Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die ‘groter als mij’ zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen; 'Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek on...

Tot ver in de twintigste eeuw bepaalden mannen wat goede kunst was. Zij waren de geniale kunstenaars; vrouwen werden geacht zich met de kinderen bezig te houden. Vrouwelijke kunstenaars waren er wel, maar het combineren van moederschap en kunst was uit den boze. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw is dat, zij het schoksgewijs, veranderd.

In Het moedermodel vertelt kunsthistoricus Joke de Wolf over de vele facetten van een onderbelicht onderwerp. Ze onderzoekt hoe kunstenaars in hun ...

Belastingen zijn de zenuwen van de staat, zei de Romeinse redenaar Cicero. Als we geen belasting heffen, functioneert er niks. Maar hoe belangrijk ook, we hebben nauwelijks een idee hoe de lasten van onze samenleving verdeeld worden. Is het nu echt zo dat de rijken minder betalen dan de rest van de bevolking? Moderne belastingstelsels zijn zo complex geworden dat zelfs de meest ervaren fiscalisten moeite hebben het te doorgronden, laat staan dat we kunnen beoordelen of het eerlijk is.

Reinier...

In Europa kent bijna niemand hem. Toch hoort Harry Hopkins bij de handvol mensen die bepalend waren voor het lot van ons continent en van ons land. Hopkins was een voormalige welzijnswerker in de armste buurten van New York. Uiteindelijk werd hij de rechterhand van president Roosevelt, raakte bevriend met Churchill en onderhandelde met Stalin. Hij werd de stuwende kracht achter de New Deal en, na 1940, achter het geallieerde bondgenootschap dat uiteindelijk nazi-Duitsland op de knieën kr...

Albert Speer, Hitlers lievelingsarchitect en minister van Bewapening, publiceert in 1969 zijn memoires. Terwijl hij zijn verleden herschrijft, van de nazicongressen tot de val van het Reich, voltooit hij de ultieme metamorfose tot goede nazi, die hem twintig jaar eerder voor de strop behoedde. Speer houdt vol niets geweten te hebben van de Endlösung.

Zijn leugens smeken om duiding door zowel historici als romanschrijvers. Jean-Noël Orengo neemt de handschoen op en schrijft dé r...

Lange tijd was de Holocaust het morele ijkpunt van de wereld. Althans, in het Westen. In de rest van de wereld was de dekolonisatie het belangrijkste referentiekader van de vorige eeuw. Als je de recente gebeurtenissen in Gaza vanuit deze twee perspectieven beschouwt, welke morele inzichten levert dat op? Pankaj Mishras werk draait altijd om het hypocriete westerse zelfbeeld en de voortdurende mondiale raciale ongelijkheid. Volgens Mishra is het essentieel om te kijken naar de ervaringen en p...

Als Alma Delia Murillo negen jaar oud is, verlaat haar vader hun gezin. Dertig jaar lang hoort ze enkel over hem in tegenstrijdige berichten: je vader was een nietsnut, je vader werkte hard, je vader was een knappe man, je vader was een dronkaard. Op de enige foto die ze van hem heeft, is het hoofd van haar vader van het beeld afgescheurd. Murillo schrijft met een even scherpe als poëtische blik, openhartig en met rauwe humor. Haar situatie is niet uniek; afwezige vaders komen in het do...

Het opperhoofd Bonni. […]. In hem verenigden zich de kracht en moed van de jaguar met de slanke vlugheid van onze herten. Anton de Kom in Wij slaven van Suriname Rond 1730 ontvlucht een hoogzwangere zwarte vrouw de gruwelen van de slavernij en brengt in het Surinaamse moeras haar zoon Boni ter wereld. Hij zal uitgroeien tot leider van de Marrons: ruim dertig jaar lang pleegt hij met zijn volgelingen heldhaftig verzet tegen het koloniale bewind.

Als tiener leest Tessa Leuwsha voor het eerst ...

In een wereld waarin alles meetbaar is en je altijd méér kunt doen, is het lastig stil te staan. Niemand ontkomt aan de kapitalistische ratrace. Filosoof Lieke Knijnenburg worstelt hier al sinds haar studie mee. De productiviteitsfetisj leert dat hard werken beter is dan ontspannen, dat onze waarde als mens afhangt van onze productiviteit en dat we altijd meer kunnen doen. Ver buiten de werksfeer (bijvoorbeeld in het domein van relaties) verdringt dit ideaal andere ideeën over ...

Wil jij niet ook iets zeggen, was me gevraagd. Maar ik kon het niet. Het enige wat ik had kunnen zeggen was: je hebt het ons heel moeilijk gemaakt, maar we hielden toch van je. Dat kan niet, zei de vriendin die de uitvaart leidde, dan kun je maar beter niets zeggen. De woorden komen nu pas, nu een jaar verstreken is. Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Na zijn dood dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Ter...