"Filosofie, dat is iets zeer geleerds en iets heel diepzinnigs, een exclusieve bezigheid voor weinigen, waarmee men overigens in de praktijk heel weinig kan beginnen en waarvan de gewone man zich rustig op een veilige afstand kan houden." Zo denkt – en zegt zelfs – menigeen. De schrijver van dit beknopte en populair gehouden werkje over de wijsgeren en hun denkarbeid gedurende de laatste anderhalve eeuw zou graag willen bereiken dat menigeen zich daarover een ander idee zou vormen! Wanneer ...

Het zijn wel de allergewoonste uitingen van de mens: lachen en wenen. Het kind begint met het laatste en het is een vooruitgang, een eerste teken van contact, wanneer er een lachje verschijnt. Heel het leven door blijven deze twee "spontane reacties" bestaan; zij lijken evenzo bij de mens te behoren als het blaffen bij de hond en het kwetteren bij de mus. Juist dit behoren bij de mens stelt ons bij verder nadenken voor een vraag, zelfs voor een reeks van vragen. De mens beschikt over tal van ...

In de armoede van het histroricisme levert Karl Popper felle kritiek op die denkers, die meenden dat de geschiedenis beheerst wordt door strenge wetten. Hij stelt dat door hen enorm veel ellende is aangericht. Op als belangrijkste argument tegen het in historicisme is, dat de invloed van de kennis - waarvan de ontwikkeling zelf onvoorstelbaar is - op de geschiedenis, deze laatste ook onvoorstelbaar maakt. Niet alleen bepaalde soorten marxisme, maar ook doomsday- profetiieën worden daarmee be...

De vraag naar de verhouding van mens en werkelijkheid vormt een van de centrale problemen van de menselijke bezinning. Het gaat hierbij om een vraag die steeds opnieuw wordt gesteld, en bij herhaling opduikt in de geschiedenis van de wijsbegeerte. Men kan er de uitdrukking in zien van de worsteling om werkelijkheidsgehalte, die niet uit het menselijk leven valt weg te denken. Daarom komt deze vraag niet alleen in de filosofie naar voren, maar ook in de wetenschap, kunst, sociale omgeving, dag...

Professor William Barrett, een der eersten die het existentialisme in Amerika introduceerde, behandelt dit onderwerp als reactie op de naoorlogse situatie. Hij laat zien op welke elementen de Westerse traditie teruggaat en bespreekt de voornaamste vertegenwoordigers van het existentiële denken: Kierkegaard, Nietzsche, Heidegger en Sartre. In zijn slotbeschouwing stelt hij de integrale mens tegenover de eenzijdig rationele.

Een nieuw boek van Aron wordt in Frankrijk door velen met enige spanning tegemoet gezien. Als wijsgeer, historicus en socioloog is hij een geleerde die in zijn werk op uitnemende wijze de actualiteit met wetenschappelijke bezinning weet te verbinden. In dit boek zijn een aantal stukken welke hij in verschillende jaren schreef, gebundeld; tezamen geven zij een goede indruk van de denkwijze van deze auteur en een overzichtelijke keuze uit zijn geschiedfilosofische onderwerpen. Deze zijn in drie...