Het rijke, veelzijdige Menselijk, al te menselijk (1878-1879) markeert een ommekeer in Nietzsches denken. Hij distantieert zich van het wagneriaanse wereldbeeld en plaatst zich in dit aan Voltaire opgedragen boek in de traditie van de Verlichtingsdenkers en Franse moralisten als Montaigne, La Rochefoucauld, Vauvenargues en Chamfort. In zijn eerste grote aforismenboek betreedt de subtiele psycholoog Nietzsche voor de eerste keer de denkerbühne. Als verlicht gentilhomme observeert hij de mense...

De problemen van bomen in de stad, de kansen voor bomen in het bos, hoe hoog en hoe dik en hoe oud bomen wel niet kunnen worden, hoe ze inspelen op de wisseling der seizoenen, de uitbundige bloei van zoete kers in de Limburgse heuvels, het harde bestaan van eikjes aan de Zeeuwse kust, wat mensen kunnen hebben met bomen (of hout) en wat bomen op hun beurt kunnen hebben met paddestoelen (of mos), wat beuken nou eigenlijk anders doen dan eiken, hoe pienter bomen reageren op uitwendige prikkels (...

Geen tijd hebben dat is een van de fundamentele ervaringen van onze tijd. In dit veelgeprezen en intussen ook veelgelezen boek neemt Joke J. Hermsen dit verschijnsel kritisch onder de loep. Vanuit het gedachtegoed van denkers als Henri Bergson, Ernst Bloch en Peter Sloterdijk ontwikkelt zij een nieuwe visie op het fenomeen tijd, waarin zij een onderscheid aanbrengt tussen kloktijd en innerlijke tijd. Zij verkent het belang van rust, verveling, aandacht en wachten; ervaringen die sinds de Ou...

Op zoek naar het verhaal achter een familiedrama verliest Pauline Broekema zich in het archief van haar grootvader. Grenzen van tijd en plaats vervagen en niet alleen een familie, maar een heel tijdperk komt tot leven. Het Boschhuis is de geschiedenis van rauwe tabakspioniers op Sumatra, een boerenleven aan de Zuiderzee, wereldverbeteraars in een lommerrijk Utrechts villadorp en het gewelddadige einde van een naïeve droom: oom Pieter ter Beek wordt in 1944, zes maanden voor de bevrijding, do...

Natalia Ginzburg schreef Familielexicon toen ze in de jaren zestig in Londen woonde. Vol heimwee naar haar grote, luidruchtige Italiaanse familie staat ze stil bij de routines en rituelen, grappen en beledigingen die deel uitmaken van elke familie. Haar vader Giuseppe Levi, een Joodse wetenschapper, gaat geheel op in zijn werk en wandelmanie. Hij staat op gespannen voet met zijn weemoedige vrouw Lidia – toch kan hij niet zonder haar. Ze staan aan het hoofd van een huis vol vrienden, boeken ...