Meer dan 40 jaar werk ik bij de politie. Vele bijzondere gebeurtenissen hebben mij gevormd tot de mens wie ik nu ben. Leuke verhalen, vrolijke verhalen, ontroerende verhalen en ook verdrietige verhalen. En alle verhalen zijn autobiografisch.

The dramatic date of Plato’s dialogue Meno cannot be meaningfully determined until this character has been identified as one of the generals from Xenophon’s Anabasis. Researchers have attempted to date Plato’s dialogue immediately prior to this Voyage of the Ten Thousand that began in 401 BC, but have been pushed back to the winter of 403/402 based on conservative estimates. Renewed reading and factual research have filled the gaps so that Meno can finally be pushed forward to the year ...

Met mijn vervroegd pensioen en mijn robijnen - 40-jarig - KLM jubileum in zicht, denk ik regelmatig aan gebeurtenissen uit de voorbije veertig jaar. Speciaal mijn duidelijke, eigen keus om vervroegd met pensioen te gaan, heeft me geïnspireerd om wat fragmenten uit mijn KLM ICT tijd te beschrijven. Het betreft verhalen, zowel bij KLM zelf, als verbonden met mijn persoonlijke leven.

De fragmenten heb ik uit ‘het blote hoofd’ beschreven; wel heb ik veel data en andere feiten zo goed mogelij...

Els Simons is in 1935 geboren in Antwerpen.

In dit boek 'Oma vertelt - Ik was vijf in 1940' heeft ze herinneringen aan haar kindertijd, de oorlogsjaren en daarna neergeschreven.

Via alledaagse, gewone dingen krijgt men een beeld van de tijd van toen.

Zelf geeft ze bewust geen vergelijking weer met het nu, zodat de lezer gedwongen wordt dit zelf te doen.

Deze verzetsroman is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis. Louise Chambon, Ardèche 1891, trouwde in Parijs met de Zaankanter Henk Ero.

Ze droomden van een toekomst in de Franse hoofdstad, tot de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Ze waren genoodzaakt te vluchten en zochten hun toevlucht in de Zaanstreek. In Koog aan de Zaan begonnen zij het bloeiende horecabedrijf De Waakzaamheid. Zij kregen drie kinderen.

Direct na de inval van de Duitse bezetter in 1940, sloot Henk Ero zich aan bij een va...

Maria Iordanidou schetst aan de hand van herinneringen van haar zeer Griekse grootmoeder “Loxántra” het dagelijks leven van de Griekse gemeenschap in Constantinopel in de periode ca. 1875 - 1914, een tijdperk waarin de Grieken daar - evenals de andere niet-Turkse gemeenschappen - leefden tussen hoop en vrees.

Op realistische, roerende en ook zeer geestige manier geeft de schrijfster dit leven weer. In de figuur van Loxántra is een bijzonder Griekse vrouw geschetst: flink, blijmoedig, vr...

Jo werd wakker van haar huilende babytje op die vroege ochtend van 10 mei 1940 in Vlissingen. Toen hoorde ze geronk van vliegtuigmotoren en ratelende mitrailleurs.

Geen huis in Vlissingen bleef onbeschadigd door tientallen luchtbombardementen, artilleriebeschietingen, een dagenlange stadsoorlog bij de bevrijding en een langdurige inundatie. Haar bevrijders noemden de stad een ‘total loss’.

Jaap, de man van Jo, was bij de koopvaardij op zee toen de oorlog uitbrak. Als civiel zeeman kwam h...

Een gereformeerde zendeling op klompen die het niet kan laten zich te roeren op de terreinen van kerk, staat en maatschappij. Jac. Hogeweg is en blijft een fenomeen, al is hij de tachtig inmiddels ruim gepasseerd. Schrijver en journalist Margriet Hogeweg reisde samen met haar vader door Nederland op zoek naar sporen uit zijn verleden. Ze las meer dan 500 brieven die hij tussen 1956 en 1970 vanuit Nieuw-Guinea en Curaçao aan familie in Nederland schreef. Ze bladerde door zijn lijvige archief ...

Bij een recent bezoek aan Borneo, liet ik aan enige bewoners mijn memoires van Borneo zien, die k bij mijn geologisch onderzoek in de binnenlanden van Borneno (Sarawak) in 1959 en 1960, gemaakt had. Zij toonden een grote interesse in de foto’s en wilden daar graag afdrukken van hebben. Hun gretigheid kwam voort uit het feit dat sinds 1960 grote veranderingen in Borneo plaats gevonden hebben door modernisering en de houtkap voor de papierindustrie en oliepalm beplanting en foto’s van h...

Anuja, geboren in India, wordt door haar mama naar een kindertehuis gebracht om haar een veilig onderdak te kunnen bieden. Anuja betekent "jongere zus".

Als ze veertien maanden is, wordt ze geadopteerd door Belgische ouders. Haar naam wordt veranderd naar Anusja. Van haar mama is geen spoor meer te bekennen. Ze groeit op in een fijn nest, maar een deel van haar hart blijft knagen. Zoveel vraagtekens.

Een foto van een meisje dat mogelijks haar mama of oudere zus is, zet haar uiteindelijk aan...