Een verkeersongeval veroorzaken: wat doet dat met iemand? Sabine Cocquyt geeft de anonieme veroorzakers in de rubriek 'ongevallen' van uw krant een gezicht. Ze heeft vijf indringende gesprekken. Over de schaamte die veroorzakers vaak in een isolement drijft. Over het wachten op proces en straf. Over torenhoge schuldgevoelens die hen ervan weerhouden hulp te vragen of te aanvaarden. Verhalen over angst voor de slachtoffers of nabestaanden. Het verlangen om een kaartje te schrijven en spijt te ...

Met een voorwoord van Maaike Neuville

Vroeger was tijd schaars, vandaag is het een wurggreep. Van ploetermoeders tot bumpervaders: voor steeds meer mensen is ‘druk, druk, druk’ het nieuwe normaal. Bij Olivier Pintelon begon het te knagen toen hij en zijn vrouw na de geboorte van hun zoon weer voltijds aan de slag gingen. Dan vroeg hij zich af: hoe doen andere ouders dat toch? Of hij bleef piekeren over wat de onthaalmoeder die ochtend had gevraagd: ‘Wanneer gaat mama vier vijfde werken?...

Van ‘We kunnen er toch niets meer aan doen’ en ‘Wij zijn te klein om het verschil te maken’ tot ‘Het klimaat is altíjd veranderd!’ en ‘We gaan toch niet terug naar de middeleeuwen?’. Wie al eens in een discussie over het klimaat verzeilt, voelt de dooddoeners vaak al van kilometers afkomen. Origineel zijn ze zelden. Eigenlijk komen ze altijd op hetzelfde neer: maak je niet al te veel zorgen, doe zo weinig mogelijk of laat anderen het probleem oplossen. Ze zaaien vooral onmach...

75 jaar na de bevrijding lijkt Breendonk verder weg dan ooit. Na 1945 overheerste vreugde en opluchting. Maar langzaam daalde de stilte neer over het kamp. Nochtans zeggen overlevenden dat Breendonk – oorspronkelijk bedoeld als ‘opvangkamp’ – Auschwitz, Mauthausen en Belsen overtrof. Daar zaten tienduizenden mensen samen en kon je met wat geluk nog onderduiken in de anonimiteit. Breendonk was veel kleiner. De SS-bewakers kenden iedereen persoonlijk. De dood was dichterbij. In Breendon...

“Twee van mijn maîtres à penser stierven relatief jong. Michel Foucault was 57, Erving Goffman 60. Het is zeer waarschijnlijk dat ook ik relatief jong zal sterven. Ik ben nu 58 en bij mij is medio maart 2020 kankerstadium 4 gediagnosticeerd. Als er plotseling heel weinig toekomst over is om te plannen, over te speculeren of van te dromen, gebruikt men zulke historische momenten vaak als een aansporing om na te denken over het verleden. De leidende vraag hierbij – een nogal voor de hand ...

Er is iets vreemds aan de hand met het concept ‘grenzen’. Goederen, diensten en kapitaal vliegen de wereld rond. Alleen voor sommige mensen bestaan er nog grenzen. Vrijwel iedereen vindt dat normaal. Zelfs organisaties die voor een humane aanpak van asiel en migratie pleiten, vergeten zelden te benadrukken: ‘Neen, we zijn niet voor open grenzen.’ Alsof ze zich bij voorbaat willen indekken, want wie daarvoor ijvert, plaatst zich buiten het debat. Te naïef, te wereldvreemd, te veel Gut...

Wie de Nederlandstalige literatuurgeschiedenis erop naslaat, dreigt te denken dat wij in dit taalgebied niet aan politiek geïnspireerde poëzie doen. Sommige dichters raakten in de vergetelheid hoewel hun werk een belangrijk rol in de politieke en sociale strijd speelde. Anderen haalden de literaire canon ondanks hun politiek geïnspireerd werk. Nochtans bestaat ook in de Belgische en Nederlandse literatuur een lange traditie van politieke poëzie, van Gorter tot van Ostaijen en Michaël Slo...

We worstelen met ons werk. Overal is het meer-doen-met-minder-mensen, flexibeler zijn, langer werken. Werkstress en burn-outs swingen de pan uit. Kim De Witte trekt langs de machinekamers van die zotte koers.

"Iedereen activeren", hoor je daar. Op de arbeidsmarkt: alleen dát telt. Werken tot 67? Dat is al gisteren! De Europese Commissie adviseert de Belgen te werken tot… 70 jaar. En de Litouwers tot 72 jaar, hoger dan de levensverwachting daar.

Waarom blijven we dat accepteren? Overal rijs...

De ene is de meest geciteerde auteur ter wereld en is zelfs op z’n drieënnegentigste nog steeds Amerika’s meest beroemde dissident. De andere is het Aziatische antwoord op Eduardo Galeano en een rijzende ster in de internationale linkse beweging. Samen buigen Noam Chomsky en Vijay Prashad zich over het recente afdruipen van de VS in Irak, Afghanistan en Libië. Wat betekent het ze voor de krachtsverhoudingen in de wereld? Zegt het iets over de toenemende kwetsbaarheid van Amerika? Zijn e...

Van de kinderopvang tot de ouderenzorg, zorgen voelt aan als bandwerk. Niet de werkdruk is het ergste, zo hoor je overal, wel ’s avonds naar huis rijden met het gevoel dat je niet hebt kunnen bieden wat nodig was. En vaak stopt het daar niet eens. Ook thuis voelen veel ouders van kinderen en kinderen van ouderen zich tekortschieten.

Jarenlang reduceerde de Vlaamse regering zorg tot een ‘kostenpost’. Die politiek verwoestte veel. Want voor elkaar zorgen maakt ons tot wat we zijn als mens...