Libben en dea, leafde en haat, gearwurking en oergeunst, mienskip en iensumens: it is allegear te finen yn Nearnewâld. Der wurdt fochten en frijd, rabbe en swijd, wat dat oangiet is it in plak as alle oare plakken op 'e wrâld.

Omdat It Skriuwersboun 50 jier bestiet, hat in grut tal Fryske skriuwers en dichters foar harren lêzers dit meartalige Nearnewâld optocht. It útgongspunt wie in tekening fan Laurens Bontes, in sykplaat dêr't elk in detail út keazen hat.

It einresultaat is in mear...

'Ze begreep niet dat het precies om vijf uur moet gebeuren. Ze liet haar fiets gewoon staan en ging naar binnen. Ze sloeg de deur keihard dicht, daar had ik toen nog niets over gezegd. Dat geef ik toe, hoor je? Dat dat echt mijn fout is, dat ik niet altijd alles direct zeg. En ik had haar ventiel open moeten draaien, dan had ze haar lesje geleerd.'

De personages in Muur van glas zijn mensen die net wat buiten de maatschappij staan. Voor wie de wereld er anders uitziet. Mensen, die eigenaardig...

In zes opmerkelijke verhalen schetst Ben van Wensveen episodes uit het leven van bijzondere mensen. Fijnzinnig, scherp, karakteristiek en met gevoel voor detail. Door de psychologische benadering, verpakt in vlot vertelde verhalen, krijg je als lezer meer begrip voor mensen die soms net wat buiten de maatschappij staan.

Zorgen voor je ouders, dat doe je gewoon. Volgens deskundigen een ingebakken loyaliteit, maar gemakkelijk is het niet. De één doet meer dan de ander, de één kan meer dan de ander, de één doet het beter dan de ander of de één doet het anders dan de ander. In Blaren op de hiel zijn verschillen tussen broers en zussen de bron van veel verwijten.

Op ontroerende, geestige en vaak beklemmende wijze schrijft Annet Peetoom in Blaren op de hiel over de ingrijpende gevolgen voor de relatie tuss...

Nei dy iene dei, doe't Elske my it nijs dien hie, ferskeat it sêfte giel nei blau, in hiel ljocht, sulvereftich blau: winterblau of iisblau - in oar wurd ha'k der net foar. Iispegeltsjedagen wiene it foar ús, it blauwe fan in wintermoarn as de sinne noch even neat te sizzen hat, mar him alwol oankundiget. Elske krige sûnreade wangen en in wat tsjokkere kop. Sa moai hie se net earder west. Ik wie op 'e nij fereale, ik koe my net yntinke dat der ea noch in oare tiid komme soe as ús blauwe p...