De houtsnip is perfect gecamoufleerd, waardoor hij nauwelijks opvalt tussen de afgevallen bladeren op de grond. Bij gevaar rekent de vogel tot het laatst toe op zijn camouflagekleuren en drukt zich op de grond. Pas als je, als achteloze wandelaar, bijna op ’m stapt vliegt hij op, de wandelaar ondertussen een hartverzakking bezorgend. De houtsnip is een wat plompe vogel, ongeveer zo groot als een duif, met een kenmerkend lange, rechte snavel, waarmee hij diep de grond in komt om regenwormen ...

Voor ‘De merel’ putte Hay Wijnhoven uit het dagboek dat hij al jaren bijhoudt over de merels in zijn tuin, en verbindt zijn persoonlijke observaties op speelse wijze met de kennis die wetenschappers de afgelopen jaren hebben opgedaan. Geen vogel heeft zich gedurende de laatste twee eeuwen voortvarender in vrijwel alle uithoeken van Europa gevestigd dan de merel. Tussen IJsland en de Oeral leven inmiddels meer dan honderd miljoen van deze ‘zwarte lijsters’. Zo raken steeds meer mensen ...

In ‘De kievit’ van Sake P. Roodbergen, onderdeel van de Vogelserie, staat een iconische Nederlandse vogel centraal. De kievit is als voorbode van de lente bijzonder populair. In dit boek beschrijft Roodbergen, een van de grootste kenners van onze weidevogels, aan de hand van één jaarcyclus het leven van de kievit. Een weiland zonder kieviten leek tot voor kort ondenkbaar. Maar de achteruitgang van de natuur heeft directe gevolgen voor het leefgebied van de kievit.

De inhoud van dit boek...

Spreeuwen zwermen met miljoenen door de avondlucht. Hoe doen ze dat? Ze versieren hun nesten met bloemen. Waarom doen ze dat? Het leven van spreeuwen kent vele interessante aspecten. Koos Dijksterhuis is al jaren gefascineerd door spreeuwen, door hun gedrag en hun voorkomen. Ze zijn een feest om naar te kijken, zeker wanneer het verstrooide licht hun fraaie verenkleed zichtbaar maakt, en een feest om naar te luisteren; ze zingen en neuriën het hele jaar door.

Spreeuwen zijn overal waar mense...

De knobbelzwaan is geen vogel waar de fanatieke vogelaar opgewonden van raakt. Veel vogelaars vinden het maar een suf parkbeest. Zelfs Linnaeus meende dat de knobbelzwaan niks anders was dan de tamme tegenhanger van de wilde zwaan. Anders dan de soortenjager genieten de meeste gewone vogelliefhebbers doorgaans wél van de knobbelzwaan en dichten het dier zelfs allerlei mooie eigenschappen toe. Zo staat de knobbelzwaan symbool voor trouw en liefde. De Almeerse stadsecoloog Ton Eggenhuizen i...

Kleine, slanke duiven met een lange, contrastrijk getekende staart, wit afgebiesd, een zwart halskraagje en robijnrode kraaloogjes. En dan die onbenoembare nuances beigeachtig grijs. Prachtige sobere aardetinten hebben ze, die Turkse tortelduifjes. Oorspronkelijk komt het diertje, inderdaad, uit Turkije, maar de eerste Nederlandse Turkse tortels kwamen in 1950, in een tuin in Musselkanaal uit het ei. Vijf jaar later telde ons land ongeveer honderd broedparen. Hierna volgde een nog niet eerder...

In veertig jaar vogels kijken heeft ecoloog en schrijver Remco Daalder best veel vogels gezien, maar hij behoort niet tot de Nederlandse top, dan moet je namelijk meer dan 1500 soorten gezien hebben. En internationaal al helemaal niet: er zijn wereldwijd elf vogelaars die meer dan 9000 soorten mochten aanvinken. Daalder besluit zichzelf een doel stellen: hij wordt soortenjager. Maar omdat 1500 soorten zien hem te hoog gegrepen lijkt voor iemand die met de grootste tegenzin in een vliegtuig st...

In De meerkoet gaat Remco Daalder, stadsbioloog bij de gemeente Amsterdam, op expeditie naar het Markermeer, het IJ en de grachtengordel om de geheimen van deze meest menselijke aller vogels te doorgronden. Meerkoeten zijn overal waar water is. Het zijn alledaagse dieren die een alledaags bestaan lijken te leiden, maar schijn bedriegt. Sommige koeten zijn hun hele leven trouw aan hun nestplek en hun partner, andere zijn ongebonden avonturiers, die de Middellandse Zee overvliegen om op de Nijl...

In De zilvermeeuw vertelt Kees Camphuysen over een vogel die bij veel mensen weerstand oproept. Weerstand gevoed door vooroordelen. Als soort is de zilvermeeuw misschien opportunistisch, maar veel individuen blijken heel traditioneel. Aan de hand van dagboekaantekeningen en het meest recente meeuwenonderzoek op Texel beschrijft Camphuysen het leven van de zilvermeeuw. ‘Door twaalf jaar achtereen door dezelfde kolonie te lopen heb ik individuele vogels als persoonlijkheden leren kennen. Ik h...