‘We stopten op de hoek van een rij grote hokken. Ik moest drie keer kijken voor ik doorhad dat ook daar een hond zat. Een kleine hond in een enorm hok, helemaal alleen. Ik bukte me om hem beter te kunnen zien. Als een tornado rende hij naar me toe. Hij sprong tegen het gaas op en begon luidkeels te blaffen, harder en harder. Mijn gezicht kwam dicht bij zijn snuit, een lichtbruine snuit met donkere indringende ogen en een zwarte dropneus. Het leek alsof we elkaar herkenden. Dit was Maus. We s...

Prostaatkanker wordt nogal eens afgedaan als een vervelende oudemannenkwaal, nauwelijks een echte ziekte maar meer een ouderdomsverschijnsel bij mannen. Waarschijnlijk komt dit omdat de mannen bij wie de ziekte gediagnosticeerd wordt er wat besmuikt over doen. Daar praat je liever niet over. Toen de schrijver van dit boekje met de ziekte - die wel degelijk dodelijk kan zijn - werd geconfronteerd en er nogal openlijk over sprak in zijn relatiekring, bleek hem dat hij niet de enige was. Prostaa...

Tjitse Smeding vecht voor zijn loopbaan op de drafbaan en wint alles. Hij vecht voor zijn leven en overwint ook dan steeds weer. Een dramatisch ongeval tijdens een race maakt een einde aan zijn carrière. Als hij na jaren revalideren zijn comeback maakt, wordt er een terminale vorm van kanker geconstateerd. Bovendien is hij slachtoffer van een ernstig auto-ongeluk. Maar pas op het moment dat Tjitse eindelijk rust lijkt te vinden in zijn hectische bestaan, slaat het noodlot zijn laatste slag.

...

Onderweg naar Feyenoord, volksclub op Zuid - Adri Vermaat

Over de supporters door dik en dun. Over de identiteit van de meest markante club van Nederland.

En over alle dingen die voor de supporters van Feyenoord de club meer maken dan een gewone voetbalclub.

Op zondag vormden voetbal en de Kuip voor mannen uit de Rotterdamse volkswijk Hillesluis een welkom verzetje na een week van hard werken voor weinig loon. Vanuit de Donkerslootstraat, met zijn neus tegen het raam, zag de kleine Adri Verm...

Koen geeft een inkijkje in zijn bijzondere leven. Hij werkte als model in Milaan en was de huisvisagist van een aantal vermogende vrouwen. In Parijs woonde hij een aantal jaren in bij een rijke kunstenares. Hij appt met bekende voetballers die niet uit de kast durven komen. Hij zit op de bank bij Estelle Cruijff en heeft exclusieve feesten met de internationale jetset op Ibiza. Het is een verhaal vol champagne, kaviaar en drugs.

Maar onderhuids sluimert de vraag of zijn lifestyle van de afgel...

'Je zult een mooi leven hebben. Een ander leven dan dat van gewone kleine meisjes, maar een mooi. En het zal je nooit aan liefde ontbreken.' Dat belooft Anne-Dauphine Julliand plechtig als bij haar dochtertje Thaïs een ongeneeslijke genetische ziekte wordt vastgesteld. Thaïs is twee en heeft nog slechts enkele maanden te leven. Als je geen dagen kunt toevoegen aan het leven, kun je nog altijd leven toevoegen aan de dagen. Dat wordt het motto van Anne-Dauphine Julliand. Ze schrijft heel open...

Ik wist dat ik de ogen die mij aankeken, nooit meer van mijn netvlies af zou krijgen. Voor altijd was de stem in mijn geheugen gegrift. De dosis adrenaline die door mijn lijf joeg, maakte me misselijk. Maar de angst die ik voelde, maakte iets in me los. Ik zou niet machteloos wachten op wat er ging gebeuren. Ik ben geen prooi, ik ben hier te sterk voor. Jij hebt niet de macht over mij, die je denkt te hebben!

Wat zou jij doen als je leven van het één op het andere moment op zijn kop staat?...

In 1970 ontmoette ik Peter Schouw, mijn buurman. Een introverte figuur die samen met zijn Franse vrouw een merkwaardig leven leidde.

Vanaf mijn balkon zag ik hem dagelijks sparren met de boksbal, waarop hij met zijn vuisten flink tekeer ging.

Zijn hond blafte irritant bij elke vuistslag.

Zijn broodmagere vrouw liep soms de tuin in, zwaar opgemaakt, meestal met een zonnebril op.

Ik ben nieuwsgierig. Hij is wel aardig, maar niet opgewekt. Eerder in zichzelf gekeerd.

Ik vraag hem een keer langs ...

We schrijven februari 2020. Er waait een verre vreemde wind die via Lombardije uit Wuhan lijkt te komen. Corrie schrijft niet alleen haar dagboek vol met veelzeggende dromen, dwarse gedachten, diepe gevoelens en de nodige vragen, ze verzamelt ook opmerkelijke berichten uit de Trouw, de krant die ze weer is gaan lezen. De ingrijpende gebeurtenissen beginnen elkaar snel op te volgen. Dan wordt ze ziek. En zij niet alleen…

Een deel van de dagboekfragmenten, bijbehorende gedichten en muziekteks...

aan mijn rechterbeen

de operatie was toen in het Lambertus

ziekenhuis in Helmond

door een fout tijdens de operatie

is mijn rechterbeen niet meer

het zelfde

want in mijn rechterbovenbeen zit een deuk

en daar boven is het verhard

ik heb als baby de stuipen gehad

en ging pas lopen toen ik vier jaar oud was

toen ik vijfjaar oud was

wilde mijn zus Mia mij roepen

om dat pipo de clown op televisie kwam

maar ik reageerde nergens op

ze vonden me op een opkamertje

en zijn er achter gekomen dat het mijn...