Hoe een analfabete plattelandsjongen zich opwerkte tot zeekapitein, voor zijn zoon comics uit Amerika meebracht en zo de vader werd van een van onze bekendste striptekenaars.

Marten Toonder senior werd in 1879 geboren in Warffum. Onder armoedige omstandigheden groeide hij op bij zijn grootouders. Toen zijn grootvader tijdens een storm op de Waddenzee verdronk, werd de situatie nog erbarmelijker: de jongen moest zijn best doen ook geld binnen te brengen. Op tienjarige leeftijd kreeg hij zijn e...

Als door zwijgen niets tot stand komt, maar door spreken niets zich staande houdt, welke keuze maak je dan?

Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt Lidi in Zwitserland geboren. Als driejarige vergezelt ze haar begaafde vader tijdens zijn wandelingen als hij gaat schilderen. Daar wordt de basis gelegd voor haar kunstenaarschap.

Haar passie voor beeldhouwen is al op jonge leeftijd duidelijk en wordt door Albert Termote direct onderkend. Ze stopt met haar studie bouwkunde in Delft en gaat bij hem ...

Ons geheugen is geen simpele database maar een rasverteller die verhalen steeds herschikt en opnieuw vertelt onder invloed van wat we nu mee maken. De hoofdpersoon van deze fascinerende autobiografie wordt uit zijn vaste leefpatroon geslingerd door een epileptische aanval als eerste symptoom van een acute levensbedreigende hersentumor. Zijn toekomstperspectief wordt hem afgenomen. Maar gelukkig voor ons is het motto van deze auteur: ‘wie schrijft, die blijft’. Het resultaat is een geficti...

De zeezender Radio Mi Amigo en Radio Maeva, het populairste radiostation ooit in Vlaanderen, vormen de achtergrond van vele verhalen en anekdotes die Ben van Praag in dit boek vertelt. Verhalen die hij uit zijn rijkgevulde radiocarrière haalde. Alles mag dan wel voorbij gaan, bedoeling van dit boek is in elk geval het vastleggen van een periode uit de mediageschiedenis die het verdient om niet vergeten te worden.

Radio vanaf de Noordzee, en later vanuit de beroemde Witte Villa.

Samen met co...

Al vanaf mijn elfde jaar kom ik in Griekenland en nu woon ik er. Getrouwd met mijn Griekse man, met wie ik twee prachtige dochters heb gekregen.

Huisje, boompje, beestje... crisis.

Sinds het uitbreken van de crisis in 2010 is de situatie van slecht tot erger geworden. Na meerdere verkiezingen, tientallen Eurogroep bijeenkomsten en een zeldzaam referendum is het resultaat: doorgaan op dezelfde verwoestende voet. Albert Einstein zei ooit: insanity is doing the same thing over and over again an...

"De reis van de schilder Vincent van Gogh" is het vervolg op "Vincent in Drenthe". In dat boek kunt u lezen hoe het Vincent is vergaan als hij in het najaar van 1883 drie maanden in Drenthe verblijft. Zijn hoogte- en dieptepunten, maar vooral de conclusie die Vincent zelf getrokken heeft over dat verblijf. In Drenthe heeft Vincent ontdekt wat het doel van zijn leven, zijn bestemming is: Een bekwaam en succesvol schilder en niet meer afhankelijk van het geld van Theo zijn.

Met zijn vertrek uit...

De gedichten geven bespiegelingen en observaties bij het overlijden van ouders, ook van eigen reactie op dit proces en observatie van hoe een ander daarin staat. Observatie betekent objectiveren, niet vereenzelvigen met, kijken naar. Klinkt als een truc om het lijden niet te hoeven voelen. Dat voelen is er echter toch wel. Het kunnen observeren ervan is wat ons als mens uniek maakt. Tilt ons uit boven ons gevoelde zelf en doet ons overgeven aan de situatie, aan een proces van schepping en ver...

De schilder en boer Felix de Boeck (1898-1995) presenteerde zich graag als mystiek aangelegde eenling. Op zijn boerderij in Drogenbos, nabij Brussel, leefde hij op afstand van de artistieke ontwikkelingen in de hoofdstad. In tv-programma’s als Ten huize van of in zijn memoires ‘Mijn leven en werk’ benadrukte hij dat hij wilde ‘sterven in het bed waarin ik geboren ben’. Toch verwierp hij het romantische beeld van de schilderende boer. Het boerenbestaan was voor hem juist een manier o...

Ze zaten vredig op een deken in het parkje voor het woonhuis van Elian. Elian gaf Dolf een kusje op de wang. Alles leek vredig, alles leek in orde. Het parkje had de naam Sparrenwoud, naar de enkele pijnbomen die aan de rand stonden. Voorbij de duivelende fontein, de vijver met eendjes, waterhoentjes, riet en waterlelies. Aan de rand van de vijver een roerloze blauwe reiger. Verder dan de donkerblauwe kiosk, de grote keien en het verwaarloosde rosarium, bestaande uit witte en roze rozen. Daar...