Daar stond ik dan, als kersverse derdejaars leerling verzorgende op een psychiatrische afdeling. Ouderenpsychiatrie, om precies te zijn. Met een kriebeltje in mijn buik begon ik aan mijn eerste dienst. Gezonde spanning? Nee, eigenlijk was het ook wat angst voor het onbekende. Psychiatrie is anno vandaag nog steeds een beetje taboe. Toch viel ik als een blok voor deze speciale doelgroep en schreef ik in 2019 het eerste korte verhaal over mijn werk. In dit boek neem ik je mee in de wondere were...

De ambulancehulpverlening heeft de laatste dertig jaar een revolutie doorgemaakt. Mensen met een EHBO-diploma zijn vervangen door speciaal opgeleide hulpverleners. De ambulances van weleer zijn aangepast naar kleine mobiele ziekenhuisjes met specialistische apparatuur en hoog opgeleide mensen. In dit boek is getracht om dit zo realistisch mogelijk neer te zetten. De ritten die door een ambulance worden gereden zijn divers te noemen en gaan van besteld vervoer (B) tot spoedvervoer (A1en A2). N...

Deze bundel is geschreven door mij, Hans van der Steen en bestaat uit meer dan veertig anekdotes en verhalen. Ze spelen zich hoofdzakelijk af, vanaf het moment dat ik me de eerste dingen herinner tot ongeveer mijn veertigste jaar. Het is geen biografie, het zijn op zichzelf staande gebeurtenissen, die typerend zijn voor mij. Praktisch alle verhalen bevatten meer dan de nodige humor. Ik heb getracht ze zo goed mogelijk op volgorde te plaatsen. Ik was geen huisje, boompje, beestje type. Vaak kw...

Sober en indringend geschreven ego-document

Achter de voordeur van het ogenschijnlijk keurige, katholieke gezin van Nanny heerst geweld, misbruik en verwaarlozing. De omgeving - buren, familie, school en kerk - heeft vermoedens maar kijkt liever de andere kant op, want Nanny's vader is politieman. Op haar vijftiende loopt ze van huis weg, maar ze is nog niet in staat om de juiste keuzes te maken. Haar opleiding loopt spaak en ze belandt na allerlei baantjes en roekeloze relaties in een ongelu...

Begin 2010 werd de redactie van het blad 'Olijfschrift', een uitgave van Stichting Olijf, geattendeerd op het bestaan van het weblog van Aaltje van Eunen. Aaltje had borstkanker gehad en bleek nu eierstokkanker te hebben. Om haar dierbaren te informeren was ze een blog gestart; zoveel makkelijker dan bellen en mailen!

Ieder van hen werd gegrepen door de toon van het blog. Het is geen klaagzang en geen verslag van een ziekte. Het blog is veel meer een persoonlijk 'Dagboek van het Leven van Aalt...

Na haar studie geneeskunde wordt Elize Rozema militair arts bij de Koninklijke Marine. Een vrouw in een mannenwereld.

Het bestaan bij de Koninklijke Marine geeft structuur, kameraadschap en betekenis. De zee verbroedert en strijkt onderlinge verschillen glad. Aan wal lijken de problemen groter en de emoties heftiger. Hoe ze ook naar huis kan verlangen, eenmaal thuis voelt het leven soms beangstigend leeg en eenzaam.

Tussen wal en schip dreigt Elize zich steeds verder te verliezen. Is de zee ...

De Westerschelde is zeer ernstig vervuild met niet afbreekbare giftige afvalstoffen. Hoofdzakelijk geloosd door Belgische bedrijven via de Schelde. De concentraties zijn het hoogst ter hoogte van de Hertogin Hedwigepolder, waar de ontpoldering volop aan de gang is. In 2022 zou de zeedijk moeten verdwijnen, waarmee het zieke zeewater vrijelijk in- en uit kan stromen en het hele gebied verpest.

Een milieuramp dreigt nu zowel de Nederlandse als Belgische overheid koste wat kost de graafwerken in...

Gea Veldman-Hut was 44 jaar toen ze te horen kreeg: u hebt borstkanker. Ze neemt je mee op haar reis van ziek zijn: de diagnose, het ondergaan van de behandelingen en het proces van herstellen. Een ziekteproces dat zij en haar gezin moeten doorstaan. Onderweg ervaart ze geloof, hoop en liefde. Er komt iets op haar pad wat haar leven verrijkt: schrijven en wandelen. Ze besluit om het Jacobspad, de route Uithuizen-Hasselt, te wandelen en neemt de mensen die om haar heen staan mee op reis. --- G...

Philip Landau en Sara Lewender waren mijn joodse grootouders, geboren in Polen. Ze woonden in de Plantage Franschelaan in Amsterdam, nu Henri Polaklaan. Ik heb ze niet gekend. Wie waren ze en hoe zag hun leven er in Amsterdam uit?

Philip ontmoette Sara in Danzig en verhuisde met haar naar Lübeck. Broer Abram Landau kwam met zijn vrouw Perel over uit Polen. Beide broers werkten er in de suikerindustrie. Toen het er voor hen niet langer veilig was, vertrokken ze in 1932 naar Amsterdam. Daar ri...

Haar hand op mijn rug - Mijn eerste jaar als weduwnaar is het no-nonsense ervaringsverhaal van Paul Geelen, die zijn vrouw Marinka op zijn 54ste verjaardag voor zijn ogen op straat zag sterven. Hoe gaan hij en zijn jongvolwassen kinderen om met dit plotselinge verlies? De auteur beschrijft met rauwe directheid de dag van het verlies, de aanloop naar de crematie en het moeizame eerste jaar waarin hij langzaam weer opkrabbelt. Hoe ga je verder na zo’n ervaring, hoe doorsta je de rouw?

Paul wi...