Schrijvers kunnen wat vanzelfsprekend lijkt van een onverwachte kant bekijken en bijzonder maken. Dat Esther Gerritsen daarin het meesterschap bereikt, laat ze in haar columns zien. Zelfs een onderwerp als ‘Veilig leren lezen’ verliest zijn onschuld als Gerritsen het aanraakt. En dat geldt ook voor supermarktbezoeken, autorijden, familieaangelegenheden afhandelen of dammen bij de Chinees.

Onderzoekend, openhartig en humoristisch schrijft ze wekelijks in haar populaire VPRO-column over zi...

Een formatie die zich maar voortsleept, een samenleving die tot op het bot verdeeld raakt door de maatregelen tegen corona en de opkomende devotie van een zekere journalist: het nieuws bestaat in deze periode vooral uit variaties op dezelfde thema's. Eerst dacht Roland Smulders nog dat er licht was aan het einde van de tunnel, inmiddels weet hij dat hij voorlopig niet is uitgeschreven. Er komt geen einde aan wat de mensen verzinnen om hem te verbazen.

De nullijn is een verzameling van veertig blogs die Miek Smilde in 2018 schreef. Veertig is in

vrijwel alle religies een magisch getal. In de Bijbel staat veertig voor verwachting, maar ook

voor boetedoening. Veertig is het getal van de overgang tussen het tijdelijke en eeuwige leven. Voor de auteur stond veertig in 2018 symbool voor een fase van rouw om verloren vertrouwen en het herwinnen van levensmoed.

Bij het verschijnen van de column 'Wakker in een andere wereld' vermoedde niemand hoe goed die titel zou passen bij het jaar 2023. Met de val van het kabinet en de ware uittocht van politici ontwaakt Nederland in een onwennige tijd met nieuwe poppetjes en nieuwe richtingen om als land voor te kiezen. Een nieuwe tijd waarvan de spelregels voor het grootste deel nog geschreven moeten worden. Deze bundel zou gezien kunnen worden als de eerste aanzet daartoe.

Het leven is een potpourri van gebeurtenissen. Zeker voor homo sapiens, oftewel wij. Bert Overbeek spreekt niet meer van mensen, hij spreekt van sapiens. Een soort die tot van alles in staat is, is zijn optiek. Zowel tot koesteren en liefhebben, als tot onderdrukken en kwellen of zelfs moorden. In dit boek zien we een reeks korte, vaak hilarisch beschreven waarnemingen die de schrijver over zijn soortgenoten deed. Geniet ervan!

Mannen die de tas van hun vrouw dragen, de zin die de blik van Mette Marije op de wereld samenvat. In drie maanden tijd schreef ze zo'n dertigduizend woorden aan columns, verhalen, gedichten en interviews. Ze sprak haar favoriete schrijfster - Bregje Hofstede -, interviewde seksuoloog Wim Slabbinck en filmmakers. Daarnaast ontwikkelde ze haar eigen schrijfstijl in columns en opiniestukken.

Ward Wijndelts: 'Mette combineert in haar schrijven een beheerst poëtisch taalgebruik met een overtuig...

Mocht de nieuwsgierigheid gewekt zijn en de koop van 'De rug van mijn droom' wordt overwogen, dan heb je een boek in handen dat bol staat van belevenissen, bespiegelingen, gedichten en gedachten van een nogal theatraal ingestelde man.

De verhalen zijn waargebeurd, overtrokken en vol dramatiek.

Het zijn verhalen die opgeschreven moesten worden, al was het alleen al voor zijn drie dochters.

Met dit boek hoop ik hen nog meer inkijk te verschaffen in de chaotische wereld van hun vader.

In zijn dagelijkse columns bekijkt Roland Smulders de wereld met een verbaasde en vaak humoristische blik. Achter elkaar gezet leveren de columns een soms ontluisterend beeld op van een zich naar de eindstreep voortslepende formatie, van de zoveelste variant van een virus dat het ritme van het leven dicteert, van een samenleving die steeds meer met zichzelf op gespannen voet komt te staan. Gezond verstand en goede manieren lijken nog slechts herinneringen uit het verleden en gevierde helden v...

Wie iets te verbergen heeft, gebruikt vaak een rookgordijn om de waarheid te verbloemen. Zo iemand maak bijvoorbeeld van een mug een olifant en vergeet de boterberg op het eigen hoofd. Voor Roland Smulders is het koren op de molen. De wereld vaccineert zich uit de crisis en hij heeft er geen enkel probleem mee zowel de leuke als de pijnlijke onderwerpen met zijn eigen manier van kijken ter sprake te brengen. Het is daatbij aan de lezer om te bepalen hoe serieus deze het commentaar wil nemen. ...

Thijs Kolster (49) woont met zijn vrouw Monique en zonen Max en Sam in Rabat, Marokko. In januari 2015 begon hij met zijn blog 'Verhalen uit Marokko'. Wekelijks publiceert hij hierop zijn observaties over het leven van alledag.

In deze eerste bundel toont zich de nieuwkomer in een vreemd land, die observeert, leeft, beleeft en gaandeweg zich meer en meer openstelt voor zijn nieuwe wereld. Hij wordt een 'openstaander'. Met zijn typische schrijfstijl brengt hij Marokko in het alledaagse tot le...