In 'Ze is de vioolmuziek vergeten' beschrijft Marjan van den Berg indringend hoe zij langzaam afscheid moest nemen van haar moeder. Ze schrijft zowel poëtisch als realistisch, maar altijd liefdevol over het proces van ontluistering dat haar moeder trof, en over haar eigen gevoelens van onmacht en ontroering, vertedering en verdriet. Een warm, waardevol boek dat een ieder die met dementie te maken heeft of krijgt tot steun zal zijn. En tegelijkertijd een prachtig monument van een dochter voor...

Een boek over vreemdgaan, liefde avontuur en seks.

In 2013 dook ik als 21-jarig meisje in de online dating wereld van Tinder. Als mensen mij zagen vegen over mijn telefoonscherm zeiden ze vaak met een afkeurende blik: ''Doe je ook aan Tinder?! Wat moet je daar nou mee? Dat is toch alleen voor mensen die seks willen?'' Ondanks alle kritiek, bleef ik genieten van mijn Tinderavonturen. Dat Tinder meer is dan alleen seks, heb ik ondervonden. Natuurlijk zitten er veel mensen op die alleen seks wil...

'Mijn grootouders, Sjaan en Antoon, lieten een ‘tijdcapsule’ na: een houten kistje, gevuld met foto’s en documenten; verder drie schriften met het oorlogsdagboek van mijn grootvader uit 1945, herinneringsboeken gewijd aan het naoorlogse Nieuwendams verenigingsleven, persfoto’s met daarop mijn grootvader als dé Sinterklaas van Noord, die jaarlijks op de Nieuwendammerdijk aan wal stapte. Deze documenten vulden de verhalen aan van mijn ooms en vader over hun jongensjaren in de oorlogsti...

Na te zijn gevallen voor zijn charmes besluit Lies volledig voor de relatie met Gerard te gaan. Pas nadat ze met hem is getrouwd, ontdekt ze de vele barstjes die in hun relatie zijn ontstaan. Toch blijft ze bij hem om er, zoals haar is geleerd van huis uit, alles aan te doen deze relatie te laten slagen.

Na de geboorte van hun zoon en hun dochter enkele jaren later, is ze even gelukkig, maar waarom voelt haar leven al snel weer zo zwaar? Ze gaat op zoek naar de oorzaak en nog meer naar de o...

‘Ken je me nog?’ is een op zichzelf staand vervolg op ‘Gooi me niet weg’, waarin Willem Brouwer beschreef hoe zijn vrouw Tineke na hun beider pensionering de eerste symptomen van dementie ging vertonen.

In beide boeken wordt door de auteur een beeld geschetst van de geleidelijke overgang van een actieve echtgenote naar iemand met diepe dementie. Vooral de herinneringen aan betere tijden geven hem steun bij de begeleiding en verzorging van Tineke. Ook in dit vergevorderde stadium kies...

“Mama blijft met opengesperde ogen naar me kijken. Ik zie afkeer en angst in haar blik. Dan hoor ik het gesnik van mijn zusje. Ik kijk in de spiegel en zie iemand die ik niet ken. Mijn ogen zijn zo zwart als de nacht en mijn gezicht knalrood van inspanning. Ik lijk niet op een mens, maar meer op een monster. De haat staat in mijn ogen. Is dit wie ik ben geworden?”

Anika kreeg de diagnose borderline toen ze 18 jaar oud was en werd opgenomen in een kliniek. In Over the borderline beschrijft...

De kleur van katoen is het levensverhaal van Nate Shaw, een zwarte pachtboer uit het Diepe Zuiden van de Verenigde Staten. Het werd in 1975 gepubliceerd en won meteen een prestigieuze National Book Award. Theodore Rosengarten had Nate Shaws verhalen opgetekend zoals hij ze hem hoorde vertellen: in de spreektaal van een ongeschoolde zwarte man. Het boek wist tienduizenden lezers te raken, en dat doet het nog steeds.

Al dateert De kleur van katoen van bijna een halve eeuw geleden, Shaws verhale...

‘We stopten op de hoek van een rij grote hokken. Ik moest drie keer kijken voor ik doorhad dat ook daar een hond zat. Een kleine hond in een enorm hok, helemaal alleen. Ik bukte me om hem beter te kunnen zien. Als een tornado rende hij naar me toe. Hij sprong tegen het gaas op en begon luidkeels te blaffen, harder en harder. Mijn gezicht kwam dicht bij zijn snuit, een lichtbruine snuit met donkere indringende ogen en een zwarte dropneus. Het leek alsof we elkaar herkenden. Dit was Maus. We s...

Prostaatkanker wordt nogal eens afgedaan als een vervelende oudemannenkwaal, nauwelijks een echte ziekte maar meer een ouderdomsverschijnsel bij mannen. Waarschijnlijk komt dit omdat de mannen bij wie de ziekte gediagnosticeerd wordt er wat besmuikt over doen. Daar praat je liever niet over. Toen de schrijver van dit boekje met de ziekte - die wel degelijk dodelijk kan zijn - werd geconfronteerd en er nogal openlijk over sprak in zijn relatiekring, bleek hem dat hij niet de enige was. Prostaa...

Tjitse Smeding vecht voor zijn loopbaan op de drafbaan en wint alles. Hij vecht voor zijn leven en overwint ook dan steeds weer. Een dramatisch ongeval tijdens een race maakt een einde aan zijn carrière. Als hij na jaren revalideren zijn comeback maakt, wordt er een terminale vorm van kanker geconstateerd. Bovendien is hij slachtoffer van een ernstig auto-ongeluk. Maar pas op het moment dat Tjitse eindelijk rust lijkt te vinden in zijn hectische bestaan, slaat het noodlot zijn laatste slag.

...