De ambulancehulpverlening heeft de laatste dertig jaar een revolutie doorgemaakt. Mensen met een EHBO-diploma zijn vervangen door speciaal opgeleide hulpverleners. De ambulances van weleer zijn aangepast naar kleine mobiele ziekenhuisjes met specialistische apparatuur en hoog opgeleide mensen. In dit boek is getracht om dit zo realistisch mogelijk neer te zetten. De ritten die door een ambulance worden gereden zijn divers te noemen en gaan van besteld vervoer (B) tot spoedvervoer (A1en A2). N...

Deze bundel is geschreven door mij, Hans van der Steen en bestaat uit meer dan veertig anekdotes en verhalen. Ze spelen zich hoofdzakelijk af, vanaf het moment dat ik me de eerste dingen herinner tot ongeveer mijn veertigste jaar. Het is geen biografie, het zijn op zichzelf staande gebeurtenissen, die typerend zijn voor mij. Praktisch alle verhalen bevatten meer dan de nodige humor. Ik heb getracht ze zo goed mogelijk op volgorde te plaatsen. Ik was geen huisje, boompje, beestje type. Vaak kw...

Sober en indringend geschreven ego-document

Achter de voordeur van het ogenschijnlijk keurige, katholieke gezin van Nanny heerst geweld, misbruik en verwaarlozing. De omgeving - buren, familie, school en kerk - heeft vermoedens maar kijkt liever de andere kant op, want Nanny's vader is politieman. Op haar vijftiende loopt ze van huis weg, maar ze is nog niet in staat om de juiste keuzes te maken. Haar opleiding loopt spaak en ze belandt na allerlei baantjes en roekeloze relaties in een ongelu...

Begin 2010 werd de redactie van het blad 'Olijfschrift', een uitgave van Stichting Olijf, geattendeerd op het bestaan van het weblog van Aaltje van Eunen. Aaltje had borstkanker gehad en bleek nu eierstokkanker te hebben. Om haar dierbaren te informeren was ze een blog gestart; zoveel makkelijker dan bellen en mailen!

Ieder van hen werd gegrepen door de toon van het blog. Het is geen klaagzang en geen verslag van een ziekte. Het blog is veel meer een persoonlijk 'Dagboek van het Leven van Aalt...

Na haar studie geneeskunde wordt Elize Rozema militair arts bij de Koninklijke Marine. Een vrouw in een mannenwereld.

Het bestaan bij de Koninklijke Marine geeft structuur, kameraadschap en betekenis. De zee verbroedert en strijkt onderlinge verschillen glad. Aan wal lijken de problemen groter en de emoties heftiger. Hoe ze ook naar huis kan verlangen, eenmaal thuis voelt het leven soms beangstigend leeg en eenzaam.

Tussen wal en schip dreigt Elize zich steeds verder te verliezen. Is de zee ...

Haar hand op mijn rug - Mijn eerste jaar als weduwnaar is het no-nonsense ervaringsverhaal van Paul Geelen, die zijn vrouw Marinka op zijn 54ste verjaardag voor zijn ogen op straat zag sterven. Hoe gaan hij en zijn jongvolwassen kinderen om met dit plotselinge verlies? De auteur beschrijft met rauwe directheid de dag van het verlies, de aanloop naar de crematie en het moeizame eerste jaar waarin hij langzaam weer opkrabbelt. Hoe ga je verder na zo’n ervaring, hoe doorsta je de rouw?

Paul wi...

Op tweede kerstdag 2015 raakt Wim Diepeveen zwaargewond bij een ernstig skiongeluk. Hij herstelt daar niet goed van en komt terecht in een zware burn-out. Op het dieptepunt van zijn crisis raadt zijn arts hem aan te gaan lopen. Alleen zijn en fysieke inspanning leveren, dat is het recept. Zo vertrekt hij op een ochtend in maart 2017.

Altijd vandaag vertelt het prachtige en indringende verhaal van een voettocht naar Santiago de Compostella. Rode draad is de transformatie die iedere pelgrim o...

Jelte heeft een broer. Eentje. Tot hij ontdekt dat er ooit nóg één was, Peter. Maar over dit jongste broertje, dat maar enkele uren heeft geleefd, praat niemand. Peter werd geboren als een cycloop en was daarmee niet alleen een kansloos kind, maar ook een monsterlijke zeldzaamheid die maar beter zo snel mogelijk aan het oog kon worden onttrokken.

Pas als hij volwassen is en in Griekenland reizen begeleidt, realiseert Jelte zich ineens echt wat de korte aanwezigheid van zijn babybroertje al...

Ferry is een ‘ouwe zeikerd’. Hij is boos. Op op zijn omgeving, op de scheiding van zijn ouders, op alles wat niet goed loopt, op de wereld in het algemeen.

Tot 13 november 2015. Dan is hij met vrienden bij een concert in het Parijse theater Bataclan als drie mannen met Kalasjnikovs het vuur openen in de volgepakte zaal. Ferry ziet en voelt hoe tientallen mensen naast hem worden gedood. Even weet hij zeker dat ook zijn leven voorbij is. Maar kruipend door het bloed en over de lichamen weet...