch weer stevig en het volk loopt blijmoedig achter het vaandel van die slagvaardige communistische partij aan. Maar klopt dit verhaal wel? Hoe kun je feit en fictie onderscheiden in een land dat enkel goed nieuws produceert en de media in een ijzeren greep houdt? Het nieuws dat ons uit China bereikt wor...

Hoe wakker je als schrijver de verbeelding van je lezers aan? Hoe zet je reuk en smaak, beweging en verstilling, contrast en vervorming in om een tastbare, levendige wereld op papier te creëren? Hoe schets je personages die psychologisch geloofwaardig in elkaar steken? Wat kun je als schrijver leren van de psychologie over de manier waarop mensen – en daarmee ook personages – met elkaar communiceren en in conflict raken? En hoe zit het met je eigen psychologie? Hoe krijg je als schrijver...

Vijf jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog en zijn eigen bevrijding uit het concentratiekamp Bergen-Belsen schreef Abel Herzberg zijn meesterlijke en aangrijpende overzicht van de Jodenvervolging in Nederland.Met bewonderenswaardig inzicht in de denkwereld van het nationaalsocialisme geeft hij zijn zienswijze op de nazi-theorieën waaruit de Jodenvervolging en genocide voortkwamen. Zich tot grote lijnen beperkend, maar de lezer steeds met anekdotes bij de werkelijkheid betrekkend, besc...

Abel J. Herzberg was de zoon van Joden die rond 1880, in de jaren van de pogroms, Rusland ontvluchtten en zich in Amsterdam vestigden. Als advocaat werd hij actief zionist, en waarschuwde hij al vroeg voor het gevaar dat uit nazi-Duitsland dreigde. In 1944 werden hij en zijn vrouw Thea Loeb naar het concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd, dat zij gelukkig beiden overleefden.Kort na zijn terugkeer schreef Herzberg Amor fati, 'de aanhankelijkheid aan het levenslot', waarin hij op unieke, h...

‘Het abonneeaantal is precies 26,’ schrijft J. Bernlef op 17 november 1959 aan G. Brands. De twee waren samen met hun vriend K. Schippers een jaar daarvoor met het blad Barbarber begonnen, een tijdschrift dat humor en dada in de Nederlandse letteren bracht. De drie kenden elkaar van de middelbare school en schreven brieven toen ze na elkaar in militaire dienst moesten of in het buitenland woonden. Waar, wat en wie er ook in de weg stond, de nummers bleven verschijnen en trokken de aandach...

Ze overleefden alles. De crisisjaren, de oorlog waarin ze vochten, onderdoken. Ze groeiden op in het interbellum, maakten de Watersnoodramp mee, de opkomende welvaart, emancipatiegolven. Ze traden – vijfentachtig jaar geleden – het klooster in, of trouwden met de handschoen. Ze zijn baron, of droegen kleding van de armenzorg en werden uitgefloten. Ze zijn honderd, en ouder, en ze weten (bijna) alles nog: de nieuwe generatie eeuwelingen.

Steffie van den Oord vroeg vijftien honderdjarigen h...