Toen Willem Engel op 16 maart 2022 tijdens de Provinciale Staten Verkiezingen op grond van opruiing werd aangehouden en een twee weken durend voorarrest in isolatie in de Penitentiaire Inrichting Rotterdam Hoogvliet moest doorbrengen, was voor de vrijwilligers van Viruswaarheid de maat vol. De diffamering door media, politici en zogenaamde corona-experts ging al lang alle perken te buiten, maar leek nu definitief een operationele arm gevonden te hebben in het Openbaar Ministerie.

Er moest dri...

Iedereen kent Martien Meiland van de televisieserie ‘Chateau Meiland’, die op SBS 6 wekelijks (veel) meer dan een miljoen kijkers trekt. Iedereen heeft ook een oordeel over hem. Je houdt van ‘m, of je vindt ‘m vréselijk. De televisieserie laat echter maar een klein deel van Martien zien. In dit boek vertellen Martien, Erica, Montana, Maxime, broer Jaap en schoonmoeder Jenny hún complete verhaal. Zonder zichzelf en anderen te sparen.

Over de jeugd van Martien, met zijn alcoholische v...

In de nacht van maandag 8 op dinsdag 9 september 2003 trekt een onbekende man de 20-jarige Sonja van haar fiets. Onder bedreiging van een steekwapen verkracht hij haar meerdere malen. Ze leefde een leven in vrijheid, met de warmte van een liefdevol gezin in een dorp op de Veluwe. Tot die stille nacht. Een donkere gedaante sneed het elastiekje, dat haar blonde haren samenbond, kapot. Alles wat overbleef, was angst.

Sonja schrijft open en eerlijk over alles wat er in de jaren daarna op haar af ...

Nola, mijn oudste dochter van bijna 23, lijdt aan anorexia nervosa. Dat is verschrikkelijk voor haar, maar ook voor de mensen om haar heen. Dit boek bevat mijn verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen vier jaar. Het opschrijven van mijn ervaringen heeft mij enorm geholpen bij de verwerking ervan. Later kunnen Nola en alle andere betrokkenen met dit boek terugkijken op de bijzondere ontwikkeling die wij als gezin hebben doorgemaakt. Veel ouders en naasten van mensen met een eetstoornis z...

Nooit meer vrouw zijn. Dat was het doel van Laura

Perry, die na een lichamelijke transitie en een

naamsverandering voortaan als man door het leven

ging. Toch bracht die nieuwe identiteit haar niet de

innerlijke rust waarnaar ze zo verlangde. In ‘Een

transgender komt thuis’ vertelt de auteur haar persoonlijke

verhaal. Op indringende wijze beschrijft

ze hoe God haar liet zien dat haar ‘nieuwe’ lichaam

haaks stond op het lichaam dat Hij geschapen had.

Daardoor kon en wilde Laura niet lan...

Sommige mensen in onze kerk zagen nog steeds dat moeder hervormd was geweest. Aan de rode kousen die de meiden soms aan hadden. Of de vrolijke strikken in hun haar. Vader had van die praatjes geen last. Moeder wel. Die probeerde zich zo veel mogelijk te schikken. Helemaal verloochenen deed ze haar afkomst niet. Als ze een vrolijke bui had, deed ze op het harmonium een draaiorgel na. Of ze speelde een lied uit de bundel van Johannes de Heer. Een enkele keer liet ze zich ontglippen dat ze de pr...

1858: De Schotse John Paton voelt zich geroepen om het Evangelie te brengen aan de onbereikte volken, en vertrekt samen met zijn jonge vrouw naar Tanna, een eiland in de Stille Zuidzee.

De missie van John is zeker niet zonder gevaar, want de bewoners van het eiland zijn kannibalen, en verschillende voorgangers van John zijn eerder door inboorlingen omgebracht. Maar John laat zich hierdoor niet weerhouden. Hij vestigt zich op het eiland en laat met zijn rustige en vriendelijke houding zien da...

Wie zijn we, waar komen we vandaan, waar gaan we heen, wat hebben we hier op aarde te doen? Het zijn vragen die elk mens, te pas of te onpas, wel eens bekruipen. Ze vormen het hart van alle spiritualiteit.

Als iemand gaat dementeren, verdwijnen die vragen niet, zo blijkt uit 'varen op je ziel'. Geheugen en taal mogen het laten afweten, mensen blijven zoeken naar antwoorden - moeizaam, brokkelig, de schone schijn voorbij. Ook in het verpleeghuis, tussen het dagelijkse 'wassen en plassen' door...

Het leek niet direct het meest voor de hand liggende beroep voor Freddy Scheltema, toen hij zich in de jaren tachtig in het Verenigingsgebouw in Veenhuizen meldde als aankomend gevangenbewaarder, samen met tweehonderd anderen. Het eerste wat hij hoorde was: 'Vijfenzeventig procent van wat hier zit heeft te lang haar' en dat gold ook voor hem. Maar hij sloeg zich door de opleiding heen en werd al op zijn eerste werkdag geconfronteerd met een gedetineerde die zijn onzichtbare diamanten kwijt wa...