‘Als ik Guus geheten had’ is een eerbetoon aan de liefdevolle maar complexe relatie tussen Inez en haar moeder, die overleed in november 2019. Het boek behandelt het zware rouwproces dat volgt na het verlies, met gedichten en verhalen die de verschillende emoties rondom dit verdriet verkennen. Inez reflecteert op hun band, die gekenmerkt werd door zowel ruzies als diepe verbondenheid. De bundel is verdeeld in twee delen: het jaar voor en het jaar na het overlijden van haar moeder. De peri...

'Homo vanus' bevat een selectie van artikelen en essays van de hand van Asega, pseudoniem van Harry Bleeker. Allerlei onderwerpen passeren de revue in deze bundel, maar de artikelen over de verwording van de verlichtingsgedachte tot neonreclame zijn het talrijkst. De meeste stukken zijn zeer actueel, zelfs het artikel dat dertig jaar geleden al in NRC Handelsblad gepubliceerd werd.

Als een oude Friese rechtsvoorzegger, een Asega, analyseert de auteur gebeurtenissen en legt uit wat de gevolge...

Dave groeit op als een vrolijke, ondeugende jongen. Iedereen wil bij hem in de buurt zijn. Als hij er is, is het altijd leuk. In zijn hoofd heeft hij geen spastische cerebrale parese en zit hij ook niet in een rolstoel. Dave wil geen voorgeprogrammeerd leven met een beperking, hij wil zijn eigen keuzes maken. Als hij Winnie ontmoet, lijkt dat leven binnen handbereik. Zij heeft een gezond lichaam en kan zijn armen en benen zijn. Eindelijk echte privacy, geen vreemde handen meer op zijn lichaam...

'Leven is duur, maar doodgaan mag er ook wezen.'

*

'De overheid is banger ergens de schuld van te krijgen dan er de schuld van te zijn.'

*

'Elektrisch rijden is voor een beetje man zoiets als zittend plassen.'

*

'Het adagium "If it ain't broke, don't fix it" is nooit erg besteed geweest aan managers.'

Het zijn maar een paar van de vele krachtige oneliners die kenmerkend zijn voor de columns van Willem van Reijendam. Hij is een stilist met een goed verhaal. Zijn licht filosofische, vaak geesti...

Haar hand op mijn rug - Mijn eerste jaar als weduwnaar is het no-nonsense ervaringsverhaal van Paul Geelen, die zijn vrouw Marinka op zijn 54ste verjaardag voor zijn ogen op straat zag sterven. Hoe gaan hij en zijn jongvolwassen kinderen om met dit plotselinge verlies? De auteur beschrijft met rauwe directheid de dag van het verlies, de aanloop naar de crematie en het moeizame eerste jaar waarin hij langzaam weer opkrabbelt. Hoe ga je verder na zo’n ervaring, hoe doorsta je de rouw?

Paul wi...

Op tweede kerstdag 2015 raakt Wim Diepeveen zwaargewond bij een ernstig skiongeluk. Hij herstelt daar niet goed van en komt terecht in een zware burn-out. Op het dieptepunt van zijn crisis raadt zijn arts hem aan te gaan lopen. Alleen zijn en fysieke inspanning leveren, dat is het recept. Zo vertrekt hij op een ochtend in maart 2017.

Altijd vandaag vertelt het prachtige en indringende verhaal van een voettocht naar Santiago de Compostella. Rode draad is de transformatie die iedere pelgrim o...

Gea Veldman-Hut was 44 jaar toen ze te horen kreeg: u hebt borstkanker. Ze neemt je mee op haar reis van ziek zijn: de diagnose, het ondergaan van de behandelingen en het proces van herstellen. Een ziekteproces dat zij en haar gezin moeten doorstaan. Onderweg ervaart ze geloof, hoop en liefde. Er komt iets op haar pad wat haar leven verrijkt: schrijven en wandelen. Ze besluit om het Jacobspad, de route Uithuizen-Hasselt, te wandelen en neemt de mensen die om haar heen staan mee op reis. --- G...

Philip Landau en Sara Lewender waren mijn joodse grootouders, geboren in Polen. Ze woonden in de Plantage Franschelaan in Amsterdam, nu Henri Polaklaan. Ik heb ze niet gekend. Wie waren ze en hoe zag hun leven er in Amsterdam uit?

Philip ontmoette Sara in Danzig en verhuisde met haar naar Lübeck. Broer Abram Landau kwam met zijn vrouw Perel over uit Polen. Beide broers werkten er in de suikerindustrie. Toen het er voor hen niet langer veilig was, vertrokken ze in 1932 naar Amsterdam. Daar ri...

'Wil je kinderen?’

Evelines antwoord op die vraag is tot haar 26ste steevast ‘nee’. Tot het leven een ruk aan het stuur geeft. Letterlijk. Na een auto-ongeluk wordt haar verlangen naar een kind geboren.

Vier jaar later besluiten Eveline en haar vriend Marcel ‘aan kinderen te beginnen’, maar dat blijkt niet vanzelf te gaan. Maanden van hoop en teleurstellingen stapelen zich op en groeien uit tot jaren. De vraag ‘wil je kinderen’ wordt steeds pijnlijker.

De meeste waargebeurde ver...