Op onnavolgbare wijze beschrijft Lies Zijlmans de eerste 15 jaar van haar jeugd in Tilburg, vanaf haar geboorte in 1934. Het is een ode aan haar ouders, die ondanks de zeer sobere leefomstandigheden en de moeilijke jaren tijdens de tweede wereldoorlog, met liefde, toewijding en hard werken hun 15 kinderen hebben grootgebracht. In diverse uitéénlopende fragmenten beschrijft ze o.a. de grote invloed van de Rooms Katholieke kerk op het sociale en maatschappelijk leven en hoe zij daar als kind ...

Tanneke van Rijnbach, een klein meisje opgroeiend in de Transvaalbuurt in Amsterdam tijdens de oorlogsjaren. Een tijd die diepe sporen heeft nagelaten. Tanneke beschrijft in boeiende verslagen haar leven van klein meisje tot aan het heden waarin haar ervaringen tijdens de oorlog als een rode draad door haar leven lopen.

Zonder

Leven zonder liefde

is leven met verdriet

leven zonder vrede

dat leven ken ik niet

leven zonder vriendschap

daar gaat een mens aan dood

deze drie dingen hebben

alle mensen nodig

zelfs in hun nood

Het verhaal van Maryam: niet alles is goed en niet alles is slecht: goede tijden en slechte tijden. Het is fijn dat ik een goede man heb, een kind. Minder goed vind ik dat ik mijn familie mis, mijn kwaliteiten niet kan gebruiken en ik het respect uit mijn thuisland mis. Ik ken de taal niet zo goed. Alleen in het Iraans kan ik mijn diepe gevoelens, mijn binnenkant, aan mijzelf vertellen. Ik heb vrienden, ik heb kennissen en ik heb fietsles gehad.

En toen is Marja in beeld gekomen: van fiets...

'En nu, nog geen 24 uur later, ligt hij te vechten voor zijn leven en weet ik voor het eerst totaal niet wat hij nu denkt.'

Augustus 2015. Op een mooie zomerdag rolt Michael Kulkens opnieuw in de nachtmerrie van iedere ouder: hij verliest een kind. Nu zijn zoon Tommy-Boy, door een verkeersongeluk.

In Rauw beschrijft Michael de eerste maand na het ongeluk, de periode die eindigt op de dag waarop Tommy-Boy veertien zou zijn geworden. Het is een periode van verdriet, acceptatie en rouw, maar voo...

Het was onmogelijk en tegelijk onvermijdelijk dat René en ik samenkwamen. Ik was pas getrouwd, net 23 geworden, hij net van school op zijn 21ste . Toch wist ik op het moment dat wij elkaar aankeken dat mijn leven voor altijd was veranderd. Met onze heel verschillende achtergronden was het niet gemakkelijk samen een leven op te bouwen. Ik weet zelfs niet of wij bij elkaar hadden kunnen blijven wanneer wij niet, vanwege de komst van onze eerste dochter, na iets meer dan een jaar waren getrouwd...

Ik wil het, ik kan het, ik doe het is een autobiografie, gebaseerd op waargebeurde ervaringen van de auteur.

In de eerste hoofdstukken beschrijf ik mijn levensverhaal van kind tot heden.

In deze hoofdstukken komen alle positieve en negatieve ervaringen uit mijn leven aan bod.

In de verdere hoofdstukken ga ik dieper op bepaalde gebeurtenissen van mijn leven in.

Zo beschrijf ik mijn familie en mijn band die ik met hen heb, mijn sporten die ik beoefen en beoefend heb,

mijn ervaringen met dran...

Mees, Pim, Olivier en Guus gaan met Interrail op vakantie. In 1974. Ze reizen door Spanje, Zwitserland, Zweden en Luxemburg per trein, boot en bus. Tijdens het zomerse avontuur ontmoeten ze talloze ontberingen en is het een gesjouw met hun rugzak, hun twijfels, hun ongenoegen, hun verlangens. Ze maken het elkaar niet gemakkelijk en vechten elkaar letterlijk de tent uit.

Opgenomen in een afspeellijst van Spotify zijn 66 songs die de sfeer illustreren van de gebeurtenissen in het boek: 0101043...

Na twee huwelijken (en drie kinderen) denkt Wilmy Evers in Erik de perfecte match te vinden. Ze krijgen samen een zoon en zeven jaar lang lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Maar dan raakt Erik overwerkt en komt Wilmy in een heftige overgang. Hun relatie belandt in een neerwaartse spiraal. Er duiken spoken op uit het verleden en hun samengestelde gezin valt in twee kampen uiteen. Wilmy voelt zich steeds vaker buitenspel gezet en raakt alles kwijt: haar werk, haar huis, haar relatie en haar ki...

Een moeder die vecht voor het leven van haar dochtertje en haar van arts naar arts sleept. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar soms is niets wat het lijkt. Waarom kunnen artsen maar geen afwijking vinden? Roos' moeder hield niet van haar dochter, maar van de aandacht die zij als moeder kreeg van het medisch personeel. In de autobiografische roman, Valse salie, blikt Roos Boum terug op een jeugd die verziekt werd door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy.

Münchhausen by proxy...