Jolande Withuis groeide op in een communistisch gezin met een moeder die keihard werkte, zowel binnen- als buitenshuis, die financieel onafhankelijk wilde zijn en die haar dochter en zoon gelijkwaardig wilde opvoeden.

Tegenwoordig kijken weinig mensen hier nog van op, maar in de jaren vijftig en zestig was Jenny van Ringen een uitzondering. Zij kwam klem te zitten tussen haar eigen professionele ambities en de toen dominante opvattingen over moeders en kinderen. De arbeidsverboden voor geh...

‘Waar je niet bij bent gebeurt niet’, was een van de vele levensmotto’s van Jules Deelder, dichter, performer, drummer, nachtburgemeester en icoon. Virtuoos en onvoorwaardelijk leefde hij in het middelpunt van het heelal. Met dezelfde kracht als haar vader heeft Ari Deelder zich opgeworpen als biograaf. Langzaam maar zeker vindt ze haar weg in de tot de nok toe gevulde magazijnen met uitpuilende archieflades, stapels dozen en overvolle kasten. Het is een archief vol rariteiten, memorabi...

Bijna alle samenlevingen gebruiken de vier windstreken ter oriëntatie. Al duizenden jaren staan ze aan de basis van onze reizen, navigatie en verkenningstochten. Toch zijn ze veel veranderlijker en minder universeel dan je zou denken.

In Noord, oost, zuid, west neemt Jerry Brotton ons mee op ontdekkingsreis en laat zien waarom het oosten een bijzondere positie inneemt in de Hebreeuwse cultuur, waarom het noorden boven aan de wereldkaarten van Europa kwam te staan, waarom in het Keizerrijk Ch...

Zelfs als we met het kolonialisme uit het verleden ooit helemaal in het reine zijn gekomen, hebben we nog steeds niets gedaan aan de dramatische manier waarop we nu de toekomst koloniseren. De mensheid palmt de komende eeuw in met dezelfde meedogenloosheid, dezelfde hebzucht en dezelfde kortzichtigheid waarmee in vroeger tijden werelddelen werden toegeëigend.

De kolonisatie van de toekomst is de tekst van de vijftigste Huizinga-lezing, zoals door David Van Reybrouck uitgesproken in de Pieter...

Op pragmatische en visionaire wijze schetst Amos Oz in De laatste lezing een perspectief voor de toekomst van het Midden-Oosten, gebruikmakend van lessen uit het verleden. De belangrijkste auteur van Israël overleed in december 2018 en liet met deze lezing zijn erfenis na. Zijn centrale gedachte is dat de mens van nature open is, waardoor er ook een oplossing voor het Midden-Oosten mogelijk is, maar dan wel een die staat of valtmet de goede wil van de mens.

In juni 2018 gaf Oz zijn laatste ...

Lof der zotheid wordt beschouwd als een van de grootste klassiekers

uit de westerse geschiedenis. Deze meesterlijke satire

over de terreur van luidruchtige domheid en de nood aan bescheiden

wijsheid blijft actueel en verdient het om door nieuwe

lezers te worden ontdekt.

Maar de uitgesponnen versie van de bejaarde Erasmus die al zo

vaak is vertaald doet de klassieker geen recht, ontdekte biograaf

Sandra Langereis. In haar aanstekelijke hervertelling grijpt ze

terug op de korte en krachtige ver...

Een jongen vindt de hond van de buren kermend bij zijn platgebrande

huis. Een meisje vliegt een Duitse soldaat om de hals

omdat ze dacht dat het haar vader was die terug was van het

front. We kennen de oorlog als een verhaal van volwassenen,

maar het is ook de geschiedenis van kinderen.

Svetlana Alexijevitsj sprak met de mannen en vrouwen die tijdens

de inval van de Duitsers in Wit-Rusland in 1941 nog kinderen

waren, en vroeg naar hun herinneringen. Hun schokkende

verhalen maken van De laatst...

Ik zal een wondergrijsaard zijn, let maar eens op,’ schreef Harry

Mulisch in Het ironische van de ironie. Zijn voorspelling kwam

uit. De ontdekking van de hemel, zijn magnum opus, verscheen

toen hij de vijfenzestig al was gepasseerd en daarna publiceerde

hij nog de duizelingwekkende romans De procedure en Siegfried,

waarvan de laatste regel voorspellend bleek voor zijn oeuvre:

‘Daarna niets meer.’

Over het onvermijdelijke maakte Mulisch zich niet druk. ‘Dat

ik dood kan gaan, moet eers...

‘Eigenlijk wil ik gewoon elke morgen wakker worden en niks weten en gaan schrijven.’

Dat zegt Remco Campert, de virtuoos terloopse dichter die altijd zijn vinger aan de pols van de tijd heeft gehouden. Het verhaal van zijn leven loopt van de naoorlogse avant-garde via feestende jongeren rond het Vondelpark en toenemende publieke zichtbaarheid naar de stilte van een werkkamer. Er was de afwezige vader, er kwamen en gingen grote liefdes, maar altijd bleef het schrijven, dicht op de eigen huid.

Mirjam van Hengel, die eerder het succesvolle Hoe mooi alles (2014) publiceerde over de liefde tussen Leo en Tineke Vroman, sprak wekelijks met Campert en kreeg inzage in al zijn papieren. Ze schreef een portret over de man die al meer dan een halve eeuw het Nederlandse literaire landschap kleurt, die even graag alleen is als in gezelschap, even lui als productief, even opgeruimd als melancholiek, even betrokken bij de wereld als onverstoorbaar zichze...

‘Als je thuiskomt, ben ik vertrokken.’ Dit waren de laatste woorden van S., de man met wie Matteo B. Bianchi zeven jaar samen was geweest en die op een dag, een paar maanden nadat ze uit elkaar waren gegaan, besloot zichzelf op te hangen in hun appartement.

De pijn waar Bianchi vervolgens doorheen gaat voelt als een labyrint waaruit hij niet kan ontsnappen. Tegelijkertijd, zelfs op zijn donkerste dagen, begint hij aantekeningen te maken. In het begin slechts fragmenten, scherven van een b...