Leeslijst en leeslust zijn lastige vrienden, maar de jongens van Nescio laten zien dat die twee wonderwel samen kunnen gaan. Mooier nog: literatuur gaf een wending aan hun leven. Adriaan van Dis

Dit is een boek voor pubers die liever geen boeken lezen. Voor scholieren die de leeslijst zien als zinloos oponthoud. Voor alle ouders met schoolgaande kinderen. Voor docenten die tegen dovemansoren over boeken spreken. Dit is het verhaal van Nescio, een club van niet-lezende pubers voor wie de leesli...

'Vanaf jonge leeftijd zoeken mensen aansluiting bij een collectief - een gezin, (sub)cultuur of gemeenschap - en willen erin opgenomen worden, ook als dat betekent: zwijgend toekijken of actief bijdragen aan uitsluiting en wanpraktijken.'

In haar ijzersterke essay De genocidefax laat Roxane van Iperen zien dat we altijd op zoek zijn naar bevestiging en aansluiting bij een groep, ook als dat betekent: liegen, zwijgen of wegkijken. In helder proza laat ze de voorgeschiedenis van de Rwandese geno...

De lezer is niet dood. We laten hem in een verschraald landschap sterven van de dorst. We geven hem zand in plaats van water. Maar dood is hij niet. Hij tijgert. En hij is niet alleen, hij is met meer. Altijd is er wel ergens een lezer - jong of oud, arm of rijk, blank of zwart - die zoekt naar het verhaal dat voor hem is bestemd. Maar niemand neemt de belangrijke taak van verloskundige op zich. Wie helpt de nieuwe lezers op weg? Waar staan de kraamkamers?

In dit schotschrift roept Alex Booger...

Michel de Montaigne heeft bijna zijn hele leven uitvoerig - en voor zijn tijd schandalig openhartig - over van alles en nog wat nagedacht: over vriendschap, macht en het geluk, om enkele thema's te noemen uit zijn 107 essays. Zijn essays behoren tot de persoonlijkste werken uit de wereldliteratuur en toch zijn zij geschreven met een grote distantie tegenover zichzelf. Zijn drijfveer is nieuwsgierigheid: iets te ontdekken over zichzelf, over de menselijke soort, over hoe we functioneren. Wat t...

In mei 2014 werd er gestemd voor het Europese Parlement. De uitslag was moeilijk te interpreteren, zo bleek de volgende dag uit de verslaglegging: zijn we nu vóór of tégen Europa? Er zijn felle tegenstanders en ware Europatriotten, maar in de verhitte discussie verliest men snel de inhoud uit het oog.

Dick Pels toont aan dat de Europese cultuur zowel een fundament als hefboom is, zoals ook Pieter Steinz laat zien in Made in Europe (2014). Maar ook als verspreider van vrijheid en democratie ...

Tweetalige uitgave Nederlands | Russisch

Osip Mandelstam (1891-1938) had een zeer grote kennis van de Europese cultuur en literatuur. Gesprek over Dante (1933), geschreven in een tijd dat de Sovjetliteratuur met haar socialistisch realisme bijna verstard was, is een sprankelend essay over de Divina Commedia van de grote Italiaanse dichter - met wie Mandelstam zich verwant voelde - en de bijzondere kracht van de poëzie in het algemeen.

In de Slavische Cahiers verschijnen minder bekende werke...

Chinezen moeten dromen, riep de Chinese premier Xi Jinping in 2012. De 'Chinese Droom' moest een praktisch antwoord bieden op de identiteitscrisis waarin China verkeerde. Na jaren van onstuitbare economische groei moest het land zich opnieuw uitvinden, om de problemen het hoofd te bieden.

In 2016 heeft de bevolking steeds meer te besteden. De welvarende Chinezen hebben een huis, een auto en meer dan genoeg te eten. Ze ontdekken de wereld door reisjes naar Parijs, Rome en Giethoorn, wensen sch...

‘Ze reiken eindeloos ver boven mij uit,’ schreef Rilke over zijn Duineser Elegien, ‘het was een orkaan in de geest.’

Van Wieren vertaalde dit werk, dat op hem een overweldigende indruk maakte, in 2005.

De pracht van de taal en de kracht van de metaforen grepen hem. Hier zong een dichter over een leven vol moeilijkheden tot aan de bevrijdende jubel: Hiersein ist herrlich.

Van Wieren belicht een aantal aspecten die in de uitgebreide literatuur over dit werk niet of nauwelijks aan bod ...

Na 11 september 2001 waren commentatoren het over één ding eens: de aanslagen zouden een einde maken aan het postmodernisme en alles wat daarmee werd geassocieerd. Thomas Vaessens laat zien dat in de literatuur al langer aan het postmodernisme werd getwijfeld. Eind jaren tachtig vroegen schrijvers zich al af of ze niet te ver waren doorgeschoten in hun neiging tot ‘deconstructie’. Hadden ze het niet onmogelijk gemaakt ergens in te geloven – in het nut van literair engagement bijvoorbeeld...