Het waren de moeilijkste jaren van zijn leven geweest, die eerste eenentwintig. Hij was een slow starter geweest. Hij wist niet wie hij was, wat hij was en waar hij was. Hij gleed weg, vond geen houvast. De anderen waren vreemden voor hem. Hij probeerde krampachtig aan te haken, maar de Duisternis trok aan hem.

Peter heeft moeite zijn weg te vinden in het leven. Van zijn ouders krijgt hij weinig steun. Die hebben het druk genoeg met elkaar. Ook zijn boer en zus spelen slechts een zijdelingse ...

Nu ervaar ik die lange tijd op de gesloten afdeling als de slechtste tijd van mijn gehele opname. De verpleging vond ik wel oké. Maar mijn psycholoog kwam in mijn beleving ernstig tekort, met name omdat ik geen goed werkend antidepressivum had en geen gesprekken met een psychiater.

Op een dag werd ik dan toch een keer opgeroepen door de afdelingspsychiater van de gesloten afdeling. Maar helaas ..., ook hij experimenteerde niet met andere pillen. Hij zei alleen "dat ik de kans moest krijgen o...

Op in dei, as Willemien op har wurk dwaande is mei in folder, giet it net sa't se wol. Se makket in protte flaters mei typen en de tekstyndieling giet ek hielendal ferkeard. Letter hat se muoite mei it autoriden en thús rint se iderkear by de doar op. Har sicht wurdt hieltyd minder en se wurdt der bang fan.

De húsdokter stjoert har troch nei it sikenhûs en fia de eachdokter komt se by de neurolooch terjochte. En dan docht bliken, dat se twa harsenynfarkten hân hat. Binnen in tiidsbestek f...

Als direct gevolg van de dekolonisatie van Nederlands-Indië en de proclamatie van de RMS, de Republiek der Zuid-Molukken, arriveerden in 1951 circa 12.500 Molukkers, toen nog Ambonezen genoemd, in Nederland. Voornamelijk 3500 ontslagen militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger met hun gezinnen. De verwachting was dat ze binnen enkele maanden zouden teruggaan en dus werden ze in provisorische kampen ondergebracht. Veel van deze kampbewoners hadden hun koffers nog jaren klaarstaan...

Hanna Nissel was veertien jaar toen ze met haar familie vanuit Irak naar Nederland vluchtte. Ze was getraumatiseerd door de jarenlange oorlog en thuis was ze ook niet veilig. Haar vader en haar broer controleerden haar voortdurend en stonden niet toe dat ze met jongens omging. Na jaren van intimidatie en mishandeling bevrijdde ze zich uit deze situatie en kwam in een opvanghuis terecht.

Na een aantal jaren kreeg ze een relatie en met deze man kreeg ze twee kinderen. Ook hij bleek echter e...

Voor de zoon van een glasblazer lag de keus voor een medische studie niet direct voor de hand. Toch werden de kwaliteiten van Jan de Haan al jong onderkend en kreeg hij de kans, om zijn roeping te volgen. In dit boek kijkt hij terug op zijn leven. Op zijn jeugd, zijn studie, de eerste schreden als dorpsdokter op het huisartsenpad met zijn vrouw in de apotheek aan zijn zijde en de grote veranderingen die er in zijn vak plaatsvonden. Ook in zijn eigen leven veranderde er veel. Hij promoveerde e...

Ik switch. Van ‘ik ben zo moe’ kom ik in een andere gemoedstoestand. Ik kan dat. Ik kan dat nu! Even was ik vergeten dat ik juist dat, en nog veel meer, geleerd heb in het jaar van ziek zijn. Zoals ik ook het liefst dat jaar was vergeten.

In dit boek beschrijft Gerdie Bours-Willems hoe haar leven totaal veranderde op de dag dat ze de diagnose borstkanker kreeg. Ze voerde een strijd op meerdere fronten. Persoonlijk, tegen de ziekte zelf maar ook om de beste behandeling en de meest geschi...

Haven in de mist speelt in het laatste oorlogsjaar en is gebaseerd op historische feiten, waarbij het scenario telkens wisselt tussen Amsterdam en Oost-Groningen. Vader en moeder Frye nemen in het door honger geplaagde Amsterdam het dramatische, maar onontkoombare besluit om hun twee kinderen in Oost-Groningen onder te brengen. Daar zijn ze veilig en er is genoeg te eten. Ze komen terecht in het Groningse De Bult, op de boerderij van Jan Kolder. Deze boer, gesteund door zijn vrouw Aaltje, spe...

Eén op de zes Nederlanders draagt de littekens van een stille huiselijke strijd uit de kindertijd met zich mee. In deze enerverende autobiografie vertelt Anja Vlasblom op een aangrijpende maar toch luchtige manier over de gevolgen van haar opvoeding. Zij leert de wereld kennen door de bril van één van haar ouders en komt verkreukt tevoorschijn.De bijl die altijd op de rand van de kolenkit ligt, is weg. Gaat die gebruikt worden om mij ... Opvallend is dat niemand iets van deze traumatiserin...

De foto van oom Kees stond op de schoorsteenmantel bij mijn opa en oma in Groningen, waar we elke kerst gingen logeren. De donkere ogen van Kees keken mij niet aan. Ze konden me dus niet volgen in het nameloos verwijt dat de oorlog zinloos was geweest. De fotograaf had kennelijk verzuimd Kees te vragen naar het vogeltje te kijken. Dat was maar beter ook, want zoiets draaide altijd uit op een onvermijdelijke teleurstelling. Er zat geen vogeltje in, wist ik als kind al.

Herman Smith vertelt in...