Soms loop ik ergens en dan gebeurt er niet veel. Dat komt eigenlijk best vaak voor, maar het voelt toch wel goed. Dan komt er op zo’n gezapige zomerdag een mooie compositie voor mijn lens en ik druk af omdat het er goed uit ziet. En dan ontstaat de noodzaak om mijn gedoodverfde omslag te verbinden met de inhoud van mijn boek. Plotseling bevat die werkelijkheid dan een persoon die schrijft.

En ik ben niet de enige. Dagelijks heb ik te maken met anderen die schrijven en beelden maken, in een ...

Samenstelling van historische vertellingen, diepzinnige essays en bizarre columns rondom de geschiedenis van El Instituto, de geheimzinnige denktank waar men de snelheid van de tijd probeert te meten.

Margareta Meigs heeft aan de wieg gestaan.

Dolend door haar eigen universum gaat de vrijgevochten dochter van het grootkapitaal in dit vierde deel van het Emergente Universum op zoek naar een mecenas voor Het Instituut maar valt in handen van een bevlogen zielenknijper.

Lang voordat massaverniet...

Als de uitroep 'het was me het jaartje wel' ooit van toepassing was, dan toch zeker op 2022. Niet zo ver hiervandaan vallen raketten op weerloze burgers. Kamerleden zetten de zoektocht naar de grenzen van het fatsoen voort. Het nieuws wordt gemaakt door juicekanalen die als paddenstoelen uit de grond schieten. Wie uit het raam kijkt, ziet een bizarre optocht van clowns en zwaar gestoorde figuren aan zich voorbij trekken. Meer dan ooit is deze bundel de uiting van een columnist die ook niet me...

Jack Nouws (Zundert, 1960) kocht in 1987 na een frustrerende middag worstelen met MS-DOS een elektrische typemachine. Twee maanden later maakte hij kennis met de Macintosh. In de voor Apple en Mac-gebruikers moeizame jaren 1995-1998 liet hij in fora en brievenrubrieken zijn onverbloemde mening horen. Dat leidde in 1998 tot een column in MacFan, wat hem volgens zijn hoofdredacteur het Apple-geweten van Nederland maakte. Met humor en venijn becommentarieerde Nouws – zonder Apple of zichz...

Sinds gisteren ben ik iemand die konijnen uithongert. Het laatste stuk omheining van mijn tuin is gedicht, weliswaar provisorisch, maar het zit dicht. Binnenkort maak ik de poort af, als de accu van mijn boormachine weer opgeladen is met verse stroom, Mooie groene stroom van Hollandse wind gebruik ik tegenwoordig. Dan is die wind toch nog ergens goed voor.

Maar goed, die konijnen gaan dus misschien dood door mijn omheining. Albert van een paar tuinen verder vertelde me hoe hij gezien had dat ...

Het is een bijwerking van mijn geneesmiddel: extreme vermoeidheid. Daarnaast zou het gebruik kunnen leiden tot agitatie, agressie, verwardheid, hallucinaties, neerslachtigheid en slapeloosheid, in meerdere of mindere mate, naast een dozijn andere bijwerkingen. Alsof persoonlijkheidskenmerken gereduceerd kunnen worden tot de bijwerkingen van een medicijn tegen hooikoorts.

Daar werd ik overigens ook extreem vermoeid van. En ik proefde mijn eten niet meer, ook niet als dat te zout was. Dat zou ...

De roman 'Nooit meer slapen' van Willem Frederik Hermans was bij verschijnen, meer dan een halve eeuw geleden, al nieuws maar ook een openbaring voor een scholier. Ze is onderwerp van diepgaande analyses geweest en blijkt nog steeds actueel te zijn. Ook voor scholieren.

Van het voornemen van Roland Smulders de losse eindjes van de coronacrisis bij elkaar te rapen komt weinig terecht. Het virus lijkt dan wel wat manieren te hebben geleerd, maar die winst wordt meer dan tenietgedaan door een Russische leider bij wie alle stoppen op hetzelfde moment zijn doorgeslagen. Na de gloriedagen van de virologen, is het aan afgezwaaide militairen en andere strategen om de stoelen aan de tafels van de diverse talkshows te vullen. En alsof een dreigende wereldoorlog nog ni...

In 104 columns beschrijft Ruud Baars op humoristische wijze gewone dingen, momenten, gebeurtenissen, actualiteiten en herinneringen uit zijn eigen leven. Een eenzame fiets in coronatijd, oma's frieten en een deuk in de Zaan, allemaal verhalen die een glimlach op je gezicht weten te toveren. Soms gaat het ook over gewone mensen en soms over ongewone. De CV-monteur, tante Klaar, de buurman achter zij dichte gordijn, ze komen allemaal voorbij.

"Hilarisch, herkenbaar, komisch", zo waren veelal de...

Dit is alweer de zesde bundel met columns van Roland Smulders. Op zijn eigen manier geeft hij met soms een humoristische knipoog commentaar op de gebeurtenissen in de wereld en in zijn woonplaats Oisterwijk. Grote problemen en zaken uit het leven van alledag passeren de revue, want denken doet hij er altijd het zijne van.