Empedokles werd in 492 v. Chr. op Sicili eboren uit een gegoede familie. Hij was arts, maar ook politicus en werd door zijn tijdgenoten als een soort magi gezien. Hij stierf in 432 v. Chr. door een val in de Etna. Voor veel schrijvers (o.a. H lderlin) was dit gegeven een bron van literaire inspiratie. Empedokles schreef in het Grieks een filosofisch gedicht dat later de titels Over de natuur en Zuiveringen kreeg. Van de vijfduizend regels die het bevatte zijn ons ruim vijfhonderd door diverse...

Maarten Luther worstelde lang met de vraag wat christelijke vrijheid precies behelst en hoe deze vrijheid verkregen en ervaren kan worden. In 'Soteriologie', de tweede band van de Latijn-Nederlandse uitgaven, staan geschriften van Luther over dat thema centraal. Hierin probeert hij op verschillende manieren uit te leggen hoe de christelijke godsdienst de problemen kan oplossen die de menselijke situatie vanuit theologisch perspectief met zich meebracht (vgl. 'Band I: Theologische antropologie...

Van Praag gaat in 'Slecht Zicht' verder op de weg die hij is ingeslagen in zijn boeken 'God en Psyche', 'Het Verstand te Boven' en 'Net Voorbij de Rede': de vrijmoedige, maar respectvolle interpretatie van en beschouwingen over het Godsbegrip, de Bijbel en daarin figurerende personen.

Hij voert in dit boek een jonge Judeeër ten tonele, Amos geheten, levend in de eerste helft van de eerste eeuw, die op zoek is naar zijn identiteit. Amos gaat hiervoor de discussie aan met vertegenwoordigers va...

Omstreeks het jaar 423 schreef Augustinus (354-430) 'De cura pro mortuis gerenda'. In dit geschrift ontwerpt hij een nieuwe betekenis voor traditionele begrafenisrituelen die strookt met het christelijk geloof. De liefdevolle verzorging van het stoffelijk overschot van een overledene is een natuurlijke neiging van normale mensen. De Bijbel bevat ettelijke voorbeelden en gelovigen worden erdoor herinnerd aan de belofte van de lichamelijke opstanding. Dit impliceert niet dat begrafenisrituelen ...

De mens is geest - Volgens Kierkegaard is dat het meest koninklijke wat er over een mens gezegd kan worden. Iedereen heeft naast een uiterlijk leven ook een minstens zo fascinerend innerlijk leven. Met de relatie tussen die binnen- en buitenkant van het menselijke bestaan heeft Kierkegaard zich intensief beziggehouden. Vandaar ook zijn originele en diepzinnige werken over onderwerpen als angst, liefde, vertwijfeling en vertrouwen.In 'De mens is geest' leidt Andries Visser de lezer op een held...

Bijna veertig jaar lang heeft Augustinus (354-430) in Noord-Afrika de geloofsgemeenschap als predikant gediend. Van heinde en verre kwamen mensen naar de kerk om zelf de woorden van de befaamde bisschop te beluisteren of zijn preken in opdracht van anderen op te tekenen. Zo zijn ongeveer zeshonderd preken van hem bewaard.

Voor deze bundel werden tweeëntwintig preken vertaald van de sermones de diuersis, preken over verschillende thema's. Dit boek bevat de tweede reeks preken van deze groep, ...

Met Immanuel Kant (1724-1804) bereikt de westerse filosofie een hoogtepunt en wordt ze de invloedrijke en solide discipline zoals we die vandaag kennen.

In 'Kant. Vijftien filosofen over grondslagen en grenzen van de rede' laten academici uit Nederland en België hun licht schijnen op Kants tijdloze klassiekers op het vlak van het menselijke kenvermogen, de ethiek, de esthetica en het recht. Zij herinneren hierbij aan de beladen tijd waarin hij leefde en schreef en aan de pennen die Kant in ...

In een tijd waarin ‘nepnieuws’ zich steeds nadrukkelijker naar de voorgrond dringt, is de vraag naar wat waarheid is buitengewoon belangrijk. Ook vragen of wetenschappelijke studies betrouwbaar zijn en of een (sociale) wetenschapper neutraal beleidsadvies kan geven zijn aan de orde van de dag. Daarop kan de wetenschapsfilosofie antwoord geven.

Dit boek biedt kritische reflectie op belangrijke vraagstukken in de filosofie van de sociale wetenschappen. De sociale wetenschapper wordt ingele...

In de vijfde eeuw na Christus verkruimelde het West-Romeinse rijk, maar het Oost-Romeinse rijk vernieuwde zich, onder leiding van kundige keizers en minstens zo kundige keizerinnen. De hoofdstad Constantinopel groeide. Ondanks alle uitgaven was aan het begin van de zesde eeuw de staatskas beter gevuld dan misschien wel ooit eerder in de Romeinse geschiedenis. Toen kwam Justinianus, ‘de keizer die niet van ophouden wist’. Hij draaide de vernieuwingen van de vijfde eeuw terug en probeerde t...