Het onderwijs staat voor een prachtige uitdaging. Technologische, maatschappelijke, ecologische en economische ontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op. Dat is niets nieuws, want de wereld ontwikkelt zich al eeuwenlang. Maar de snelheid waarmee dit nu gebeurt is wel veranderd. Wat vandaag nieuw is, kan morgen al weer verouderd zijn. Hoe bereid je leerlingen voor op een toekomst die niemand kent?In dit boek gaan de auteurs in op trends die nu zichtbaar zijn en de consequenties die dat kan ...

Als leraar of schoolleider ervaar je veel werkdruk. Dagelijks komen er allerlei zaken op je af die veel tijd en aandacht vragen. Dit kunnen problemen zijn die zich maar niet lijken op te lossen, of collega’s die regels en afspraken zijn vergeten. En terwijl je de plooien van de dag gladstrijkt, schiet je te binnen dat je bij een vergadering of overleg wordt verwacht. ’s Avonds plof je op de bank en verzucht je: ‘Kon ik maar weer eens gewoon lekker lesgeven.’

In dit boek leggen Eva Naa...

Stille leerlingen blijven vaak ‘onder de radar’ van de leraar. Soms zijn het kinderen die gewoon doen wat ze moeten doen, zonder op te vallen, en die het gewoon fijn vinden ‘stil’ te zijn. Maar dat betekent natuurlijk niet dat ze geen aandacht willen van de leerkracht! Ook als stil kind wil je horen dat je het goed doet.

Soms zijn het kinderen die het wel degelijk lastig hebben, maar die zich daarom juist (onbewust) onopvallend gedragen. Zij zijn van nature angstig of verlegen, hebben...

In de eerder verschenen boeken van Eva Naaijkens en Martin Bootsma — En wat als we nu weer eens gewoon gingen lesgeven? (po- en vo-versie) — wordt een duidelijke en veelgeprezen kwaliteitsaanpak voor scholen besproken. Deze kwaliteitsaanpak kun je zien als het fundament voor het verbeteren en behouden van de kwaliteit van het onderwijs.

Naast een kwaliteitsaanpak is ook een goede kwaliteitscultuur nodig om leerlingen het onderwijs te bieden dat zij nodig hebben. Leraren werken vanuit een ...

*Het klasgesprek over het nut van mijn geschiedenisles ging een verkeerde kant uit. Elk argument werd beantwoord met een nieuwe vraag waarop ik al helemaal geen antwoord wist te formuleren. Ik waagde een laatste poging. Nummer drie. ‘Wist je, Mieke, dat de Romeinse keizers vroeger ook hun nagels lakten?’ De jonge vrouw met autisme voelde dat mijn pogingen op niets uitdraaiden en maakte ook duidelijk dat voor haar de discussie gesloten mocht worden: ‘Boeien!’*

Kinderen en jongeren met ...