Ze was de enige vrouw in Nederland die zich omstreeks 1900 op

het gebied van de metaalkunst waagde: kunstenaar Johanna

van Eijbergen (1865-1950). Haar ontwerpen werden tussen 1904

en 1910 uitgevoerd door de Hengelose fabrikant G. Dikkers

& Co. De vazen, schalen en vele andere voorwerpen kenmerken

zich door wonderschone decoraties van gestileerde bloemen

en dieren, vooral insecten, vlinders en vissen.

Bij de Nederlandse metaalkunst rond 1900 denk je aan kunstenaars

als Jan Eisenloeffel (1876-1...

Beheren en behouden van geplaagde kastelen en buitenplaatsen

— Schitterende ballast beschrijft de Nederlandse kastelen en buitenplaatsen in de roerige twintigste en eenentwintigste eeuw. Een tijd waarin dit erfgoed steeds kwetsbaarder werd als gevolg van maatschappelijke veranderingen. Hoe ga je dan om met deze ‘schitterende ballast’?

Huizen van de elite werden in toenemende mate gezien als ‘niet meer van deze tijd’ en werden verkocht, herbestemd of gesloopt. Landgoederen werden op...

Ernst Ludwig Kirchner (1880–1938) en Emil Nolde (1867–1956) zijn belangrijke vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. Hun werk staat bekend om de knallende kleuren en spontane penseelstreken en motieven.

Kirchner en Nolde keerden de Europese samenleving en de normen van de burgerlijke cultuur de rug toe en zochten inspiratie bij mensen, levenswijzen en objecten uit andere delen van de wereld, voornamelijk Afrika en Oceanië. Hun werken worden bekeken tegen de achtergrond van de h...

De wereld aan het werk is de eerste echte wereldgeschiedenis van menselijke arbeid, van de tijd van de prehistorische jager-verzamelaar tot de kantoormens van vandaag. Werken doen we omdat we wel zullen moeten, maar ook omdat we er plezier in hebben. Van de jager-verzamelaars die 700.000 jaar geleden bijeenkwamen tot de mensen die virtueel vergaderen via Zoom: mensen hebben werk altijd ingezet als middel om de wereld naar hun hand te zetten.

Jan Lucassen beschrijft op virtuoze wijze het inclu...

In de zomer van 1672 is de paniek in Utrecht compleet. Over land wordt de Republiek der Verenigde Nederlanden overspoeld door een gigantische troepenmacht met aan het hoofd de Franse koning Lodewijk XIV. Het jaar ging de boeken is als Rampjaar 1672. Utrecht kon niet worden verdedigd en werd weggegeven. De laatste verdedigingslinie, de oude Hollandse waterlinie, blijkt uiteindelijk nét voldoende. Wie aan rampjaar 1672 denkt, denkt aan de heroïsche verdediging langs deze waterlinie. Toch was ...

In dit boek wordt eerst een overzicht gegeven van de stillevenschilderkunst in de Nederlanden in de zeventiende eeuw. Aan bod

komen de diverse soorten stillevens, welke centra speelden een rol,

wat was toonaangevend werk, wie waren de belangrijke meesters

en wie waren de afnemers/kopers van stillevens.

Het kernhoofdstuk behandelt de stillevenschilderkunst in Zeeland,

min of meer chronologisch. Wie schilderde wat, waar, wanneer en

voor wie? Door welk werk en door welke kunstenaars lieten de in

...

Amsterdam zinderde in de zeventiende eeuw van groei en welvaart. Voortdurend arriveerden nieuwe mensen en ideeën. De scheidslijnen tussen kunstenaarschap, wetenschap en regeren en ondernemen werden niet zo scherp getrokken. Voor mensen als Jan van der Heyden (1632-1712), afkomstig uit Gorinchem, had de hoofdstad een stimulerende invloed. De kunstenaar bleek meer in zijn mars te hebben dan het vervaardigen van bijzondere stadsgezichten.

Van der Heyden werd de grondlegger van de moderne straat...

De architectuurschilderkunst is een van de zelfstandige genres die zich aan het einde van de zestiende eeuw in de Nederlanden ontwikkelden. Dirck van Delen werd groot in het genre, dat arbeidsintensief en dus kostbaar was.

Doordat ‘realisme’ lang een kernbegrip was in de beschrijving en waardering van de Nederlandse schilderkunst

hebben schilders van fantasiearchitectuur als Dirck van Delen het in aandacht altijd moeten afleggen tegen de collega’s die bestaande kerkinterieurs uitbeeldde...

Het familiebedrijf van de Regouts was tot ver in de jaren zestig de grootste werkgever van Maastricht. Generaties Maastrichtenaren hebben gewerkt bij De Sphinx, in de volksmond ‘’t groet fabrik’. Geen bedrijf in Maastricht heeft ook zoveel ressentiment opgeroepen als De Sphinx. Aldus een voormalige potteman: ‘Ik verzuip mijn kinderen nog liever dan dat ze bij De Sphinx gaan werken’.

De animo om bij De Sphinx te gaan werken nam af na 1945. De ervaringen van de crisisjaren, toen het b...