Een man die in een witte vrouwenmantel door het drukke centrum van een stad rent, de menigte ontvlucht, naar een plek waar niemand hem nog kan volgen. Een ander die plots een brief ontvangt – een dreigbrief? Van wie? In wat voor onbegrijpelijke taal? Een verhalenventer op een klein station, die zijn teksten aan reizigers probeert te slijten, al passeren er steeds minder treinen. De personages die Oğuz Atay in zijn verhalenbundel opvoert, staan Turkse lezers in het geheugen gegrift.

Oğuz ...

Sinds een kleine twintig jaar bezit Dik van der Meulen een huisje op een vakantiepark aan de rand van het bos. Omdat de natuur altijd in beweging is – dag en nacht, in de zomer en in de winter – besloot hij een dagboek bij te houden: op ongeregelde momenten, omdat de natuur zich evenmin iets van regels aantrekt. Daarbij maakte hij vaak – soms haastig, soms met wat meer aandacht – tekeningen van wat hij zag.

In dit natuurdagboek komt veel voorbij: van bosvogels, edelherten en dassen to...

Bijna twee jaar geleden voelde Marjoleine de Vos een zwellinkje onder haar rechteroor. Niets aan de hand, stelde de dokter haar gerust, het is vast goedaardig. Maar het knobbeltje bleef groeien en er bleek wél degelijk iets niet in orde.

Hoe te leven als je geconfronteerd wordt met je eigen sterfelijkheid? Marjoleine de Vos gaat in Zo hevig in leven in dialoog met door haar bewonderde schrijvers, met haar herinneringen, en met haar dierbaren – object of mens. Tussen hoop en vrees zoekt ze...

De wereld door de ogen van een ezel. Een wereld vol wreedheid en gevaar, waar het ‘ieder voor zichzelf ’ is en waar liefde, trouw en eerlijkheid ver te zoeken zijn. Een wereld vol verhalen ook. Over charlatans en bedriegers, rovers en rondtrekkende priesters, maar ook met bovenaardse figuren zoals de godin Isis. Dat is het toneel in De gouden ezel van de Romeinse auteur Apuleius van Madauros uit het eind van de tweede eeuw.

De hoofdfiguur en verteller, Lucius van Patras, is verzot op mag...

Een bergeend lijkt zich evenzeer thuis te voelen in de kwelders langs de Waddenzee als op de steppes in Mongolië. Maar hoe zit dat met een mens? Natuurhistoricus Herbert Prins begon zijn grote trek als zeventienjarige op de grote vaart. Later, als bioloog, nam hij de wisselwerking tussen natuur en cultuur onder de loep.

De mens reist en moet zich pas sinds vrij recent in de geschiedenis van zijn soort wat aantrekken van geografische grenzen. Ook dieren en zaden reizen, maar die trekken zich...

Józef Wittlin schreef Mijn Lwów in 1946 in de vs. Lwów (tegenwoordig bekend als Lviv) was net het toneel geweest van een gruwelijke oorlog en massale deportaties. Zelf was de joodse Wittlin er in 1940 in geslaagd met zijn gezin via Frankrijk naar de VS te vluchten. In februari 1945 werd op de Conferentie van Jalta besloten dat Lwów voortaan geen deel meer zou uitmaken van Polen, maar van de Sovjetrepubliek Oekraïne. Voor Wittlin betekende dit dat hij zijn vaderland nooit meer terug zou z...

Ondanks jaren van schrijnende armoede veroverde de Nederlandse dichter Fritz Vanderpyl (1876-1965) een plaats in de artistieke en literaire bohème van Parijs, waar hij met de grootste namen uit de kunst en de poëzie van zijn tijd verkeerde. Een portret door Daniel Cunin.

De vondst van brieven die Lucebert als achttienjarige dwangarbeider vanuit Duitsland naar een vriendin stuurde, bracht zes jaar geleden een golf van ontzetting teweeg. Verloor een adolescent zich in nazitaal en antisemitism...

Heere Heeresma (1932–2011), volgens Cherry Duyns de ‘grootvorst van het verhaal’, debuteerde in 1954 als dichter, maar werd vooral bekend door de in alcohol gedrenkte novelle Een dagje naar het strand (1962), het buitengewoon geestige Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp (1972) en de verhalenbundel Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming (1973). Daarover oordeelde Willem Frederik Hermans, toch berucht om zijn kritische, of beter vernietigende meningen: ‘Het beste boek da...

In 1999 stuiten Entius en haar geliefde op een vervallen boerderij in de Haute-Marne. Het dak lekt, muren wijken, het erf is een ravage. Zware vrachtwagens zijn af en aan gereden en hebben diepe sporen in de klei getrokken, maar Entius valt bij eerste aanblik voor de hybride begrenzing van de plek. Afgebakend door twee kabbelende stroompjes, een bosrand, en een omgevallen hekje, gaan cultuur en natuur moeiteloos in elkaar over.

In Om en nabij maakt Entius in haarscherpe beschrijvingen een ron...