De verhalen van Frans Kusters zijn geschreven in een hoogst persoonlijke, gedetailleerde en suggestieve stijl. De hoofdpersonen zijn onder anderen een nieuwe jongen in de klas, een eekhoorntjes voerende collega, een man die in een warenhuis al het serviesgoed aan gruzelementen slaat. Al die figuren gaan onder handen van de schrijver meer en meer intrigeren. Niet zelden krijgt de fictie daarbij de feiten in de greep. De verhalen hebben sinds de dag van hun eerste publicatie nog niets van hun z...

In Para wordt de vergeten Belgische humanitaire missie in Somalië (1992-1993) tot leven gebracht. Belgische elitetroepen, de beruchte paracommando’s, namen er deel aan een VN-vredesmacht. Het betrof de grootste en langste vredesoperatie van Belgen in Afrika. Maar naast nobele doelstellingen, waren er ook heel wat wanpraktijken. Foto’s van een jongen die zogenaamd door twee para’s boven een vuur werd geroosterd gingen de wereld over. Na de gebeurtenissen in Rwanda in april 1994 lijkt �...

In Islam, Geschiedenis van een wereldgodsdienst geeft Karen Armstrong niet alleen een overzicht van 1500 jaar islamitische geschiedenis, maar verschaft zij de lezer ook tal van feiten en wetenswaardigheden over de hedendaagse islam. Islam verbreedt daarmee onze horizon, en geeft inzicht in tal van actuele kwesties: van de Taliban in Afghanistan tot anti-moslimgevoelens in de Verenigde Staten. In de voor haar zo karakteristiek elegante, weloverwogen en toegankelijke stijl voert Armstrong de le...

Niets is waanzinniger dan de werkelijkheid. Van 1979 tot 1989 was een miljoen Sovjetmilitairen verwikkeld in een zinloze en onrechtmatige oorlog in Afghanistan, onder hen vooral jonge jongens. Tallozen van hen kwamen om en werden in een zinken lijkkist teruggezonden naar huis, terwijl de Sovjetstaat het bestaan van het conflict ontkende.

De ontroostbare moeders van de ‘zinkjongens’ wilden weten hoe en waarom hun zonen in Afghanistan waren gesneuveld. Toen ze achter de waarheid kwamen ware...

Een gemiddeld mens verspilt jaarlijks veertig dagen met het zoeken naar vergeten zaken. Kortom: de hoogste tijd om dat menselijk geheugen onder de loep te nemen. Het geheugenpaleisis een culturele geschiedenis van het geheugen, en een studie van de technieken om ons vermogen tot herinneren te beïnvloeden en effectief te trainen. Sommige technieken zijn nieuw, andere gaan terug op eeuwenoude kennis: klassieke technieken die al door Cicero werden gebruikt om zijn toespraken te onthouden en waa...

Deel 15 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat De schrijfmachine mijmert gekkepraat, Wittgenstein, Gitaarvissen en banjoklokken en MalleHugo.

In Wittgenstein uit 1990 staat alles wat Hermans tot op dat moment over deze Oostenrijkse filosoof had gepubliceerd. Waarom Hermans over Wittgenstein schreef formuleerde hij in 1965 in een brief aan Rudy Kousbroek: ‘... niet alleen omdat ik een en ander aan W. te danken heb, maar ook om duidelijk te maken dat mijn uitgangspunt een...

Het Boekenweekessay 2016 van gelauwerd auteur

David Van Reybrouck was in Nederland binnen enkele dagen

uitverkocht. Nu verkrijgbaar in een prachtige handelseditie.

Daar zit Emil, een oude man van 42, verkleumd, onder

een deken, hoestend. Vijf nationaliteiten had hij gehad, en

hij was niet eens verhuisd.

Meer dan een eeuw lang hadden Nederland, België en

Duitsland een gemeenschappelijk buurland: Neutraal

Moresnet, een volkomen vergeten ministaatje dat nu

tot Duitstalig België beho...

In de publicaties uit Mandarijnen op zwavelzuur bestudeerde Hermans naar eigen zeggen 'mislukkelingen' die 'met elkaar de mislukking van de Nederlandse literatuur uitmaken'. Hij zette daarmee de 'mandarijnen', schrijvers die ook critici, juryleden en redacteuren van literaire tijdschriften waren, op zuur. De stukken veroorzaakten heftige reacties. 'Heeft een schrijver het recht een gruwelkamer in te richten voor zijn medemensen?'

vroeg een recensent zich af. Hermans zelf vond het wel meevalle...

‘Dat bevalt mij eigenlijk aan deze fantastische oorlog, dat die helemaal geen “zin” lijkt te hebben,’ schreef Hermann Hesse op 26 december 1914, vijf maanden nadat de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken. En hij stond niet alleen in zijn geestdrift: duizenden van Europa’s meest vooraanstaande kunstenaars, schrijvers en wetenschappers waren euforisch toen de oorlog uitbrak. Hun uitspraken zijn vaak genoeg aangehaald, maar niet eerder verscheen er een boek dat het oorlogsenthousiasme v...