Oekraïne is al jaren onderwerp van gesprek. Maar wat is het nu eigenlijk voor land? Wie zijn de inwoners? Waar houden zij zich mee bezig? Welke dromen en ambities hebben zij? En hoe kijken zij naar de huidige situatie? Fleur de Weerd reist door Oekraïne en spreekt markante karakters die dit land bevolken: een mijnwerker in Novodonetsk, een bazin van een huwelijksbureau in Odessa, een homopriester in Donetsk, een smokkelaar en een verstoten schrijver in Oezjhorod, een orthodox-joodse toerist...

In De meerkoet gaat Remco Daalder, stadsbioloog bij de gemeente Amsterdam, op expeditie naar het Markermeer, het IJ en de grachtengordel om de geheimen van deze meest menselijke aller vogels te doorgronden. Meerkoeten zijn overal waar water is. Het zijn alledaagse dieren die een alledaags bestaan lijken te leiden, maar schijn bedriegt. Sommige koeten zijn hun hele leven trouw aan hun nestplek en hun partner, andere zijn ongebonden avonturiers, die de Middellandse Zee overvliegen om op de Nijl...

Honderdduizenden Nederlanders en Vlamingen schrijven gedichten. Maar wie leest ze? Ellen Deckwitz gelooft dat we wel willen maar niet kunnen en verschaft in 'Olijven moet je leren lezen' een cursus genieten van poëzie. Het uitgeklede literatuuronderwijs heeft ons nooit geleerd hoe we een gedicht moeten lezen. En dus denken we bijvoorbeeld dat een gedicht alles mag betekenen. Of dat songteksten altijd poëzie zijn, terwijl de meeste weinig meer doen dan alledaagsheden herkauwen. Tijd om dat t...

Ouderen lijden soms, hoewel ze niet terminaal of psychiatrisch ziek zijn, aan het leven, en hebben ze het gevoel dat ze domweg zitten te wachten op de dood. De oorzaken zijn uiteenlopend: soms lukt het hun niet meer om echt verbinding te maken met de personen om hen heen, alsof ze door een omgekeerde verrekijker naar de wereld kijken. Sommigen voelen zich uitgerangeerd: het leven gaat door, maar zij staan aan de zijlijn. Anderen vrezen vooral hun onafhankelijkheid te verliezen. Er zit voor he...

‘In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.’

‘In 1961 zond de televisie 24 uur uit – per week.’

‘In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.’

Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie ha...

Afua Hirsch is geboren en getogen in Engeland. Dat geldt ook voor haar ouders, haar zuster, haar man, haar dochter en de meeste van haar vrienden. Maar waarom blijven mensen dan vragen waar ze vandaan komt? Er is iets wat zij en haar naasten delen, schrijft Hirsch: ‘De reden is simpel: het gaat over onze huidskleur. We zijn allemaal opgegroeid in het besef 'anders' te zijn.’ Dit boek gaat over de reden waarom dat ertoe doet. Volstrekt open, onderzoekend en subtiel verweeft Hirsch de verha...

Het onderwerp kan bijna niet actueler. Hoe is het mogelijk dat de menselijke soort de grootste wetenschappelijke inzichten heeft verworven en tevens almaar meer nepnieuws, complottheorieën als QAnon en post-truth-retoriek produceert? In de eenentwintigste eeuw bereikt de mensheid nieuwe hoogten van wetenschappelijk inzicht – en lijkt tegelijkertijd haar verstand te verliezen. Rationaliteit legt de belangrijkste instrumenten voor rationeel denken uit, leidt de lezer door de basisprincipes v...

In De zilvermeeuw vertelt Kees Camphuysen over een vogel die bij veel mensen weerstand oproept. Weerstand gevoed door vooroordelen. Als soort is de zilvermeeuw misschien opportunistisch, maar veel individuen blijken heel traditioneel. Aan de hand van dagboekaantekeningen en het meest recente meeuwenonderzoek op Texel beschrijft Camphuysen het leven van de zilvermeeuw. ‘Door twaalf jaar achtereen door dezelfde kolonie te lopen heb ik individuele vogels als persoonlijkheden leren kennen. Ik h...

De knobbelzwaan is geen vogel waar de fanatieke vogelaar opgewonden van raakt. Veel vogelaars vinden het maar een suf parkbeest. Zelfs Linnaeus meende dat de knobbelzwaan niks anders was dan de tamme tegenhanger van de wilde zwaan. Anders dan de soortenjager genieten de meeste gewone vogelliefhebbers doorgaans wél van de knobbelzwaan en dichten het dier zelfs allerlei mooie eigenschappen toe. Zo staat de knobbelzwaan symbool voor trouw en liefde. De Almeerse stadsecoloog Ton Eggenhuizen i...

‘Ik was tien jaar oud toen mijn moeder zich in oktober 1956 in de Regnitz verdronk. Op dat moment was mijn vader niet thuis. Minstens twee weken lang lag het lijk van zijn jonge vrouw in een koelcel, terwijl er vergeefs naar hem werd gezocht.’ Hij duikt ten slotte op. Voor het jonge meisje Natascha blijkt de terugkomst van haar Russische vader geen troost, maar het begin van een ijzingwekkende dwaaltocht door het naoorlogse Duitsland. Een treurige jeugd, alleen draaglijk omdat de oudere ...