Stefaan De Ruyck vertelt openhartig over zijn carrière in de podiumkunsten, de cultuurpolitiek en het kunstonderwijs. Vijfendertig jaar zat hij op de eerste rij en speelde hij een belangrijke, maar bewust discrete rol in het cultuurbeleid van België.

Even openhartig vertelt hij over zijn zoektocht naar een filosofische houvast, over zijn initiële kwetsbaarheid en het geruststellende quiëtisme van de stoïcijnen.

Korte, soms hilarische anekdotes die hij shortcuts noemt en een playlist met ...

'Voor ik het vergeet' is de weerslag van een jarenlang leven als journalist en criticus. Een verzameling herinneringen aan boeiende figuren, kunstenaars en schrijvers zoals W. F. Hermans, Gerard Reve, Simon Carmiggelt, Roger Raveel, Johan Daisne, Jan Wolkers, Hugo Claus, Karel Appel, Xaviera Hollander en Toon Hermans. Haast vergeten souvenirs die Carlos Alleene in zijn omvangrijk archief heeft teruggevonden.

Behalve talloze notities en beschouwingen uit de culturele en artistieke sector in â€...

Totalitarisme. Dit begrip is de belangrijkste ideologische buit uit de Koude Oorlog, omdat het nazisme en communisme gelijkschakelt als twee even abjecte extremen ter rechter- en ter linkerzijde van onze westerse democratie. Een aanhoudende stroom aan artikels, interviews, boeken en documentaires heeft die ‘zekerheid’ onwankelbaar gemaakt in de media en publieke opinie. Intussen zijn grote delen van de archieven van de voormalige Sovjet-Unie opengesteld voor wetenschappelijk onderzoek. De...

De geboorte van een kind is ook de geboorte van een moeder. Die nieuwe rol brengt bij velen een identiteitscrisis teweeg. Ben je als moeder ook nog een vrouw, een partner, een seksueel wezen? Moederschap en seksualiteit lijken immers haaks op elkaar te staan, of dat spiegelt de maatschappij ons toch voor. De vrouw in de moeder lijkt wel een mythe.

Ook vroedvrouw Uwe Porters worstelde met die plotse identiteitsverschuiving. Toen ze langzaam uit haar tropenjaren kroop, begon ze cursussen te vo...

Mannelijke ik-personages bevolken de verhalenbundel 'Rue des Regrets'. Ze hebben het knap lastig met relaties. Er is de man die aan het krimpen is, al is dat niet de reden waarom hij elke dinsdag in de wachtkamer van zijn huisarts plaatsneemt. Er is de boekhouder die een fles tapijtreiniger koopt die hij helemaal niet nodig heeft. Er is de trucker die op oudejaarsavond een omweg naar huis maakt. Toch gunt de auteur ook hem niet veel bewegingsruimte. Alle negentien verhalen spelen zich op de v...

Zomer 2015. De asielcrisis breekt los. Vluchtelingen belanden na een lange voettocht aan in onze regio. In het stadspark nabij de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel ontstaat een groot tentenkamp. In het noorden van Frankrijk barsten geïmproviseerde kampen uit hun voegen.

Ann Lamon sluit zich aan bij een hulpkonvooi dat goederen brengt naar de jungle in Calais. De leefomstandigheden zijn er precair. Toch zijn heel wat mensen vastberaden om van hieruit naar het Verenigd Koninkrijk door te re...

Over Paul Méral

‘Op een barkruk werd hij God’ - Franz Hellens

‘Een nieuw argument tegen de intelligentie als zelfstandige waarde’ - Menno ter Braak

De Belg Paul Méral was aan het einde van de Eerste Wereldoorlog tijdelijk wereldberoemd in Parijs. Befaamde kunstenaars als André Gide, Max Jacob, Arthur Honegger en Pablo Picasso behoorden er tot zijn vriendenkring. Dat had allemaal te maken met de ophefmakende opvoeringen van zijn toneelstuk Le dit des jeux du monde, dat le Tout-Pari...

In Van onze verslaggever ter plaatse schrijft Patrick Van Gompel op meeslepende wijze over vier decennia journalistiek in Vlaanderen en de wereld. Zijn verslaggeving brengt hem tot in oorlogsgebieden als Irak, Libië, Somalië, Congo, Rwanda, Israël en Oekraïne. Maar evengoed aan de telefoon met Mick Jagger - Hi Patrick, how are you? - en bij Pim Fortuyn thuis.

Van Gompel vertelt ook zijn kant van het verhaal: zijn eigen depressie en zijn confrontatie als jonge knaap met pedofiele leraren. ...

Een derde van de kleren in je kleerkast draag je nooit. Een ander derde draag je zelden. Negen op de tien kleren heb je een jaar lang niet aangeraakt. Je gooit meer kleren weg dan eender welke andere Europese consument en toch blijf je nieuwe kleren kopen. Omdat je het gevoel hebt dat je nieuwe kleren nodig hebt. Omdat je elke ochtend denkt dat je niets hebt om aan te trekken.

Dat wil de mode-industrie je immers doen geloven. Merken introduceren gemiddeld om de zes weken – sommige zelfs elk...