Met een themadossier over deugd – en toch vooral ook ondeugd – gaat het Jaarboek De Zeventiende Eeuw op zoek naar morele scherpslijperij in de zeventiende-eeuwse Nederlanden. Op welke wijze werden morele lessen verpakt in wraaktragedies en paapse liederen, in pamfletten over gestrande walvissen, in bloemenallegorieën en emblemata of in schilderijen van beschonken, halfnaakte helden? De blik wordt niet alleen gericht op de vele media die moraalridders gebruikten om hun publiek te bestoken...

Ooit werkten er echte nonnen in het Taleninstituut Regina Coeli.

Ze hebben het zelfs opgericht.

De in 1903 uit Frankrijk gevluchte zusters vestigden zich in Vught,

waar zij onder invloed van de vernieuwende 60'er jaren hun koers

verlegden van (kost)school naar talenonderwijs voor volwassenen.

Media raakten geïnteresseerd en berichtten weldra over 'de Nonnen

van Vught', onverwacht een nieuwe naam; de bijnaam, die het Instituut

is blijven koesteren uit waardering voor de kostbare erfenis.

He...

De Nederlandse samenleving heeft in de afgelopen anderhalve eeuw een diepgaande transitie doorgemaakt. In alle maatschappelijke sectoren zijn de resultaten van de snelle ontwikkeling van wetenschap en techniek doorgedrongen. Die ontwikkeling was alleen mogelijk door de inzet van professionals met een gedegen wetenschappelijke vorming. Zij hadden niet alleen een wetenschappelijke opleiding nodig, maar moesten gedurende hun beroepsuitoefening ook voortdurend gevoed worden met informatie uit wet...

Opwaarts – dat was het streven van Hein van Rooijen. Hij bouwde zijn wagenmakerij uit tot wielenfabriek. Geïnspireerd door Alphons Ariëns wilde hij katholieke werklozen in Montfoort ‘verheffen’. Deze familiegeschiedenis toont de rol van de middenstand in de katholieke emancipatie. Ondernemen en het verbreiden van het geloof gingen hand in hand. De lat werd hoog gelegd: ‘Willen is kunnen.’ Sommige katholieken gingen hun eigen weg. Heins oudste zoon en beoogde opvolger Rinus werd po...

Wie wolf roept, deed dat tot voor kort net zo onterecht als de jongen in de fabel van Aesopus. In de Lage Landen geen roedels, zelfs geen lone wolves.De meest gevreesde jager van onze contreien hangt dan wel niet langer rond in de schaduwen van de bosrand, hij doet dat des te meer in onze verbeelding: als een likkebaardend, kwijlend beest met blikkerende tanden en boosaardige ogen. Van dat sprookjesdier, die grote boze wolf, waren we eindelijk verlost. Dankzij al net zo sprookjesachtige jager...