Sinds 1987 verbinden de Europese kwaliteitstreinen genaamd EuroCity de grote steden in Europa. Voor deze treinen zijn eisen met twintig kwaliteitscriteria opgesteld. De eisen die in dit kader worden gesteld, hebben bijvoorbeeld betrekking op de te behalen rijsnelheden, de te gebruiken locomotief- en rijtuigtypen, het aantal tussenstops en de afhandeling van grens- en douaneformaliteiten, alsmede de naamgeving van de treinen, die een historische, culturele of toeristische band moet hebben met ...

Sicco Dierdorp (in het dagelijks leven projectleider bij een goederenvervoerder) had al van jongs af aan

belangstelling voor treinen. In 1986 kwam hij in Maarssen te wonen, voor het eerst in de buurt van een spoorlijn. In die tijd leerde hij pas goed te kijken naar wat er reed en ontdekte hij de patronen van interessante treinen. Medio 1992 begon de auteur met het fotograferen van treinen, om diverse redenen vooral in zijn eigen regio. Later verhuisde hij naar Utrecht en tot 2016 zou de Domst...

Al sinds zijn tienerjaren fotografeert Illya Vaes (in het dagelijks leven informatie-analist bij ProRail) treinen. Daarbij had hij in toenemende mate ook oog voor de omgeving. Hij fotografeerde niet alleen in zijn woonomgeving, maar reisde letterlijk het hele land af om bijzondere treinen en plaatsen vast te leggen, waarbij hij voorkeur had voor nietgeëlektrificeerde baanvakken en dieseltreinen.

In circa veertig jaar keerde Illya met enige regelmaat terug op sommige plaatsen waar hij eerder ...

Sinds zijn prille jeugd is Jim Gijbels liefhebber van zowat alles wat wielen heeft. Het mooiste Sinterklaascadeau dat hij ooit kreeg was een plastic opwindtreintje. Van jongs af aan tekent hij graag en het is dan ook niet verwonderlijk dat hij in de voetsporen van zijn vader trad en

ook een opleiding aan de kunstacademie volgde.

Op de Vrije Tekenacademie in Amsterdam kreeg Jim de grondbeginselen van tekenen en schilderen onder de knie. Vooral het leren tekenen in perspectief en mengen van kle...

Rode Diesels: opvallend gekleurd, zeker voor degenen die alleen gele treinen gewend waren, lieten tot medio 1985 luid van zich horen op de secundaire lijnen in Salland, Twente en de Achterhoek. In het laatste jaar waren deze vroegere Blauwe Engelen ontdaan van hun mooie Allan-neusvleugels en emaille nummerplaten. Natuurlijk werden ze hierdoor wat minder fraai, maar het karakteriseerde wel hun eindfase. Een periode waarin ze nog in mooie treinsamenstellingen reden, al dan niet in combinatie me...