Een halve eeuw al struint vogelaar Rob Bijlsma door het bos en over de hei en doet hij onderzoek naar vogels in Nederland en Afrika. Tijdens zijn zwerftochten heeft hij altijd een verrekijker om de nek en een opschrijfboekje bij de hand, waarin hij consequent en nauwkeurig observaties en metingen noteert. Allicht dat deze over vogels gaan, maar niet alleen. Ook het landschap, het klimaat en het weer, fenologie, bomen en boomtoppen, zaadzetting, muizen en insecten ontsnappen niet aan zijn nieu...

Ollie Olanipekun en Nadeem Perera waren allebei gek op vogels kijken, maar voelden zich weinig welkom in het traditionele wereldje van bird watchers. Om de ondervertegenwoordiging van mensen van kleur onder vogelaars recht te trekken, richtten ze Flock Together op. Wat begon als een wandeling in het park om de hoek, leidde al snel tot een wereldwijde beweging gericht op activisme, community-building en het samen beleven van de natuur. Outsiders is zowel een krachtig persoonlijk verhaal over h...

Moderne wapens, internationale conflicten en toenemend wantrouwen vormden aan het einde van de negentiende eeuw een gevaarlijk huwelijk. Om die dreigende geweldsspiraal te beteugelen kwam in 1899 en 1907 een bont gezelschap van diplomaten, juristen en activisten bijeen in Den Haag. Op twee internationale vredesconferenties werkten zij aan verdragen en organisaties die tot een vreedzamere wereld moesten leiden. In grootsheid en ambitie waren de conferenties ongeëvenaard – voor even was Den ...

In De kleine Couperus vindt Rémon van Gemeren in Louis Couperus (1863-1923) een bijzondere inspiratie voor nuchtere levenskunst. De auteur van Eline Vere, De stille kracht en Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan, behoort tot de grootste schrijvers uit onze geschiedenis. Minder bekend is dat hij ons nog steeds veel te leren heeft over wie we zijn en hoe we kunnen leven in een wereld die onoverzichtelijk en ongrijpbaar is. Zijn biograaf Rémon van Gemeren maakt een rondreis door Europa l...

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog ontdekt Jan Zwartendijk, de Nederlandse consul in Kaunas (Litouwen), een manier om duizenden uit Polen gevluchte Joden het leven te redden: hij voorziet hen van een visum voor Curaçao. Ze reisden daarmee met de Trans Siberië Express naar Japan, van waaruit ze zich over de hele wereld verspreidden – vrijwel allen overleefden de oorlog. In korte tijd schreef Zwartendijk koortsachtig duizenden visa uit.

Jan Brokken beschrijft de lotgevallen van veel...

Moet ik kiezen tussen man of vrouw, of kan ik in een grensgebied leven? Tien jaar lang schuift Selm een beslissing hierover voor zich uit. Maar na een tumultueus verlopen familieweekend besluit Selm diens zelfonderzoek te hervatten en stelt zichzelf een deadline: over zes maanden zal het besluit vallen of er een V of een M in diens paspoort komt te staan.

Geïnspireerd door schrijvers als Édouard Louis, Annie Ernaux en Maya Angelou gaat Selm op onderzoek en roept daarvoor de hulp in...

Overal waar we kijken (in het grondwater, in onze eieren, in de lucht die we inademen, in de urine van wielrenners) zit wel iets wat er niet thuis lijkt te horen, zoals bijvoorbeeld PFAS. De steeds gevoeligere apparatuur heeft onze perceptie van voedselveiligheid, doping of de staat van het milieu vertroebeld.

Vroeger was het al heel bijzonder als we een procent of promille (de alcohol-blaastest) konden meten. Tegenwoordig is onze apparatuur zo geraffineerd dat we een suikerklontje in het IJs...

In 'De architectuur van het geluk' beschrijft Alain de Botton de wensen en eisen die wij voor onze huizen hebben. Hij neemt de lezer mee op een reis door de esthetiek van de westerse en oosterse beschavingen en stelt vragen als: waarom verschillen mensen en volken zoveel in smaak? Kan een prachtige omgeving ons gelukkiger maken?

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die ‘groter als mij’ zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen; 'Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek on...

Stefan Brijs neemt ons opnieuw mee naar Andalusië. Terwijl de droogte er toeslaat observeert hij de natuur met een even scherpe als poëtische pen. Nestelende zwaluwen, wilde pioenrozen, de zeldzame Spaanse zilverspar, een wesp met de taille van een model, de glanzende veren van de kaalkopibis en zoveel meer: Brijs’ woorden zijn tegelijk een lofzang op de veerkracht van de natuur en een treurzang om de teloorgang ervan. Het geduld van de bloemen mag eindeloos lijken, het heeft ...