Twaalf verhalen met als thema de viruspandemie. Verhalen vol tragiek, hoop, humor en absurdisme.

In een serie korte verhalen laat Frits Jonkers (Eindhoven, 1952) tal van situaties voorbijkomen die linken aan een naderende dood of een belangrijke wending in het leven. Soms triest en ontroerend, soms komisch. Hij baseert zijn verhalen op belevenissen uit zijn eigen leven, maar zegt er nadrukkelijk bij dat die belevenissen de basis vormen.

In zijn verhalen glijden mensen soms langzaam weg, soms is het einde abrupt. Sommige mensen uit zijn verhalen denken dat ze iets meemaken dat een defini...

Honden zijn hilarisch, jazeker. Honden zijn doortrapte verleiders, charmeurs, egoïsten, bluffers en blaffers. Ze weten van de wereld niet maar zijn verbazend wereldwijs. Ze trekken hun plan. Honden ontroeren, door hun onbevangenheid, door hun te vroege dood, door hun vastberadenheid bij het eendimensionaal denken. Door hun joie de vivre, hun luiheid. Honden hebben zoveel kwaliteiten. Maar mogen we ze ook even relativeren? Niet de hond, maar het godsbeeld dat de mens er van gemaakt heeft. We ...

Gilbert Keyzer debuteerde in 2015 met de roman: Albert en de doden. Dit boek bevat zesentwintig verhalen van sterk uiteenlopende aard. Het eerste gaat over een dierenarts, die na haar dagelijkse praktijk op huisbezoek gaat om huisdieren bij de eigenaren te euthanaseren. In het laatste wordt een novice verliefd op een andere novice.

Er tussenin staan vrolijke, verdrietige en humoristische vertellingen.

DANSEN IN DE REGEN

Alledaagse gebeurtenissen samengevat in korte verhalen.

Carl Slotboom (Zutphen 1949) is een veelzijdig mens.

Hij studeerde operazang in Amsterdam, Lippe Detmold en Wenen en zong aan verschillende theaters in binnen- en buitenland.

Hij is een bekend toneelschrijver en heeft meer dan honderd toneelstukken op zijn naam staan, die veelvuldig in binnen- en buitenland worden gespeeld.

Tevens was hij werkzaam als regisseur (operette/musical/toneel) en gaf theatercursussen en theat...

Dit boekje leest als een scheurkalender zonder perforaties. U moogt er wat mij betreft elke dag een bladzijde uitscheuren. Let wel op, u bent dan ook het verhaaltje op de achterkant van die bladzijde kwijt. Afijn, na een jaar ben u klaar. U kunt het boekje dan weggeven, opbergen, nog eens lezen of het anderszins naar eigen goeddunken een bestemming geven. U leest een mix van peinzingen over dagelijkse dingen en hier en daar een gedichtje. Af en toe merkt u dat het actueel wordt. Gewoon overhe...

This story is based on fragments of scribbles accumulated by the British-Jamaican-bred, Monica Armstrong.

It’s captured amid the heat of the economic recession in England; the reason she and her family moved to the Netherlands in the hope of a better life. The years were demanding and testing and their marriage turned out not to be as happy as the couple would have hoped for; she and her husband struggled to maintain an equilibrium to no avail.

Being a mother to young children and also a ...

Nico Pakbiers woont in Vaals en schrijft, sinds hij er op de middelbare school achter kwam dat schrijvers ook maar mensen zijn, verhalen en gedichten.

Mensenkind is een autobiografisch verhaal waarin de hoofdpersoon zich afvraagt wat liefde is, waarom God geen vrouw heeft, zeven zonden begaat en er eindelijk achter komt wat hij later worden wil. Alles speelt zich af in Uilendorp, een dorp in het hoge zuiden van de Lage Landen, grenzend aan Nordrhein-Westfalen en de Oost-Kantonen. De andere dr...

Flarden.

Wandelend door de stad, fietsend door het landschap, drinken in de kroeg, toevallige ontmoetingen. Hier en daar vang je een zin op of zie je iets gebeuren. Flarden, vaak gaan ze over kleine onbenullige alledaagse zaken. We komen ze allemaal tegen zien ze om dan weer te vergeten. Ik krabbel ze in mijn onafscheidelijke notitieboekje om ze later uit te werken op mijn laptop.

Was wel heel benieuwd wat het woordenboek te vertellen had over de betekenis van het woord flarden.

De uitkomst ...

Na de publicatie van een reeks korte verhalen (Even Zitten) maakte de auteur ditmaal een eerste selectie van honderd moppen, waarmee hij zelf nog steeds kan lachen. Waarom? Omdat dit een goede manier is om wat humor te verspreiden in een wereld, waar mensen vaak vergeten zijn dat lachen erg gezond is. Hij vertelde ze vroeger ook live en trok rond langs culturele centra, theaters en bibliotheken.

In Vlaanderen en Nederland is Eddy Van Ginckel bij het grote publiek beter bekend als auteur van ...