De Vlaamse portretten die tussen 1400 en 1700 werden geschilderd, zijn vaak zo natuurgetrouw dat de afgebeelde personen nog steeds springlevend lijken. Het Mauritshuis toont in dit boek een aantal van de mooiste voorbeelden.

We staan oog in oog met edellieden en rijke burgers die zich lieten vereeuwigen door de beroemdste schilders van hun tijd, zoals Rogier van der Weyden, Hans Memling, Peter Paul Rubens en Anthony van Dyck, maar ook door minder bekende namen als de Meester van Frankfurt, C...

Ossip Zadkine (1888-1967) is vooral bekend van 'De verwoeste stad', het wereldberoemde oorlogsmonument in Rotterdam. Dat hij samen met kunstenaars als Brancusi en Lipchitz voorgoed het gezicht van de westerse beeldhouwkunst veranderde, wordt wel eens vergeten. 'Zadkine aan Zee' eert de beeldhouwer met een uitgebreid overzicht van zijn werk. Zadkine was een kunstenaar met een heldere persoonlijke visie, waarin de onlosmakelijke band tussen mens en natuur centraal staat. Hij vertolkte daarmee d...

Staatsbosbeheer is in 1899 opgericht om stuivend zand, zowel aan de kust als in het binnenland, vast te leggen. Tegelijkertijd moest Nederland meer eigen hout gaan produceren. Het hoorde in het begin dus niet tot de taken, maar al vrij snel spaarde Staatsbosbeheer uitzonderlijke stukken natuur. Natuurbescherming en houtproductie behoren nu tot het bekende werk van Staatsbosbeheer. Maar wat is er sindsdien veel bijgekomen!

Voor de meer dan 250.000 hectare die Staatsbosbeheer bezit, geldt: het ...

De Unilever topman Paul Rijkens (1888-1965) had een enorme collectie van ongeveer 500 schilderijen en 300 etsen van voornamelijk Nederlandse en Belgische kunstenaars uit de eerste helft van de 20ste eeuw. Met kunstwerken van Gustave De Smet, Constant Permeke en Walter Vaes had hij de grootste verzameling Belgische kunst in Nederland. Andere favorieten waren Toon Kelder, Matthieu en Piet Wiegman, Leo Gestel en Jan Sluijters, waarvan hij maar liefst 55 schilderijen had.

Dat Paul Rijkens één v...

Al sinds de zestiende eeuw waren bloemstillevens een manier om de vergankelijkheid van het leven te laten zien. Aan het eind van een leven tellen rijkdom en bezittingen niet. De op pronkstillevens afgebeelde exotische vruchten en prachtige bloemen verrotten en verwelken. De ontwikkeling van het bloemstilleven kan rechtstreeks in verband worden gebracht met de ontwikkelingen in de wetenschap vanaf de tweede helft van de 16de eeuw, toen er in Europa belangrijke botanische tuinen werden aangeleg...

De Franse inval in het Rampjaar 1672 maakte een onuitwisbare indruk op de Nederlandse bevolking. Al in 1674 verscheen het anonieme leerboek "De Franse tirannie. Spiegel voor de jeugd", ‘zodat de jongelui de gebeurtenissen nooit vergeten en kunnen leren van wat ons is overkomen’. Het uiterst anti-Franse boek werd tot diep in de achttiende eeuw tientallen keren herdrukt. Beschrijvingen van politieke verwikkelingen in Frankrijk werden afgewisseld met de wandaden die de Fransen in Nederland v...

Je kon er aan het eind van de negentiende eeuw niet omheen: weelderige illustraties van feeërieke vrouwen, ritmisch gestileerde bloemen en planten, zwierige lijnen. Als een van de meest invloedrijke en gevierde kunstenaars in het fin-de-siècle in Parijs, creëerde Alphonse Mucha (1860-1939) een onderscheidende stijl die synoniem is gaan staan voor de art nouveau. Zijn populaire affiches en illustraties behoren rond 1900 tot de hoogtepunten van deze internationale stijl. In samenwerking met ...

'Die Mitte' ist eine Übersicht neuesten Werken von Neo Rauch, kombiniert mit eine besondere Kategorie "tondi" (runde Gemälde) die Rauch in 1993/94 erstellt hat.

Leiko Ikemura (Tsu, Mie, Japan) maakt schilderijen, films, tekeningen, sculpturen en gedichten. Vanuit de overtuiging dat we in de kern allemaal hetzelfde zijn schept ze haar eigen universum, dat zowel lieflijk als duister is, en bewoond wordt door meisjesachtige figuren, usagi en katten. Terugkerende thema’s in haar werk zijn leven en dood, vrouwelijkheid en de natuur, onderwerpen die ze vanuit het idee van de vier seizoenen benadert.

Op 1 juni 1944 neemt mejuffrouw Gehner ontslag als directeur van de Apeldoornse bibliotheek. Ze wil namelijk niet onder een nationaalsocialistischbestuur dienen. Mejuffrouw Gehner was de enige openbare bibliotheekdirecteur die in de oorlog uit principe haar werk neerlegde.

Voordat het zover kwam, is er een steekspel met vele schermutselingen met de bezetter en NSB’ers aan vooraf gegaan. ‘Een kat- en muisspel waarbij duidelijk was dat de bezetter altijd het bestuur en de directie van de le...