Hij pleegde honderden inbraken, werd tot vijfentwintig jaar gevangenisstraf veroordeeld en wist talloze keren met succes te ontsnappen. Tot aan zijn laatste arrestatie in de jaren tachtig gold Gerrit de Stotteraar (1920-circa 2003) als de bekendste inbreker van Nederland.

Zijn criminele loopbaan speelde zich af in de tijd waarin er meer aandacht voor ‘de mens achter de dader’ ontstond en het strenge, rigide gevangenissysteem in ons land in een van de mildste strafregimes ter wereld verand...

De monoloog La voix humaine van Jean Cocteau uit 1928 is een klassieker. Het stuk heeft sinds 1930 vele roemrijke opvoeringen gekend, zowel in het theater als in de opera. Daarnaast werd het verfilmd. Ook Toneelgroep Amsterdam heeft het stuk sinds 2009 op zijn repertoire staan. Aan het woord is een vrouw die telefoneert met haar ex. Wat hij zegt, kunnen we proberen af te leiden uit de reacties en insinuaties van de vrouw, maar we horen het niet. Ramsey Nasr heeft zich altijd afgevraagd: wie i...

In Para wordt de vergeten Belgische humanitaire missie in Somalië (1992-1993) tot leven gebracht. Belgische elitetroepen, de beruchte paracommando’s, namen er deel aan een VN-vredesmacht. Het betrof de grootste en langste vredesoperatie van Belgen in Afrika. Maar naast nobele doelstellingen, waren er ook heel wat wanpraktijken. Foto’s van een jongen die zogenaamd door twee para’s boven een vuur werd geroosterd gingen de wereld over. Na de gebeurtenissen in Rwanda in april 1994 lijkt â€...

‘Neurologische patiënten,’ schreef Oliver Sacks, ‘zijn reizigers naar onvoorstelbare gebieden.’ Dit boek bevat zeven portretten van zulke reizigers –

waaronder een chirurg die lijdt aan het syndroom van Tourette, een kunstenaar die zijn vermogen om kleuren te zien verliest en een autistische professor die zich ‘een antropoloog op Mars’ voelt.

Muziek kan ons van de hoogten naar de diepten van emotie bewegen. Het kan ons overtuigen om iets te kopen, of ons herinneren aan onze eerste

date. Het kan ons bevrijden uit een depressie als niets anders werkt. Het kan ons laten dansen.

Aan de hand van bijzondere ziektegeschiedenissen laat Oliver Sacks zien welke invloed muziek op het brein heeft.

Dertig jaar na de kernramp van Tsjernobyl woont er nog steeds

bijna niemand, omdat de gevolgen voor de volksgezondheid te

groot zijn. Wij houden van Tsjernobyl is het eerste boek dat

de persoonlijke getuigenissen van deze tragedie samenbrengt.

Svetlana Alexijevitsj interviewde drie jaar lang honderden mensen

wiens levens door de ramp werden geraakt: dorpelingen uit de

omliggende streek, weduwen en kinderen, brandweermannen,

schoonmakers die de troep op moesten ruimen, nucleaire wetenschappers,

politici en ook mensen die naar Tsjernobyl zijn verhuis...

Ondanks bibliotheken vol boeken over oorsprong, verloop en verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog begrijpen we eigenlijk nog steeds niet waarom ‘gewone’ Duitsers achter de oorlog bleven staan, zelfs toen ze wisten dat die niet meer te winnen was. Wat was de oorlog die de Duitsers dachten te vechten? Hoe veranderden hun opvattingen en verwachtingen na de overwinningen van de Blitzkrieg, de eerste nederlagen in het oosten en de bombardementen van Duitse steden? En wanneer realiseerden d...

Na de kloeke satirische ‘universiteitsromans’ Onder professoren en Uit talloos veel miljoenen duurde het zes jaar voor er een nieuwe roman van Willem Frederik Hermans verscheen. Een heilige van de horlogerie (1987) vertelt het verhaal van klokkenmaker/filosoof Constantin Brueghel, die heimelijk verliefd is op de Amerikaanse actrice Louise Brooks. Twee jaar later kwam de omvangrijke en fascinerende roman Au pair, ‘de beste sinds Nooit meer slapen’ (Trouw), waarin vooral de verhouding t...

In de publicaties uit Mandarijnen op zwavelzuur bestudeerde Hermans naar eigen zeggen ‘mislukkelingen’ die ‘met elkaar de mislukking van de Nederlandse literatuur uitmaken’. Hij zette daarmee de ‘mandarijnen’, schrijvers die ook critici, juryleden en redacteuren van literaire tijdschriften waren, op zuur. De stukken veroorzaakten heftige reacties. ‘Heeft een schrijver het recht een gruwelkamer in te richten voor zijn medemensen?’

vroeg een recensent zich af. Hermans zelf vond ...