Op aandringen van zijn kinderen noteert de chemicus en ondernemer Martinus Gerardus Verhey (*Middelburg 1882) in het voorjaar van 1945 herinneringen aan zijn voornamelijk in Middelburg afspelende jeugd in de laatste decennia van de 19e eeuw. Hoewel Martinus Gerardus Verhey ervan uitging dat de lezers van zijn gestencilde bundel slechts zouden behoren “tot de mij bekende familie en eventueel kennissenkring,” hield hij een slag om de arm en droeg het op “aan hen die-er-belangstelling-voor...

Afkomstig uit een armoedig gezin, met een vader met artistieke aspiraties, begon Michel Velleman op jonge leeftijd onder de naam Ben Ali Libi te goochelen. Vingervlug en met een vaardige tong vertoonde hij zijn kunsten. Hij was meer bekend dan beroemd. Tot de oorlog aan alles een einde maakte. Willem Wilmink schreef een gedicht over hem. Maar wie was Ben Ali Libi?

Ben Hummel (1962) is historicus. Hij schreef eerder reisgidsen en heeft nu een eigen tekstbureau. Over Ben Ali Li bi gaf hij al en...

In 1942 gaat hij op de vlucht voor de bezetter en laat de joodse Max Fuld zijn belangrijkste bezittingen achter bij de familie Mulié.

Bijna zeventig jaar later ruimt Hans Mulié, nu ook zijn moeder is overleden, het ouderlijk huis leeg en vindt hij onder andere het schriftje van Max. Hij weet een nichtje van Max te achterhalen (Marthe Fuld, 1953) die de inhoud van het schriftje, aangevuld met historische achtergrondinformatie, publiceert in dit boek.

Max is achter in de twintig als hij het s...

Maart 1945 is het zover. Tineke en haar twee jongere zusjes kunnen niet langer thuis in Rotterdam blijven. Zij maken de tocht naar Drenthe en vinden daar onderdak in de plaatsjes Erica en Noordbarge, in de omgeving van Emmen. Tineke houdt een dagboek bij van haar belevenissen tijdens de laatste oorlogsweken, de bevrijding en de maanden daarna. Zij beschrijft optimistisch het leven van alle dag, dat ondanks tekorten en dreiging gewoon doorgaat. Als ze de schuilkelder in moet vluchten, meldt ze...

In 1620 werd de Hollandse schilder Justus van Stuling (Joost van Stuijling) verzocht om als hofschilder naar Marokko te gaan. Hij zou onder meer fresco's aanbrengen in he El-Badi paleis. Toen zijn tijd erop zat, mocht hij niet meer terug naar het vaderland, ondanks smeekbedes van bevriende kooplieden en een verzoek van de Staten-Generaal. Wat is er met deze kunstschilder gebeurd? Heeft men in zijn geboorteplaats Delft nog iets van hem vernomen? Of in zijn woonplaats Rotterdam? Of is hij missc...

Uit het verslag van mijn vader:

'Een jongeman uit onze buurt keek uit het raam.

Hij was meteen dood. Getroffen door een granaatscherf'.

Informatie uit betrouwbare bron:

'Veel Brabanders begonnen op of rond Dolle Dinsdag (5 September 1944)

met het bijhouden van een dagboek; in de verwachting dat ze snel bevrijd zouden worden.

Het is dus niet toevallig dat jouw vader toen ook begon te noteren!'

Op 9 September begint het verslag met het neerschieten van de landverrader de Kin.

Dat speelde...

Ake Ake Kia Kaha! The story of a tail-end Charlie is het verhaal van Alwyn Amos.

Zoon van een mijnarbeiders familie uit Heanor, U.K., die op zijn 19e dienst nam bij de RAF als staartschutter van een Lancaster bommenwerper.

Zijn verhaal begint in Somercotes 1922 met zijn geboorte en eindigt op 21 maart 1945 boven Münster als hij sneuvelt tijdens een bombardementsvlucht.

Ake Ake Kia Kaha! The story of a tail-end Charlie is the story of Alwyn Amos.

Son of a mining family from Heanor, U.K., who...

“U bent dood, sorry!”, zei de ambtenaar tegen Fred Marree (1952). Hij was verwisseld met zijn overleden nicht en werd zo in één klap van de digitale kaart geveegd. Geen rijbewijs, geen paspoort, geen pensioen, zelfs geen zorgverzekering. Het werd een bizarre kruistocht voor zijn administratieve wederopstanding. Al na twee dagen werd de partner van Marree door zijn pensioenfonds gecondoleerd met de mededeling dat het pensioen stopt. Hoewel de persoonsgegevens kennelijk met ongekende snel...

De auteur, in 1935 in Semarang geboren, genoot in Nederlands-Indië haar eerste schoolonderwijs.

Nadat Japan in 1942 aan de oorlog ging deelnemen, maakten zij en haar ouders een heel moeilijke periode door. Vader en grootvader van moederskant werden door Japanners opgepakt en naar kampen weggevoerd. Ook in Tegalsari, waar de auteur met moeder en jongere zusje woonde, was de oorlog merkbaar. Zij moest Japanse woorden leren, Japanse liedjes zingen en de Japanse groet brengen. Na de capitulatie ...

As a human being, I feel obligated to my fellow human beings to speak up and condemn religious falsehoods because I believe that my indifference to the suffering of others makes me just as guilty as those responsible for the suffering of others, and therefore, the best I can do is to condemn and shame those who take pleasure in abusing those who use religions as a predicate.