Onvoorwaardelijke liefde. Is dat niet waar we allemaal naar verlangen?

Ware intimiteit, elkaar echt zien en keuzes maken vanuit liefde, dat is wat je wilt. Een liefdevolle verbinding in vrijheid.

Veel verbindingen zijn nog gebaseerd op angsten, conditioneringen en beperkende overtuigingen. In een wereld die voortdurend verandert en waarin oude systemen niet meer voldoen, volgen steeds meer mensen hun diepste gevoelens en inspireren anderen om hetzelfde te doen.

Dit boek, gebaseerd op waargebeu...

Het volledige verhaal bij de muzikale theatertour

Als Leoni zestien is, vertelt haar vader haar dat hij in de oorlog 'fout' is geweest. Veel vertelt hij niet, en zij vraagt niet door. Tien jaar na zijn dood, in 2008, wandelt Leoni naar Santiago de Compostella en op een dag voelt ze haar vader met haar mee lopen. Vanaf die tijd wordt ze nieuwsgierig naar hem, zijn geschiedenis, zijn keuzes.

Ze reist zijn leven na; onder andere naar Tunesië, waar hij vocht in het Afrika Korps onder Rommel, en ...

Van maart tot september 1922 maakten Louis Couperus en zijn vrouw Elisabeth een rondreis door Japan. De schrijver van de romans 'Eline Vere', 'De boeken der kleine zielen' en 'De stille kracht' had ook goedgelezen reisbeschrijvingen van Noord-Afrika en Spanje gepubliceerd. Daarom vroeg de hoofdredacteur van 'De Haagsche Post' de beroemde Couperus om in zijn krant verslag te doen van zijn Japanse reis. De 32 'reisbrieven' van Couperus zijn in 1925 gebundeld in 'Nippon'.

Couperus schrijft beelde...

Jan Wolkers was een bezeten voetballiefhebber. Als jongetje mocht hij van zijn streng gereformeerde vader niet voetballen op straat. Maar hij deed het toch – en liep het vuur uit zijn sloffen achter een kaalgetrapt balletje aan. Stiekem sloop hij binnen bij de wedstrijden van a.s.c. in zijn geboortedorp Oegstgeest. Wolkers keek naar voetbal op televisie als naar een schilderij van Mondriaan, maar wond zich vooral vreselijk op: ‘Dáárheen moet de bal, godverdomme, en dan gaat-ie ook daarh...

Jan Hopmans werd twintig jaar geleden benoemd als rechter bij

de rechtbank van Middelburg.Hij sprak een aantal jaren recht

in de sector bestuursrecht, maar was en is nog steeds vooral

actief als strafrechter. Daarnaast was hij opleider en mentor van

leerling-rechters en maakte hij een tijd lang deel uit van het

rechtbankbestuur. Voor zijn rechterschap vervulde hij tal van

beroepen en functies, zoals politieofficier, politicus, docent

op verschillende opleidingen, werk met randgroepjongeren,

a...

De dag dat Marlijn het vliegtuig moet pakken naar een afkickkliniek gaan de grenzen dicht vanwege de lockdown. In deze kliniek zou ze eindelijk het gevecht aangaan met haal alcohol-, cocaïne- en liefdesverslaving. Het enige alternatief is online afkicken in de Zoomkliniek.

Wat zou jij doen? Zou je blijven gebruiken tot de grenzen weer opengaan? Of zou je kiezen voor het alternatief met alle bijkomende verleidingen?

Marlijn kiest voor het laatste. Samen met counselors, lotgenoten en haar psyc...

Als puber al speelde hij het vuur uit z’n sloffen tijdens cabaretavonden op school. Totale gekte zonder enige structuur in een moordend tempo: zo kennen we cabaretier Bert Visscher.

En vanaf het begin liepen de zalen zeker vanzelf lekker vol? Welnee, zeg. Vallen en opstaan. Zinloze ritten naar zaaltjes diep in de klei voor vier man, of voorstellingen waarbij het publiek zich nu nog afvraagt wat die man daar op het podium stond te doen. Om daarna tijdens de terugreis diep in de nacht in een ...

Moet je ‘de kromme spijker recht slaan’ – zoals een Japanse zegswijze luidt – of is een spijker juist mooi als hij krom is?

Je wilt het liefst een 'gewone' Nederlander zijn, maar als je in de spiegel kijkt zie je iets anders. Waarom kan dat zó confronterend zijn dat je ervan weg wilt rennen…

Aki wordt geboren als kind van Japanse ouders in het Amsterdam-Noord van de jaren zeventig. Met haar Aziatische uiterlijk valt ze meer op dan haar lief is, en van jongs af aan doet ze verwoede...

Hoe het is om bij Ikea te winkelen, dat weet iedereen. Maar hoe is het om daar te werken en elke dag die meute aan je voorbij te zien trekken? Om honderd keer per dag met Hej! te worden nageroepen? Om onderdeel te zijn van de Ikea-familie die al dikwijls met een sekte werd vergeleken?

Elly van Westerop-Sajet (1957) werkte er bijna 37 jaar en collega’s noemden haar ‘de koningin van Ikea’. In de blauwe doos was ze getuige van bizarre taferelen, hilarisch en soms tragisch. Ze zag onze smaa...