In Martelaarschap verkeert J.J. Voskuil in een diepe existentiële crisis. Zijn laatste strohalm, het dagboek dat hem al 27 jaar dag in dag uit lucht geeft, biedt hem geen uitweg meer. Halverwege 1966 houdt hij helemaal op met zijn notities. Hij ploetert dan nog wanhopend door aan Binnen de huid, zijn geniale zelfafrekening, die hij begin 1968 voltooit. Daarna valt hij stil, tot hij in 1972 de pen weer oppakt en het schrijven herontdekt. Eerst wat plichtmatig, maar al snel raakt Voskuil in ee...

’s-Graveland ligt aan de rand van Het Gooi. In 2025 bestaat het dorp 400 jaar. De opa van Hans Hagen werkte er als tuinman-koetsier op een van de riante buitenplaatsen, tot hij op zijn 77ste omviel. Hans werd er geboren, op het mooiste plekje van het dorp, vlak naast Trompenburgh. Als klein jongetje rende hij rond over de landgoederen. Met een zelfgemaakte boog schoot hij spijkers in bomen. Na omzwervingen woont Hans weer op zijn geboortegrond. Elk voorjaar kijkt hij reikhalzend uit naar de...

Op 2 maart 2016 gaat Stephan Sanders voor het eerst naar de kerk, na zo’n veertig jaar van afwezigheid. Het is geen ‘moetje’ (trouwerij of begrafenis), hij moet alleen van zichzelf. Ondergronds heeft zich bij hem jarenlang een Godsbesef opgehoopt, dat erkend wil worden. Het is geen coming out, want, schrijft Sanders, ‘ik vond het eenvoudiger mijn homoseksualiteit openbaar te maken, dan mijn wending tot het geloof.’

Bij die eerste kerkgang staan meteen camera’s opgesteld, want de ...

Voskuils dagboeken zijn een zeer persoonlijke kroniek van een tijdvak, ruwweg twee derde van de twintigste eeuw. De naoorlogse intellectuele en kunstzinnige elite wordt geportretteerd en gefileerd, geheel in lijn met en stijl van Het Bureau. De dagboeken zijn een fantastische aanvulling op dat beroemde magnum opus, en geven er verdieping aan. Bovendien ontleedt Voskuil zichzelf genadeloos. Het levert een zelfportret op dat, zoals hij dit zelf uitdrukt, niet altijd sympathiek is.

In dit eerste...

Saskia De Coster wandelt in de Luxemburgse Ardennen met een gedetineerde die levenslang heeft. Ieder jaar mag hij één uitstapje maken. Een aantal jaar geleden ging hij met zijn bewaker naar Esch-sur-Sure. Voor ze aan de wandeling, begonnen lunchten ze, maar door slechte mosselen werd de agent onwel en verdween hij naar het toilet. Omdat de agent wel erg lang wegbleef, ging de gedetineerde zelf aan de wandel. En… hij keerde terug.

Die korte wandeling maakt De Coster opnieuw met de aanvank...

In maart 1933 valt de Gestapo de kantoren van uitgeverij Kiepenheuer in Berlijn binnen en neemt de administratie, het archief en de boeken in beslag. Het fonds telt heel wat linkse en joodse auteurs, onder wie Joseph Roth. Zijn boeken worden op 10 mei op het plein voor de universiteit aan Unter den Linden verbrand.

Een deel van het Kiepenheuer-archief kon uit de handen van de Gestapo worden gered en werd in de jaren zeventig weer ontdekt. Er kwam een bruin mapje uit tevoorschijn met daarop i...

De vingerafdruk is de plek waar persoonlijke identiteit ontstaat, even uniek en raadselachtig als diens concentrische cirkelingen. De geschiedenis ervan is een droomachtige parade van goochelaars, detectives, genieën, charlatans, wetenschappers, handlezers, kunstenaars en bureaucraten.

In 'Fonkelrozen' omcirkelt Geertjan de Vugt de maatschappelijke, filosofische, kunsthistorische en existentiële

thema’s rond vingerafdrukken, en begeeft zich daarmee op het grensgebied tussen fictie en non-...

Vanaf het einde van de jaren vijftig komen Riffijnen uit Marokko naar Nederland toe. In de loop der jaren zijn er een groot aantal misverstanden rondom deze groep, hun migratie en Marokko ontstaan. Asis Aynan neemt de lezer mee langs een aantal van deze misverstanden, legt het construct daaronder bloot en ontkracht de vaak onjuiste aannames en vooroordelen die hieraan ten grondslag liggen.

Aynan verdiept zich al jaren in zijn eigen culturele en politieke achtergrond. Dit persoonlijke essay is...

Fumiko Miura verhuisde meer dan twintig jaar geleden van Japan naar Nederland. Er waren veel dingen waarover ze zich verbaasde toen ze hier pas woonde, niet in de laatste plaats als het om eten gaat. Je kunt maar drie keer per dag genieten van eten, en dan kies je twee keer voor brood met kaas? vroeg ze zich vertwijfeld af.

Maar er is natuurlijk meer waar ze zich toe moest verhouden toen ze zich in Nederland vestigde, zoals het leren van de Nederlandse taal, de Nederlandse omgang met migrant...

Józef Wittlin schreef Mijn Lwów in 1946 in de vs. Lwów (tegenwoordig bekend als Lviv) was net het toneel geweest van een gruwelijke oorlog en massale deportaties. Zelf was de joodse Wittlin er in 1940 in geslaagd met zijn gezin via Frankrijk naar de VS te vluchten. In februari 1945 werd op de Conferentie van Jalta besloten dat Lwów voortaan geen deel meer zou uitmaken van Polen, maar van de Sovjetrepubliek Oekraïne. Voor Wittlin betekende dit dat hij zijn vaderland nooit meer terug zou z...