In De bodem van het bestaan zien we een Voskuil die zijn jeugdige élan terug lijkt te krijgen. Eind 1976 raakt hij in de ban van Mirjam, een nieuwe ondergeschikte van amper 21 jaar. Zijn gevoelens voor haar vergelijkt hij met die voor Lousje Haspers en Suze Wiardi Beckman, zijn twee grote liefdes. Hij weet echter niet meer wat hij denken moet als Mirjam wordt gearresteerd in verband met een explosief op de Overtoom, dat daar bij een Duitse auto-importeur is geplaatst direct na de dood van Ul...

Nicolien Mizee is een fervent vogelaar. Al jaren houdt ze bij welke vogels ze heeft gezien, in kleine opschrijfboekjes. Van de torenvalk tot het puttertje, van hordes roze grutto’s tot een blauwborst die echt blijkt te bestaan: Mizee tekent ze na, beschrijft waar zij ze heeft gezien en hoe ze zich aan de schrijver openbaren. Zo is er een vogel met een kuif als een punker, een vogel die voortdurend wegvliegt en eentje die een feestpak aanheeft. In de loop van de boekjes transformeert Mizee v...

Joseph Roth was student in Wenen toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak en hij zijn vaderland uit elkaar zag vallen. Als schrijver in het Oostenrijks-Hongaarse leger versloeg hij de krijgsverrichtingen in zijn geboortestreek Galicië, het huidige Oekraïne. Na de oorlog begon zijn journalistieke loopbaan in Wenen, maar al snel verhuisde hij naar Berlijn. Met reportages voor Vorwärts en de Frankfurter Zeitung, waar ook zijn eerste romans verschenen, werd hij beroemd.

In de zomer van 1919 trok ...

Het Stokstraatkwartier is met afstand het meest onwaarschijnlijke slachtoffer van de industriële revolutie. Als Maastricht rond 1840 uitgroeit tot de eerste industriestad van Nederland, woont hier nog de sjiek vaan Mestreech. Maar de stadspaleisjes raken gaandeweg bevolkt met arbeiders, scharrelaars, bedelaars en prostituees, of worden verbouwd tot kroeg of logement.

De disruptie die het Stokstraatkwartier tot een pauperbuurt heeft gemaakt, is onlosmakelijk verbonden met de industrialisatie...

Margaretha H. Schenkeveld (1928), de eerste vrouwelijke hoogleraar Nederlandse letterkunde, werd als meisje van twaalf verliefd op Arie Hoekstra (1912). Hij was haar leraar Grieks op het gymnasium in Alkmaar. Ze wachtte bijna vijfendertig jaar op hem, tot hij haar ook zijn liefde bekende.

Nu ze in de negentig is en al heel lang weduwe vertelt ze aan Jannetje Koelewijn hoe haar verlangen naar hem vervuld werd. Ze leest haar voor uit zijn liefdesbrieven en bergt ze snel weer op, want ach, ze w...

Tijs Goldschmidt bekleedde de Eugène Dubois wisselleerstoel (2021) aan de Universiteit Maastricht en sprak in die hoedanigheid met studenten over leven en werk van Eugène Dubois, de allereerste paleo-antropoloog die fossiele resten vond van een mensensoort die al op Java rondliep lang voordat- omstreeks 250.000 jaar geleden – Homo sapiens ontstond.

Tegenwoordig wordt gedacht dat het om Homo erectus ging. Dubois deed volgens sommige vooraanstaande onderzoekers briljant en Nobelprijswaard...

Na lang aarzelen besluit succesvol scenarioschrijver Ger Beukenkamp zich te wagen aan memoires. Dit keer voor de beroemde scenarist geen politicus, kunstenaar of koninklijke hoogheid in de hoofdrol, maar hijzelf.

Nicolien Mizee bood hulp aan. Zij dicteerde Beukenkamp de beginzin van elk hoofdstuk. Zo ontstond Dora’s dankbaarheid: de behoedzame memoires van een toeschouwer. Beukenkamp volgt geen strak chronologisch tijdpad. Het leven van moeder Dora is slechts een dunne rode draad. De werel...

Eten is leuk, maar het is ook een probleem. Wat een mens ook in de mond stopt, het heeft gevolgen voor de wereld, het milieu, de economie, het klimaat, het dierenwelzijn, noem maar op. Maar eten, en niet te vergeten koken, doe je behalve om in leven te blijven, ook voor je plezier. In Een dolgelukkig Montessorivarken brengt Marjoleine de Vos dat plezier terug zonder het probleem te bagatelliseren.

Van zomerzoete picknicks en eten met geode vrienden tot hoe je de beste lunch voorbereidt, en w...

‘Ik was vijfentwintig. Toch begon ik al wat vast te roesten in mijn gewoonten; misschien, overpeinsde ik in mijn zeldzame momenten van introspectie, werd ik zelfs een beetje zelfgenoegzaam.’ Dus neemt Fitzroy Maclean in 1937 afscheid van zijn luxueuze diplomatenleventje in Parijs en stapt op de trein naar Moskou. Dat is het begin van een verhaal dat menig avonturenroman overtreft en hem van het afgeschermde Centraal-Azië tot de tribunes van de Moskouse zuiveringsprocessen van Stalin voert.

Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, besluit hij de ambassade te verruilen voor de legerbarakken. Hij wordt gestationeerd in Noord-Afrika en sluit zich aan bij de onlangs opgerichte SAS. Na enkele gewaagde missies benoemt Churchill hem in 1943 hoogstpersoonlijk tot zijn contactpersoon bij de Joegoslavische partizanen. Maclean reist van de besneeuwde bergen van Bosnië naar de zonovergoten Dalmatische eilanden en terug, ondervindt de beproevingen van het zware partizanenbestaan, bouwt een hechte band op met Tito en probeert ondertussen de asmogendheden het leven zo zuur mogelijk te mak...