Ze smeerden rattengif op het brood van hun man of staken de meid neer. Ze beraamden hun misdaad gedurende vele jaren of handelden in een opwelling: de bijl hing voor het grijpen en het was gebeurd voor ze het wisten. Tien vrouwen, levend tussen 1712 en 1946, doen hun relaas. Vrouwen moorden minder vaak dan mannen, maar ze hebben meestal een beter verhaal. Over hoe je iemand per ongeluk door zijn hart kunt steken, zoals een vrouw dat deed in Amsterdam, 1925. Over een moord als verzetsdaad na d...

'Niemand geeft echt om mij.'

'Als het even kan, mijd ik elke confrontatie.'

'Ik doe alles om maar aardig gevonden te worden.'

'Uiteindelijk doe ik het toch nooit goed.'

'Soms wil ik de boel gewoon kort en klein slaan.'

Heftige emoties en nare gedachten kunnen ons leven beheersen als we niet weten waar ze vandaan komen, wat we ermee aan moeten en hoe we ons ervan kunnen bevrijden. Louter overleven en vermijden, angsten en conflicten zijn het gevolg. Dat is onnodig, omdat veel van deze gevoelen...

Oekraïne is al jaren onderwerp van gesprek. Maar wat is het nu eigenlijk voor land? Wie zijn de inwoners? Waar houden zij zich mee bezig? Welke dromen en ambities hebben zij? En hoe kijken zij naar de huidige situatie? Fleur de Weerd reist door Oekraïne en spreekt markante karakters die dit land bevolken: een mijnwerker in Novodonetsk, een bazin van een huwelijksbureau in Odessa, een homopriester in Donetsk, een smokkelaar en een verstoten schrijver in Oezjhorod, een orthodox-joodse toerist...

In De meerkoet gaat Remco Daalder, stadsbioloog bij de gemeente Amsterdam, op expeditie naar het Markermeer, het IJ en de grachtengordel om de geheimen van deze meest menselijke aller vogels te doorgronden. Meerkoeten zijn overal waar water is. Het zijn alledaagse dieren die een alledaags bestaan lijken te leiden, maar schijn bedriegt. Sommige koeten zijn hun hele leven trouw aan hun nestplek en hun partner, andere zijn ongebonden avonturiers, die de Middellandse Zee overvliegen om op de Nijl...

Honderdduizenden Nederlanders en Vlamingen schrijven gedichten. Maar wie leest ze? Ellen Deckwitz gelooft dat we wel willen maar niet kunnen en verschaft in 'Olijven moet je leren lezen' een cursus genieten van poëzie. Het uitgeklede literatuuronderwijs heeft ons nooit geleerd hoe we een gedicht moeten lezen. En dus denken we bijvoorbeeld dat een gedicht alles mag betekenen. Of dat songteksten altijd poëzie zijn, terwijl de meeste weinig meer doen dan alledaagsheden herkauwen. Tijd om dat t...

Ouderen lijden soms, hoewel ze niet terminaal of psychiatrisch ziek zijn, aan het leven, en hebben ze het gevoel dat ze domweg zitten te wachten op de dood. De oorzaken zijn uiteenlopend: soms lukt het hun niet meer om echt verbinding te maken met de personen om hen heen, alsof ze door een omgekeerde verrekijker naar de wereld kijken. Sommigen voelen zich uitgerangeerd: het leven gaat door, maar zij staan aan de zijlijn. Anderen vrezen vooral hun onafhankelijkheid te verliezen. Er zit voor he...

‘In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.’

‘In 1961 zond de televisie 24 uur uit – per week.’

‘In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.’

Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie ha...

Afua Hirsch is geboren en getogen in Engeland. Dat geldt ook voor haar ouders, haar zuster, haar man, haar dochter en de meeste van haar vrienden. Maar waarom blijven mensen dan vragen waar ze vandaan komt? Er is iets wat zij en haar naasten delen, schrijft Hirsch: ‘De reden is simpel: het gaat over onze huidskleur. We zijn allemaal opgegroeid in het besef 'anders' te zijn.’ Dit boek gaat over de reden waarom dat ertoe doet. Volstrekt open, onderzoekend en subtiel verweeft Hirsch de verha...

Het onderwerp kan bijna niet actueler. Hoe is het mogelijk dat de menselijke soort de grootste wetenschappelijke inzichten heeft verworven en tevens almaar meer nepnieuws, complottheorieën als QAnon en post-truth-retoriek produceert? In de eenentwintigste eeuw bereikt de mensheid nieuwe hoogten van wetenschappelijk inzicht – en lijkt tegelijkertijd haar verstand te verliezen. Rationaliteit legt de belangrijkste instrumenten voor rationeel denken uit, leidt de lezer door de basisprincipes v...

In De zilvermeeuw vertelt Kees Camphuysen over een vogel die bij veel mensen weerstand oproept. Weerstand gevoed door vooroordelen. Als soort is de zilvermeeuw misschien opportunistisch, maar veel individuen blijken heel traditioneel. Aan de hand van dagboekaantekeningen en het meest recente meeuwenonderzoek op Texel beschrijft Camphuysen het leven van de zilvermeeuw. ‘Door twaalf jaar achtereen door dezelfde kolonie te lopen heb ik individuele vogels als persoonlijkheden leren kennen. Ik h...