Van sintels vuurwerk maken laat zien hoe Nederlandse kunstcritici reageerden op het internationale modernisme dat door het werk van Kees van Dongen, Piet Mondriaan en Jan Sluijters vanaf 1905 hevige opschudding in de kunstwereld veroorzaakte. Het publiek maakte kennis met de Franse kubisten, Italiaanse futuristen en Duitse expressionisten. De pers ontwikkelde in de jaren 1905-1925 een nieuwe, meer journalistieke vorm van kunstkritiek.

De diversiteit en eigenheid van de geselecteerde critici,...

Macht?... Aan welk volk?!Jonas Staal, onder redactie van Vincent W.J. van Gerven OeiDeze Nederlandstalige publicatie is een verzameling hedendaagse pamflettische teksten en manifesten rondom het verzamelde beeldende werk van beeldend kunstenaar Jonas Staal (1981). Het werk van Staal, waarin de relatie tussen kunst, politiek en ideologie centraal staat, heeft in de publicatie een platformfunctie voor een dialoog met een selectie internationale auteurs die zich nadrukkelijk bezig hebben gehoude...

In MEESTERWERKEN MEESTERZETTEN wordt niet zozeer uitgegaan van het idee of concept 'meesterwerk', maar van kunstwerken die steeds aan de vraag onderworpen worden: 'wat is er IN het kunstwerk gaande dat dit al dan niet tot een meesterwerk of meesterzet maakt?' De gekozen werken zijn afkomstig uit het gebied van de beeldende kunst en dat van de muziek, en uit diverse tijden en culturen. Deze diversiteit geeft het boek mede zijn reikwijdte. Thema's die aan bod komen zijn o.a.: de cultus van het ...

Omstreeks 1925 begroetten kunstcritici het nieuwe realisme in de schilderkunst als een welkome koerswijziging van het internationale modernisme naar een heroriëntatie op de nationale schilderkunstige traditie. Hiermee baanden zij ongewild het pad voor de kunstopvatting van hun nationaal-socialistische collega's.

Realisme in Nederland. Kunstkritische posities 1925-1945 onderzoekt wat de karakteristieken van het nieuwe realisme waren en wie het zo succesvol maakten.

Mieke Rijnders, kenner op ...

Dit boek geeft een beeld van wat er hardop werd gedacht tijdens enkele bijeenkomsten die Erik Hagoort initieerde. In essays bouwt hij voort op gedachten over nabijheid van onder anderen Ilse Bulhof, Emmanuel Levinas en Cornelis Verhoeven. 'Ik weet niet wat jij gaat zeggen' bevat ontwapenende gedachtegangen die aanzetten tot verder denken over facetten van ontmoeten: onbekommerdheid, gêne, verwondering en verantwoording.Naast een praktijk waarin Erik Hagoort condities van ontmoeten in de kuns...