We schrijven jaren '50 van de vorige eeuw. Utrecht is weer het wat slaperige provinciestadje geworden dat het ook voor de oorlog is geweest. Het herstelt zich snel van de schande die over de stad kwam toen het jarenlang door de collaborerende NSB de 'Stad der Beweging' werd genoemd. Dan slaat Utrecht de weg in naar de positie van bruisend hart van Nederland. Het begint met gebiedsuitbreiding: in het oosten, noorden en zuiden snoept Utrecht stukken grond af van de buurgemeenten. Dan de ontwikk...

Een stad is altijd in beweging. Gebouwen verschijnen en verdwijnen,

straten worden opgebroken en verlegd en nieuwe woonwijken en

industriegebieden verrijzen en groeien. Dat gebeurt altijd en overal, maar in Den Haag namen die ontwikkelingen na de oorlog een ongekende

vlucht. De stad ontwikkelde zich tot een internationale en kosmopolitische ‘wereldstad aan zee’.

Wie direct na de oorlog de kans op die ontwikkeling zou hebben geschetst,

zou zijn uitgelachen en nagewezen. De stad leek onhers...

Waarom heeft Utrecht zoveel werfkelders? Wat was de Snippenvlucht? Waarom verspringen de huisnummers aan de Nieuwegracht? Hoe komt ’t Wed aan zijn naam? En wie was Louis Hartlooper eigenlijk?

Allemaal vragen waar dit boek antwoord op geeft. Het boek neemt de lezer mee door de oude binnenstad van Utrecht en verhaalt over stadskastelen, de strijd tegen de pest, begijnen, de verdwenen Palmitentempel, brandspuithuisjes en nog veel en veel meer. Op een toegankelijke manier, maar degelijk onderbo...

De Vecht is een liefelijke kronkelrivier in het laagland van

Overijssel. Inwoners van het Vechtdal koesteren hun verhalen,

tradities en gewoonten. Vaak is dat gekoppeld aan feestdagen, het

landschap of het is op een andere manier geworteld in de cultuur

van het Vechtdal. Het gaat om levend erfgoed van generatie op

generatie. Van paasbulten, eetgewoonten, streeknamen en andere

verhalen die worden doorverteld.

Niet weids, niet groots, maar weergaloos in meegaandheid.

Zo typeert een dichter de r...

In 2022 is het 175 jaar geleden dat in Arnhem een groot zangersfeest

werd gehouden. Het was 1847, de stad was uit de beknellende

omwalling gebroken en er was plek aan de fraaie singels voor een

huis voor de muzen, een Musis Sacrum of Huis voor Muziek. De

Arnhemse zaal die voor die gelegenheid werd gebouwd, is wellicht

de oudste concertzaal in Nederland die continu in gebruik bleef.

Daarvoor onderging de zaal wel acht metamorfoses, acht

architectonische en stedenbouwkundige ontwikkelingen. Iedere

nieuwe fase werd ingeluid met feestelijke openingsconcert...

Overijssel staat vol fraaie landhuizen. Wie wonen daar, hoe denken ze over het beheer van hun landgoed in verhouding met de maatschappij en wat doen ze? Verduurzaming is ook voor bewoners van deze plaatsen een serieuze opgave. Hoe gaan ze daarmee om?

Rien de Vries neemt in Landadel in Overijssel de lezer mee in het leven op het kasteel, in de havezate, of de buitenplaats. Dit is een belangrijk thema, want particuliere landgoederen beslaan tien procent van de totale grondoppervlakte van Overij...

Van woest en ledig naar Nederlands grootste toeristische paradijs

De Veluwe staat bekend om de uitgestrekte bossen, heidevelden en zandvlakten. Maar ook de randzones horen erbij; ze zijn historisch, geologisch en hydrologisch er onlosmakelijk mee verbonden. In feite is de Veluwe één groot, samenhangend gebied tussen de Rijn, de IJssel en de kust van de Zuiderzee, nu het Randmeer, en kent daardoor uiterst gevarieerde natuur- en cultuurlandschappen. De aanwezigheid van helder stromend water i...

Twee kunstenaars met een gezamenlijke passie: een huis op een eenzame zeedijk buiten Veere. De periode is 1939 tot 1941, vlak voor en in het begin van de Tweede Wereldoorlog.

De één zit in Amsterdam, de ander bewoont het huis. In hun correspondentie krijgen we een beeld van het leven van de boerengemeenschap en de Veerse kunstenaars in die roerige tijd. Maar bovenal ook van het leven in dat oude, krakende huis met zijn overweldigende

uitzichten en begrijpen we hoe dat huis hun beider inspi...

Rond 1800 lag er bij het dorp Noordbroek, in een streek die Stootshorn heette, een uitgestrekt landgoed van een aanzienlijke Groninger regentenfamilie. Naast een groot huis lag er een uitgestrekt park met duizenden bomen, vijvers, boomgaarden en moestuinen. Bij dit bezit hoorden ook uitgestrekte stukken deels ontgonnen stukken hoog- en laagveen. Vandaar de naam van het landgoed: Veenhuizen.

Na het overlijden van de laatste mannelijke eigenaar, Mr. Joseph Gockinga, liet zijn weduwe het bezit i...