Wie een blik op de literaire canon werpt, ziet dat de hoofdrollen aan mannen zijn toebedeeld. Als ze niet agressief zijn (Fight Club), zijn ze idealistisch (‘Titaantjes’) of geil (De Taal der Liefde). En steevast opgetekend door een man.

Zo bekeken zijn deze boeken een afspiegeling van de worsteling van de man met de man. Maar hoe moeten we ons verhouden tot deze masculiene leeslijst in tijden van #MeToo en Jordan Peterson, waarin de man is uitgegroeid tot de problematische sekse? Moeten ...

Nu standbeelden sneuvelen en het Nederlandse koloniale verleden opnieuw tegen

het licht wordt gehouden, is het hoog tijd om ons weer te verdiepen in de koloniale

letteren. Want is die besmette canon nog het lezen waard? En is het geen tijd om

Oeroeg en De stille kracht van hun sokkel te trekken? Waarom is er amper aandacht

voor de Surinaamse en Antilliaanse literatuur? En welke boeken en schrijvers zijn er

vergeten of over het hoofd gezien?

Namens De Groene Amsterdammer stelde Rasit Elibol De...

Wat bedoelen gelovigen als ze zeggen dat hun god een plan met hen heeft? Heeft hij dan ook een plan met de niet-gelovigen, en met de planeet waarop zij wonen?

In het debat over religie wordt steevast een onderscheid gemaakt tussen gematigde religie en extreme religie, maar waar ligt de grens tussen beide? Anne Provoost ontwerpt een 'religiometer' waarmee u bij uzelf en uw vrienden op een schaal van tien kunt meten hoe (on-)gelovig u bent. Ze stelt een verschuiving vast: de opgang van evangeli...

Deel 15 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat De schrijfmachine mijmert gekkepraat, Wittgenstein, Gitaarvissen en banjoklokken en MalleHugo.

In Wittgenstein uit 1990 staat alles wat Hermans tot op dat moment over deze Oostenrijkse filosoof had gepubliceerd. Waarom Hermans over Wittgenstein schreef formuleerde hij in 1965 in een brief aan Rudy Kousbroek: ‘... niet alleen omdat ik een en ander aan W. te danken heb, maar ook om duidelijk te maken dat mijn uitgangspunt een...

In 'Verzameld nachtwerk' voert P.F. Thomése ons op de tast door de post-postmoderne wereld. Van alles passeert in de nacht die ons omvat: de terreur van de actualiteit, marketing, communicatie, internet en het 'probleem' van de ironie. De nacht is ook de tijd dat de schrijver waakt zonder dat de mensen dit weten, dromend met de ogen open, opdat het onmogelijke ons niet ontsnapt. Hoe verschillend deze verhalen, beschouwingen en herinneringen op het eerste gezicht ook zijn, bij nader inzien vo...

Anna Enquist is bij het grote publiek vooral bekend als dichter en auteur van romans als Het geheim, Contrapunt en De verdovers. Tussen vele andere bedrijven door schreef zij de afgelopen dertig jaar echter ook een scala aan essays en beschouwingen (soms in de vorm van lezingen of interviews) over uiteenlopende onderwerpen waarbij zij zich thuis voelt: kunst en kunstenaarschap, psychotherapie, het menselijk brein en zaken van de ziel, reizen en schrijven, muziek en literatuur. Wat je dán all...

Leeslijst en leeslust zijn lastige vrienden, maar de jongens van Nescio laten zien dat die twee wonderwel samen kunnen gaan. Mooier nog: literatuur gaf een wending aan hun leven. Adriaan van Dis

Dit is een boek voor pubers die liever geen boeken lezen. Voor scholieren die de leeslijst zien als zinloos oponthoud. Voor alle ouders met schoolgaande kinderen. Voor docenten die tegen dovemansoren over boeken spreken. Dit is het verhaal van Nescio, een club van niet-lezende pubers voor wie de leesli...

De lezer is niet dood. We laten hem in een verschraald landschap sterven van de dorst. We geven hem zand in plaats van water. Maar dood is hij niet. Hij tijgert. En hij is niet alleen, hij is met meer. Altijd is er wel ergens een lezer - jong of oud, arm of rijk, blank of zwart - die zoekt naar het verhaal dat voor hem is bestemd. Maar niemand neemt de belangrijke taak van verloskundige op zich. Wie helpt de nieuwe lezers op weg? Waar staan de kraamkamers?

In dit schotschrift roept Alex Booger...

'Vanaf jonge leeftijd zoeken mensen aansluiting bij een collectief - een gezin, (sub)cultuur of gemeenschap - en willen erin opgenomen worden, ook als dat betekent: zwijgend toekijken of actief bijdragen aan uitsluiting en wanpraktijken.'

In haar ijzersterke essay De genocidefax laat Roxane van Iperen zien dat we altijd op zoek zijn naar bevestiging en aansluiting bij een groep, ook als dat betekent: liegen, zwijgen of wegkijken. In helder proza laat ze de voorgeschiedenis van de Rwandese geno...