In 2020 publiceerde Arnon Grunberg de omvangrijke, spraakmakende bloemlezing Bij ons in Auschwitz met literaire getuigenissen uit het concentratiekamp. Het boek werd een bestseller (20 000 exemplaren verkocht) en al snel rees de vraag naar een beknoptere uitgave voor de jonge lezer. Omdat fundamentele kennis over het verleden, in het bijzonder de Holocaust, bij veel jongeren ontbreekt – soms bestaat die ‘kennis’ slechts uit Holocaustontkenning –, brengen we nu een compacte editie. Voo...

Over weinig mensen lopen de meningen zo uiteen als over prins Bernhard. Annejet van der Zijl ging op zoek naar het verhaal achter de mythe. Ze vond een astmatisch, gepest jongetje in een verloren land, dat zich door een samenloop van omstandigheden kon trans-formeren in het tegendeel van wat hij tot dan toe was. Maar ze vond ook een man die een hoge prijs betaalde voor al zijn echte of vermeende grootheid en werd achtervolgd door de demonen uit zijn verleden. Bernhard is niet het stoere jonge...

De dichter Ellen Warmond werkte sinds 1955 in het Letterkundig Museum. Daar leerde ze in 1965 Simon Carmiggelt kennen, op het toppunt van zijn roem als columnist toen ze hem vroeg om medewerking aan een tentoonstelling. Hij reageerde enthousiast, niet alleen op het verzoek, maar ook op haar zeer geestige schrijfstijl. Er ontstond een unieke correspondentie die zo’n vijftien jaar standhield. De twee wilden niet voor elkaar onderdoen en dat levert een levendig en sprankelend geheel op dat van...

Op 27 januari 1945 werd Otto Frank door Russische soldaten bevrijd uit Auschwitz.
Op dat moment begon niet alleen zijn reis naar huis, maar ook zijn lange zoektocht naar informatie over wat er was gebeurd met zijn vrouw Edith, zijn dochters Margot en Anne en de vier andere mensen met wie hij twee jaar lang ondergedoken had gezeten aan de Prinsengracht: Hermann en Auguste van Pels, hun zoon Peter en Fritz Pfeffer. In de maanden na zijn bevrijding zou Otto Frank ontdekken dat hij als enige va...

Mensen hebben altijd een paradoxale verhouding met wolven onderhouden. De wolf, kameraad in de oertijd en stamvader van alle honden, ontwikkelde zich na de oudheid tot de duivel in persoon. Eeuwenlang is hij met alle middelen bestreden.De kinderen van de nacht is het verslag van een zoektocht naar de wilde wolf, naar de wolf van Roodkapje én naar de wolf in de mens – met onverwacht resultaat. Behalve een zinnebeeld van wreedheid en vraatzucht blijkt de wolf het symbool van mystieke krachte...

Vrouwen stuiten voortdurend op maatschappelijke barrières: dit mag je wel doen, dat mag je juist niet. Alsof voor hen andere regels gelden dan voor mannen. Een rimpel moet bij de vrouw vakkundig worden weggepoetst, maar maakt de man karakteristiek, en verbaal moeten vrouwen niet te veel willen opvallen. Aristoteles zette al de toon toen hij stelde dat vrouwen een gebrek aan temperament hebben en mannen strijdlustiger zijn en dus beter toegerust voor het publieke leven. Een vruchtbare bodem v...

Taal en identiteit zijn verstrengeld – wat blijft er van je over wanneer je maar een handvol woorden tot je beschikking hebt? Hoe geef je je kind het goede voorbeeld in een cultuur die je niet kent? Op een klimaat kun je je kleden, maar hoe verhoud je je tot de mensen?

Laura Broekhuysen, die enkele jaren geleden in IJsland ging wonen, reflecteert in haar veelgeprezen poëtische stijl op haar immigrant-zijn, op haar drietalige huishouden, op vliegers en vervoegingen. En op Syrische vluchteli...

Downton Abbey in de eenentwintigste eeuw: het verhaal van een droombaan op een kasteel in Schotland

Als de Nederlandse Josephine Rombouts met haar gezin aan de Schotse westkust gaat wonen, grijpt ze de kans om housekeeper op het plaatselijke kasteel te worden met beide handen aan. Zonder enige kennis van huishouding of de Britse elite probeert ze zich staande te houden in haar nieuwe omgeving, waar ze te maken krijgt met Engelse landeigenaren, Franse koks, Schotse onafhankelijkheid, dakdekker...

Genadeloos legt Neske Beks de vinger op de zere plek. Waarom komt er een massale witte reactie op de politiemoord op George Floyd, maar zien we die nooit bij politiemoorden op Zwarte vrouwen? Niet alleen is de witte, suprematieve blik in onze samenleving nog steeds dominant, Zwarte vrouwen delven het onderspit, zeker intersectioneel gezien: ze zijn niet wit en ze zijn geen man. En als ze queer zijn, geboren in de arbeidersklasse, ziek en/of gehandicapt, hangen ze helemaal onderaan de totempaal.

Overtuigend laat Beks zien hoe systemisch en stelselmatig de ontkenning en het niet gezien en gehoord worden zijn. Bevlogen vertelt ze over het belang van het werk van Toni Morrison, vernoemt ze haar boek naar Echoes van Audre Lorde, en schrijft ze een brief aan Amanda Gorman – steeds met het doel een brug te slaan tussen zwart en wi...