Ik ging naar het ziekenhuis. Langs het beeld ‘Moeder en Kind’ van Louis Reijen. Wat meteen opviel waren de grote grijze betonnen platen van het hoofdgebouw en de roestbruine bakstenen van de aanbouw. Een gebouw opgetrokken uit glas, marmer, beton, staal en baksteen.

Ze kwamen bij de volgende groen zuil die identiek was aan de eerste en vervolgden hun weg naar de laatste zuil opgetrokken uit donkerbruine staalplaten. Met daarachter het stiltecentrum, met blank gelakte beukenhouten banken, ...

Eeuwenlang was het Limburgs oppermachtig in het Land van Overmaas. Een bezoek aan Limbourg leert dat de resten van het Oerlimburgs schaars zijn binnen de vestingmuren. Een stokoude toren heet nog ‘Leeuwencuyl’. Hertog Hendrik liet op die plek in de twaalfde eeuw een leeuw opsluiten. Het dier had hij als souvenir meegenomen van een kruistocht.

'OEFENBOEK VERHALEN VERTELLEN', met 300 verhalen in de steigers', is een praktisch en nuttig boek voor iedereen die zich in het vertellen van verhalen wil bekwamen. 300 Verteloefeningen, waarbij je ook je eigen fantasie leert gebruiken.

In Deel 1 en Deel 2 kun je daarbij vrij kiezen voor een bepaald soort verhaal: een kinderverhaal, sprookje, sciencefiction, sketch, romantisch verhaal, etc.

In Deel 3 ga je alleen kinderverhalen verzinnen.

Uitgegeven via 'Boeken uit Limburg' (2022).

Zoals we reeds zagen wordt deze Maria Magdalena beschreven als een ‘priesteres van een vrouwelijke cultus’, een traditie van godinnenverering. Als Maria Magdalena echt een heidense priesteres was, zou dit verklaren waarom de mannelijke discipelen haar zagen als een vrouw van twijfelachtig allooi en karakter.

De vrouw die als voorbeeld in aanmerking komt is Maria de Jodin, ook wel Miriam de Zieneres of de Profetes. Zij stond bekend als wetenschapper die verschillende natuurkundige uitvindi...

‘Een perroen (Frans: perron) is een hardstenen zuil met daarop een bol in de vorm van een pijnappel en een kruis. Het Waalse woord perron is een vergrotingsvorm van pierre (steen), een grote steen dus.

Perroens zijn te vinden in plaatsen die behoorden tot het vroegere Prinsbisdom Luik, met name in de zogenaamde Goede Steden (of Bonnes Villes). Het is een symbool van vrijheid en autonomie. In veel steden markeerde de perroen de plaats waar recht werd gesproken. De oorsprong van het symbool i...

De weg werd na 40 miles weer een stuk beter begaanbaar. Er kwam een mist opzetten, waardoor alles direct klam werd. De afkoeling na zonsondergang was hier veel sterker dan aan de kust. De diversiteit aan bomen viel me op, al leek alles eigenlijk op elkaar. Opeens leek de lucht een stuk vochtiger te worden. Ineens was ook de geur daar. Alsof ik in een plantenkas van een tuinderij liep. Vochtig warme lucht met de geur van vele bomen en de humusrijke grond, samengesmolten tot één uniek aroma. ...

MARE LIBERUM (De Vrije Zee) is de volkenrechtelijke term voor de internationale wateren. Zeeën en Oceanen kunnen naar hun aard niet het bezit zijn van één natie en staan daarom open voor iedereen die wil reizen of handel drijven. Hugo de Groot was in 1609 de eerste die dit als zodanig verwoordde. Mare Liberum vormt samen met het Engelse De Mare Clausum (Over de gesloten zee, waarin wordt gepleit voor het recht van oeverstaten) de basis voor het internationaal zeerecht. Het opstel is eigenl...

De gilden te Venlo geeft een historisch overzicht van de gilden die in Venlo hebben bestaan. In totaal heeft de Maasstad 22 gilden geteld, waarvan het oudste zelfs voor de stadsverheffing is opgericht. Een van de gilden bestaat heden ten dage nog steeds, al gaat dit gilde nu door het leven als schutterij. het boek geeft uitleg over wat een gilde precies is. Ook plaatst het boek de gilden en de Venlose handel in historisch perspectief. Inclusief afbeeldingen in kleur.

In GEBROKEN GROND tracht de schrijver een beeld te schetsen van mensen die verbeten strijden om de onafhankelijkheid.

Het Italiaanse Alto Adige is een voormalig stukje Oostenrijks grondgebied dat na de eerste wereldoorlog, in 1920, door Italië werd geannexeerd.

Fer Lugger beschrijft in dit geromantiseerd tijdsdocument de lotgevallen van de Südtirolers.

*

De schrijver Ruud Offermans (Spaubeek, 1966-*) schreef ‘De taalgrens voorbij’ als opvolger van het boek ‘Verdriet van Limburg’. Hij noemt Limburg een taallandschap bestaande uit een uitgestrekt tapijt in variërende kleuren, waarbij Aubel wordt beschouwd als melting pot. Aan het begin van de 20e eeuw preekte de deken van Aubel in het Nederlands, in westelijk gelegen Saint-Jean-Sart (Sint-Jansrade) in het Frans en in het oostelijk gelegen La Clouse (de Kluis) Duits. Deze tijd is echter...