Homerische Hymnen

In middeleeuwse manuscripten is een verzameling Griekse gedichten overgeleverd onder de naam Homerische Hymnen: Griekse gedichten, geschreven in hexameters, gewijd aan verschillende goden en in de oudheid vaak toegeschreven aan Homerus. Dat kan haast niet kloppen: de belangrijkste (en langste) van deze gedichten stammen uit de zevende en zesde eeuw v. Chr., maar in feite is er geen enkele zekerheid omtrent de datering.

Ook over de functie van deze 'hymnen' is veel onzekerhe...

Tristan is de held van de Middeleeuwen, over hem zijn talloze verhalen verteld, in heel Europa. Al

deze verhalen voeren terug op het oorspronkelijke Keltische verhaal dat stamt uit vroeger tijden, uit

de mondelinge overlevering. In de twaalfde eeuw schrijft Béroul als eerste het verhaal van Tristan

op. Zijn roman is niet volledig aan ons overgeleverd. Hier is de Béroul in zijn geheel vertaald, met

een toelichting van de voorafgaande geschiedenis en de vertaling van het vervolg van de Tristan

legende zoals van Thomas, een tijdgenoot. Van andere teksten zijn gedeelten vertaald di...

Gekozen, vertaald en toegelicht doorJeroen Beets & Rein Ferwerda & Ben SchomakersGedurende lange tijd zijn ze buitengewoon populair geweest, de Problemen van Aristoteles, en dat is niet meer dan logisch: het gaat om een verzameling teksten, elk in de vorm van een scherpe vraag met een precies antwoord, die gezamenlijk de plaats van de mens in de materiële natuur verkennen door uit te gaan van herkenbare verschijnselen: het gaat dus over gezondheid en de invloed daarop van het weer, over de e...

Vertaald door Ronald Blankenborg,

Onder redactie van Vincent Hunink

Hesiodos van Askra, een tijdgenoot en misschien zelfs een concurrent van de epische dichter Homeros (achtste eeuw v.Chr.), staat bekend als de oudste vertegenwoordiger van zogenoemde didactische poëzie, een genre dat in navolging van zijn 'Theogonie' gedurende heel de oudheid en nog lang daarna beoefend is. Zijn opsomming van goden en hun nakomelingen lijkt eindeloos en op het eerste gezicht zonder een duidelijke verhaallijn...

‘De keizer is dood, lange leve de keizer.’ Zo voelde het waarschijnlijk ook in 54, na de moord op de Romeinse keizer Claudius. De nieuwe keizer, Nero, leek een verademing. Zijn leraar, de filosoof Seneca, schreef nog wel een lovende grafrede over Claudius, waarmee Nero goede sier kon maken. Maar voor gebruik in kleine kring aan het hof schreef Seneca ook een bijtende satire op de gestorven vorst.

Daarin probeert de arme Claudius verwoed een plekje te krijgen tussen de goden. Tevergeefs. ...

Crisis lijkt hét toverwoord om het huidige tijdsgewricht mee te vangen. De ene pandemie is nog maar net voorbij of de volgende oorlog is al begonnen; de macht van autoritaire leiders neemt overal toe. De wereld lijkt instabieler dan ooit.Ook de Grieken en Romeinen zaten niet om een crisis verlegen. Van de Trojaanse oorlog tot de val van het Romeinse Rijk: de klassieke oudheid was bepaald geen statische periode. Ruzie tussen legerleiders – Homerus heeft het er al over. Trumpiaanse toestande...

Rond het jaar 100 na Christus schreef de Romeinse generaal en bestuurder Frontinus een fascinerende tekst over de aquaducten van Rome. Als watercommissaris van de stad was hij verantwoordelijk voor het goed functioneren van de leidingen die de circa 900.000 inwoners van Rome van water voorzagen. Via negen aquaducten stroomde iedere 24 uur maar liefst 500 miljoen liter water de stad in. De totale lengte van de waterleidingen bedroeg ruim 400 km.Frontinus beschrijft de bouwhistorie van de aquad...

In zijn elfde redevoering gaat Dio van Prusa, de grootste Griekse redenaar van zijn tijd (eerste eeuw n.Chr.), regelrecht in tegen alles wat Homerus ons over de Trojaanse oorlog vertelt. Als een aanklager gaat hij de grote dichter verbaal te lijf: de Trojaanse oorlog zoals we die kennen berust op Homerische leugens. De redenaar zal het publiek, met Homerus in de hand, wel eens duidelijk maken hoe het nu echt zit. Want waarom beschrijft Homerus de val van Troje niet? En waarom laat hij de scha...

De wereld door de ogen van een ezel. Een wereld vol wreedheid en gevaar, waar het ‘ieder voor zichzelf ’ is en waar liefde, trouw en eerlijkheid ver te zoeken zijn. Een wereld vol verhalen ook. Over charlatans en bedriegers, rovers en rondtrekkende priesters, maar ook met bovenaardse figuren zoals de godin Isis. Dat is het toneel in De gouden ezel van de Romeinse auteur Apuleius van Madauros uit het eind van de tweede eeuw.

De hoofdfiguur en verteller, Lucius van Patras, is verzot op mag...