Het is een gevoel dat veel vrouwen in (aanloop naar) de menopauze delen. Het gevoel zichzelf kwijt te zijn. Niet meer te kunnen wat vroeger kon, niet meer te weten wat ze willen, niet meer te herkennen wie die vrouw in de spiegel is.

Wat als dit exact de uitnodiging van de menopauze is? Om jezelf terug te vinden. En van jezelf een prioriteit te maken.

Inge nodigt je uit om stil te staan, te verzachten, ruimte te nemen en tot rust te komen. En inspireert je vervolgens om van daaruit andere, s...

Steven Decraene volgt sinds 2015 Frankrijk op de voet voor de VRT. Hij doorkruist het land, steeds 'en route', om verslag uit te brengen van presidentsverkiezingen, stakingen en rellen, overstromingen en aanslagen, evenementen groot en klein.

Zo leerde hij het land door en door kennen. De grandeur van het Elysée, de Tour, het verleden. Het uitgesproken Frans-zijn van Frankrijk, de Académie, het chauvinisme, de liefde voor 'la république'. De schoonheid van de cultuur, het landschap en de l...

Echt eenvoudig is het niet, van mening verschillen. En het lijkt wel alsof we het steeds moeilijker vinden. Gooi een stelling over om het even welk maatschappelijk thema in een groep en de kans is groot dat ze elkaar als een bende overstresste chimpansees met uitwerpselen beginnen te bekogelen. Net als een verbitterd koppel dat enkel nog samenblijft voor de kinderen bekvechten we over alles. Over zwarte Piet, vluchtelingen en kernenergie, over de hoofddoek, seksisme en de vraag of het allemaa...

Hanne Luyten heeft drie kinderen. Drie zelfgemaakte, relatief goed gelukte exemplaren. En bij drie stopt het ook. Het nest is vol, haar hart en de semiverplichte monovolume ook. (Dit in schril contrast met de bankrekening en de ijskast.) Hanne neemt het moederschap zoals het komt, en gaat daarbij meer dan eens roemloos ten onder.

Het ouderschap blijkt een geweldig ingewikkeld vraagstuk te zijn, met maar één gegeven:

iedereen doet maar wat. Al blijken sommige ouders daar al wat beter in te z...

Wouter blikt dankbaar terug op de taal waarin hij opgroeide.

Een ode. Aan mijn moeder, die in halve zinnen sprak, en zo mijn verbeelding stimuleerde.

Aan mijn vader, die kon vloeken als een onweer.

Aan Olivier, die me leerde schelden.

Aan meester Luc, die me het opstel schonk.

Aan tante Agnes, die me waterkieken deed eten.

Aan meester Hugo, die me leerde dat mime niets voor mij was.

Aan meester Jo, die me leerde praten zonder trillende kin.

Aan dansleraar Jack, door wie ik regelmatig een im...

Als ouder willen we het beste voor ons kind. We investeren massaal in tijd, energie, geduld en liefde. En toch zijn er vanaf de eerste dag onvermijdelijk ook andere hoofdrolspelers in het leven van ons kind, die ons niet per se volgen in onze opvoedingsstijl. Hoe pak je dat nu aan? Hoe spreek je de trainer aan op zijn aanpak waar je kind onzeker van wordt? Wat doe je met het ongevraagde advies van anderen dat je uit evenwicht brengt? Wat zeg je wel of niet op een oudercontact? Of tegen een gr...

Toen Herwig Van Hove twintig jaar was en in het ouderlijk huis ontbeet, gaf zijn moeder hem naderhand een te betalen onkostennota. Al snel leerde hij dan ook op eigen benen staan, en floreerde de man met de meest sympathieke embonpoint van Brabant decennialang als televisiegezicht, recensent, professor en auteur. De kranige tachtiger blikt een laatste keer achter- en voor[1]uit, in een boek vol rede en recepten. Een boek waarin te leren valt hoe je welke delen van het varken het best bereiden...

Na eeuwenlange verdeeldheid sloegen zes landen in Europa de

handen in elkaar. Grenzen vervaagden en slagbomen verdwenen.

Het continent werd verenigd door instellingen op te richten

en verdragen te sluiten. Maar bovenal was dit het verhaal

van mensen. Premiers, presidenten, kanseliers en commissarissen

bepaalden de richting, elk op hun tijd. Ze werden bondgenoten

of rivalen. Soms konden ze elkaar niet uitstaan, soms werden

het zielsverwanten. Ze schreven geschiedenis in duffe vergaderza...

Jan De Graeve maakte met zoon Sam een reis langs de 117 kilometer

lange muur die keizer Hadrianus een slordige

1900 jaar geleden liet bouwen in Brittania.

Een wandeltocht van een zeventiger en een veertiger, een vader en zijn zoon.

Tijd zat om het te hebben over de liefde, het leven en de dood.

Maar is alles gezegd bij thuiskomst? Sam vindt van niet.

En schrijft zijn vader een brief, zoals Franz Kafka het hem

voordeed. Die laatste durfde zijn brief niet opsturen en gaf hem

aan zijn moe...